paranormal / urban legends

[Minus]

Σε ενα παραλιακο χωριο της Ξανθης υπαρχει ενας μυθος για εναν ποδηλατη ο οποιος εχει πεσει απο εναν γκρεμο μαζι με το ποδηλατο του!! καποια παιδια του χωριου ειχαν παει στον λοφο για καφε και καθοντουσαν μονοι τους. Σε καποια φαση ακουσαν ενα κουδουνακι σαν των ποδηλατων.

Εντρομοι κοιταξαν απο την κορυφη του λοφου προς τα κατω και ειδαν ενα κοκκινο ποδηλατο χωρις αναβατη πανω του!! απο εκεινη την μερα δεν ξαναπατησε κανεις εκει πανω..


Αξιζει να σημειωθει οτι στο μερος εκεινο εχει γινει και εξωρκισμος διοτι οποτε παταει ανθρωπος εκει οι πορτες απο τους σταβλους που ειναι τα ζωα αρχιζουν να τριζουν!!

Γενικα στο χωριο υπαρχουν πολλες ιστοριες αλλα και πραγματα που εχω ζησει εγω ο ιδιος

[Enositis]

Οταν λες εχεις ζησει ο ιδιος;δηλαδη;

[Minus]

Οταν λες εχεις ζησει ο ιδιος;δηλαδη;

ναι ο ιδιος

Tο 1923 ο Ταιλανδος Nor Suwadenuan μετακόμισε με την πενταμελή οικογένειά του στην πόλη Udon Thani της βόρειας Ταιλάνδης για να εργαστεί στους ορυζώνες της περιοχής. Ύστερα από ένα κουραστικό ταξίδι η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο δεύτερο όροφο ενός ξύλινου σπιτιού στην άκρη της μικρής πόλης. Το πρώτο βράδυ όπως ήταν φυσικό όλη η οικογένεια έπεσε εξουθενωμένη για ύπνο.

Κάποια στιγμή και ενώ ήταν περασμένα μεσάνυχτα, ο Nor ξύπνησε από έναν θόρυβο. Άνοιξε τα μάτια του και αφουγκράζοντας κατάλαβε ότι ήταν θόρυβος ατμομηχανής έτσι έπεσε να ξανακοιμηθεί. Ο θόρυβος όμως συνεχιζόταν χωρίς σταματημό και όλο και πιο έντονος πράγμα το οποίο παραξένεψε τον Nor έτσι βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του. Όχι μακρια από εκεί είδε τον σιδηροδρομικό σταθμό και ένα τρένο με 11 βαγόνια να έχει σταθμεύσει. Παρατήρησε για λίγο τους επιβάτες που ανεβοκατέβαιναν και στη συνέχεια είδε το τρένο να ξεκινάει και να χάνεται στον ορίζοντα. Ο Nor γύρισε στο κρεβάτι του απογοητευμένος καθώς αναλογίστηκε ότι το σπίτι του ήταν κοντά στον σταθμό και η φασαρία θα τους ενοχλούσε. Την επόμενη μέρα συζήτησε το γεγονός με τους συναδέλφους του στη δουλειά και του είπαν ότι αυτό που είδε ήταν μάλλον προιόν της φαντασίας του αφού ο σταθμός δεν λειτουργούσε εδώ και 5 χρόνια λόγω του ότι είχε καταρρεύσει μία μικρή γέφυρα λίγα χιλιόμετρα μακριά και είχε αποκοπεί η πόλη από το υπόλοιπο σιδηροδρομικό δίκτυο. Με φρίκη πληροφορήθηκε ότι λόγω της κατάρρευσης της γέφυρας προκλήθηκε ένα πολύνεκρο σιδηροδρομικό ατύχημα καθώς είχε εκτροχιαστεί ένα τρένο με 11 βαγόνια

[sid]

Αξιζει να σημειωθει οτι στο μερος εκεινο εχει γινει και εξωρκισμος διοτι οποτε παταει ανθρωπος εκει οι πορτες απο τους σταβλους που ειναι τα ζωα αρχιζουν να τριζουν!!

