Όσον αφορά τη γελειότητα των αγώνων, εγώ προσωπικά, ακόμα δεν μπορώ να την καταλάβω και δυστυχώς δεν βλέπω να με βοηθάτε κιόλα. Αν θες, πες συγκεκριμένα τι έχεις στο μυαλό σου για να συζητήσουμε επ'αυτού και να διαπιστώσουμε αν τελικά έχουμε την ίδια αντίληψη για το τι είναι γελοίο.ShadowMech wrote:Ρε μαγκες λετε "μην εισαι ισοπεδωτικος". Το οτι οι αγωνες και κυριως τα "κεφαλια" πισω απο αυτους ειναι γελειοι το υποστηριζουν πολλοι και με απτα, συγχρονα, και αρκετα παραδειγματα, εντος και εκτος σχολης. Απο γελειοτητες εχει πηξει το ματι μας δηλαδη τι να λεμε τωρα.
Η αλλη αποψη, που λεει οτι οι αγωνες εχουν ουσια και αποτελεσμα τι εχουν να δειξουν εκτος απο το χιλιοπαιγμενο αρθρο 16? Τι συγχρονα παραδειγματα εχουν, αρκετα ισχυρα για να δικαιολογησουν τις θυσιες που γινονται? Οεο?
Ετσι λεω... Συζητηση να γινεται οχι οτι θα αλλαξει γνωμη και κανενας...
Όσον αφορά την άλλη άποψη, που τέλος πάντων κατέβηκε και κατεβαίνει στο δρόμο όταν βλέπει τα συμφέροντα της να πλήττονται, δυστυχώς για αυτήν, αλλά και για την πλειοψηφία μας, δεν έχει πάντα επιτυχίες. Η μη αναθέωρηση του άρθρου 16 είναι μία πρόσφατη επιτυχία, και για αυτό αναφέρεται τακτικα. Αν ανατρέξεις στο παρελθόν, θα δείς κι άλλες επιτυχίες του φοιτητικού κινήματος όπως η αποτροπή των μεταρρυθμίσεων του Αρσένη, το Πολυτεχνείο και άλλες. Παρόλα αυτά, για να καταλάβεις την αξία της μη αναθέωρισης του άρθρου 16, διάβασε το, καθώς και τις αλλαγές που πρότεινε η τότε κυβέρνηση και σκέψου πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σήμερα και αν τελικά πρέπει να είσαι ευγνώμων σε αυτούς που έχαναν τότε τα μαθήματα τους και κατέβαιναν στους δρόμους ή όχι. Διάβασε τις αλλαγές που προτείνει η τωρινή κυβέρνηση για τα Πανεπιστήμια και πες μου αν τελικά αποτύχουν αυτοί οι γελοίοι κι ανούσιοι αγώνες του σήμερα, πόσο καλύτερο θα είναι το Πολυτεχνείο και τι πραγματικά θα έχεις κερδίσει εσύ. Γιατί όλοι μας μιλάμε εκ του ασφαλούς χωρίς να έχουμε υποστεί ακόμα όλα αυτά τα νεά(καταπιεστικά και σκληρά) μέτρα που προτείνονται για το Πανεπιστήμιο.
Γενικά, ο άνθρωπος πρέπει να πάθει για να μάθει, αλλά σε ορισμένα ζητήματα όπως αυτό του Πανεπιστημίου, άμα πάθουμε θα είναι πολύ αργά για να μάθουμε και να αλλάξουμε την κατάσταση.
Για αυτό, πρέπει να ξεκαθαρίσετε όλοι, αν τελικά συμφωνείτε με τις αλλαγές που προτείνει το υπουργείο παιδείας ή όχι. Αν συμφωνείτε, χαλαρώστε και περιμένετε. Αν διαφωνείτε σκεφτείτε πως πρέπει να δράσετε και προτείνετε το. Μην αφορίζετε όλους όσους προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο και σκεπτικό να πετύχουν τον στόχο τους(που είναι και δικό σας στόχος τελικά) χωρίς να αντιπροτείνετε κάτι.
Τέλος, είναι εντελώς παράλογο να ζητάμε να δούμε αποτελέσματα πριν καλά καλά κάνουμε τις θυσίες. Απλώς σύμφωνα με το προσδοκούμενο αποτέλεσμα και τις υπάρχουσες δυσκολίες πρέπει να κρίνουμε τι θυσίες είναι αναγκαίες και πόσες από αυτές είμαστε διατεθιμένοι να κάνουμε. Σε αυτό τον κόσμο τίποτα δεν κερδίζεται εύκολα και χωρίς θυσίες.