Ακριβως γι αυτο δεν συμφωνω (απολυτα) με τον φιλελευθερισμο. Η φυσικη ταση του οικονομικου συστηματος ειναι οι ισχυροι να γινονται ισχυροτεροι και αδυναμοι πιο αδυναμοι. Σε πρωτοι φαση δεν εχω προβλημα με αυτο, αν αυτη η πορεια ειναι συμφωνα με τους γραπτους και αγραφους νομους της κοινωνιας. (Και μπορει καλλιστα να ειναι. Ο ισχυρος δεν ειναι υποχρεωτικα απατεωνας.) Το προβλημα αρχιζει οταν αυτη η φυσικη ταση αρχιζει την μακροοικονομια, το συνολο της αγορας δηλαδη. Μπορει να το θιγει με πολλους τροπους, απο τον προφανη των καρτελ και διαφθορας μεχρι την μειωση του ανταγωνισμου και των πολλων λυσεων στο ιδιο προβλημα που ειναι βασικοι μοχλοι αναπτυξης.crouch wrote:Το πρόβλημα με τον φιλελευθερισμό σε εφαρμογή στην οικονομική θεωρία, σε αντίθεση με την πολιτική σφαίρα, είναι ότι προτείνει ως αγαθό και δίκαιο την απόλυτη ελευθερία της αγοράς να αυτοκινείται, ενώ στην ουσία αυτό που κάνει είναι να επιτρέπει την κυριαρχία των οικονομικά ισχυρών πάνω στους οικονομικά ανίσχυρους. Δε ξέρω γιατί να θεωρείται κοινωνικά δίκαιο να αφήνεται π.χ. το ψιλικατζίδικο να ανταγωνίζεται ελεύθερα τα Καρφούρ.ShadowMech wrote:Καλωσορισες στον φιλελευθερισμοτο συμφέρον της κοινωνίας βρίσκεται στην προστασία της απόλυτης ελευθερίας έκφρασης
Ετσι γινεται (δυστυχως κατα μια εννοια) αναγκαια μια κεντρικη (=κρατικη?) παρεμβαση που να αλλαζει στο βαθμο που ειναι απαραιτητο τους κανονες, τις παραμετρους του συστηματος ωστε να το κανει να ισορροπει σε μια ισορροπια πιο οφελιμη για το συνολο της οικονομιας. Και προσεξε, δεν εχω βαλει τον παραγοντα κοινωνια (προνεια κλπ)! Δηλαδη ακομα και με καθαρα οικονομικα κριτηρια, μια μετρημενη και καλα στοχευμενη κεντρικη παρεμβαση ειναι οφελιμη για την ιδια την οικονομια.
Βεβαια μεγαλο στοιχημα και ερωτηματικο ειναι πως καταφερνεις να κανεις την σωστη παρεμβαση στο καταλληλο βαθμο σε ενα χαοτικο συστημα, ωστε η αλλαγη που προκαλλεις να ειναι ωφελιμη (και με ποια ακριβως κριτηρια το κρινεις αυτο).
Αλλα ολα αυτα ειναι θεωριες για αγριους οταν εχεις μια κρατικη διοικηση του επιπεδου ελλαδισταν...