εμείς πάντως στο χωριό μου λαδώνουμε τις πόρτες

[Enositis]

Οταν λες εχεις ζησει ο ιδιος;δηλαδη;

ναι ο ιδιος

Tο 1923 ο Ταιλανδος Nor Suwadenuan μετακόμισε με την πενταμελή οικογένειά του στην πόλη Udon Thani της βόρειας Ταιλάνδης για να εργαστεί στους ορυζώνες της περιοχής. Ύστερα από ένα κουραστικό ταξίδι η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο δεύτερο όροφο ενός ξύλινου σπιτιού στην άκρη της μικρής πόλης. Το πρώτο βράδυ όπως ήταν φυσικό όλη η οικογένεια έπεσε εξουθενωμένη για ύπνο.

Κάποια στιγμή και ενώ ήταν περασμένα μεσάνυχτα, ο Nor ξύπνησε από έναν θόρυβο. Άνοιξε τα μάτια του και αφουγκράζοντας κατάλαβε ότι ήταν θόρυβος ατμομηχανής έτσι έπεσε να ξανακοιμηθεί. Ο θόρυβος όμως συνεχιζόταν χωρίς σταματημό και όλο και πιο έντονος πράγμα το οποίο παραξένεψε τον Nor έτσι βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του. Όχι μακρια από εκεί είδε τον σιδηροδρομικό σταθμό και ένα τρένο με 11 βαγόνια να έχει σταθμεύσει. Παρατήρησε για λίγο τους επιβάτες που ανεβοκατέβαιναν και στη συνέχεια είδε το τρένο να ξεκινάει και να χάνεται στον ορίζοντα. Ο Nor γύρισε στο κρεβάτι του απογοητευμένος καθώς αναλογίστηκε ότι το σπίτι του ήταν κοντά στον σταθμό και η φασαρία θα τους ενοχλούσε. Την επόμενη μέρα συζήτησε το γεγονός με τους συναδέλφους του στη δουλειά και του είπαν ότι αυτό που είδε ήταν μάλλον προιόν της φαντασίας του αφού ο σταθμός δεν λειτουργούσε εδώ και 5 χρόνια λόγω του ότι είχε καταρρεύσει μία μικρή γέφυρα λίγα χιλιόμετρα μακριά και είχε αποκοπεί η πόλη από το υπόλοιπο σιδηροδρομικό δίκτυο. Με φρίκη πληροφορήθηκε ότι λόγω της κατάρρευσης της γέφυρας προκλήθηκε ένα πολύνεκρο σιδηροδρομικό ατύχημα καθώς είχε εκτροχιαστεί ένα τρένο με 11 βαγόνια

Θες να μας διηγηθεις την εμπειρια σου;
Επιπλεον το βρισκω απιστευτο μεσα στον υπνο του να μετρησε τα βαγονια...

[crouch]

Ναι, το απίστευτο είναι ότι μέτρησε τα βαγόνια..Όχι ας πούμε ότι κάποιοι σε κάποια χώρα πιστεύουν ότι ένα τρένο που έπεσε σε γκρεμό έγινε φάντασμα που ξαναπερνάει από τους σταθμούς του. Αν τα ανθρώπινα φαντάσματα είναι μια φορά γελοία, τα μηχανοκίνητα τί είναι;

[crouch]

Χαχαχαχα

[Minus]

Aυτή η ιστορία έχει διηγηθεί ανάμεσα σε συγχωριανούς και είναι αληθινή.

Μια γυναίκα επισκέφτηκε βράδυ ένα νεκροταφείο για να πάει στον τάφο ενός νεκρού γνωστού της. Επειδή ήταν αργά και ο ήλιος έχει πέσει δυσκολευόταν να βρεί το συγκεκριμένο μνήμα αναμεσα σε τόσα πολλά. Εκεί που έψάχνε λοιπόν, ένα σκυλί ξεπετάχτηκε πίσω απο τα μνήματα και συκώθηκε στα δυό πίσω πόδια ακομπώντας τα δυο μπροστά του στους ώμους της γυναίκας(όπως κάνουν τα σκυλιά σε κάποιον που συμπαθούν) και άρχισε να περπατάει προς τα πίσω, οδηγώντας την στον τάφο που έψαχνε.

Ενώ η γυναίκα τέλούσε τις συνιθισμένες τιμές το σκυλί χαρούμενο(με συκωμένη ουρά)γύριζε γύρω από το μνήμα, μα όταν η γυναίκα τελείωσε και συκώθικε να φύγει εκείνο την εμπόδιζε. Τότε εκείνη ενω είχε καταλάβε γιατί επρόκειτο λεεί στο ζωντανό ''Άσε με να φύγω και ξέρεις οτι θα ξαναέρθω να σου ανάψω το καντήλι''.Μόλις είπε αυτό το σκυλί την οδήγησε έως την πόρτα του νεκροταφείου και την άφησε να φύγει.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

[crouch]

Είναι προφανές!Το σκυλί είχε καταληφθεί από το πνεύμα του νεκρού γνωστού της. Απλά δε καταλαβαίνω γιατί συνέβη και αυτή η ιστορία σε νεκροταφείο το βράδυ. Γιατί τα πνεύματα των νεκρών τριγυρίζουν όταν τυχαίνει η περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο να μην επιτρέπει στις ακτίνες του ήλιου να φωτίζουν μια περιοχή της για ένα χρονικό διάστημα;

Θα πω και γω μια πραγματική ιστορία που μου έλεγε ο παππούς μου και πιστεύω είναι ενδεικτική για το πώς δημιουργούνται οι urban και rural legends:
Γύρω στο '40 στο κυκλαδίτικο νησί καταγωγής μου μαζεύτηκαν όπως πολλά βράδυα οι άντρες του χωριού στο καφενείο να παίξουν χαρτιά και να πουν καμια κουβέντα. Ένας θείος μου αργούσε ασυνήθιστα να επιστρέψει σπίτι του εκείνο το βράδυ, και επειδή ανησύχησε η θεία μου είπε να πεταχτεί μέχρι το καφενείο να δει τί γίνεται. Οπότε βγήκε με το μαύρο φορεμά της, έβαλε και ένα φουλάρι μαύρο γύρω από τα μαλλιά της και πήγε στο καφενείο. Όταν έφτασε απ'έξω κοίταξε καλά από ένα θολό κάπως τζάμι και αφού είδε ότι ο άντρας της είναι ακόμα μέσα και παίζει χαρτιά ησύχασε, γύρισε σπίτι και έπεσε για ύπνο. Ε λοιπόν εκείνο το βράδυ δε γύρισε κανείς από το καφενείο σπίτι του επειδή μερικοί είδαν ένα φάντασμα έξω από το καφενείο να τριγυρνάει και να κοιτάει μέσα από τα τζάμια. Το φάντασμα είχε τη μορφή μαυροφορεμένης γυναίκας και οι παλίκαροι αποφάσισαν να περιμένουν να ξημερώσει για να φύγουν.

[Minus]

γραφει καποιος φιλος

Το 2000 πέθανε η γιαγιά μου από καρκίνο. Την θάψαμε στο χωριό μου κι ύστερα από πέντε χρόνια κάναμε την εκταφή όπως συνηθίζεται.
Πριν από έξι μήνες περίπου πέθανε και μια θεία της μητέρας μου, επίσης από καρκίνο, πολύ αγαπητή σε μένα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήταν πολύ αγαπημένες με την γιαγιά μου.

Το βράδυ λοιπόν αφού ενημερώθηκα για τον θάνατο της και πριν την κηδεία είδα ένα όνειρο. Εγώ κι ο αδερφός μου περιμέναμε κάποιους συγγενείς στο σπίτι στο χωριό μου οι οποίοι βρισκόταν στην κηδεία της θείας μου αυτής. Ήρθε λοιπόν να μας κρατήσει συντροφιά εκείνη! Μάλιστα μπήκε στο σπίτι και κάθισε σε μια καρέκλα ακριβώς απέναντι από την είσοδο και κάτω από μια φωτογραφία της γιαγιάς μου. Εκεί τέλειωσε το όνειρο...

Το επόμενο απόγευμα, λίγες ώρες μετά την κηδεία, μου είπαν ότι την θεία μου την έθαψαν στο ίδιο τάφο που είχαν θάψει την γιαγιά μου και είχε μείνει κενός μετά την εκταφή. Σαν να την περίμενε..