Ψυχολογία - Σκέψεις - Συναισθήματα Στρατευμένου

[BiG]

Part Προπαίδευση.

Ξεκινάς λοιπόν να υπηρετήσεις την μαμά πατρίδα την οποία όλοι ληστεύουν, από πολιτικούς μέχρι όποιον μπορεί (όπως θα διαπιστώσεις και στην θητεία σου), και έχεις τον ενθουσιασμό του πρωτάρη.. Άντε και για τους Στρ@τοκ@υλους, λες θα κρατήσω όπλα, θα κάνω βολές, θα ρίξω χειροβομβίδες, θα φάω τους Τούρκους τελοσπάντων για πασατέμπο..
Ε, και ντάξει , όσο πιο μικρός είσαι τόσο περισσότερο βράζει το αίμα, σε έχει βαρέσει και η στρ@τοκ@υλίαση, λες θα πάω ειδικές δυνάμεις, ΜΥΚ, ΛΟΚ, και τα σχετικά, και άντε παλεύεσαι, πας με άλλη νοοτροπία.. γιατί όλα θέμα νοοτροπίας είναι και mindset.
Εμείς οι Μηχανικοί - Πολυτεχνίτες ωστόσο δεν έχουμε την τύχη τουλάχιστον λόγω σπουδών να "υπηρετήσουμε" μικροί, και όσο μεγαλώνεις, βαραίνεις.. καπιταλεύεις.. πεθαίνει μέσα σου ο πατριωτισμός, ε και σαν γέννημα θρέμμα Ελληνάρας κοιτάς και εσύ την καλοπέρασή σου και την πάρτη σου. Και να πάνε να γ@μηθούνε όλα τα άλλα. Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα?

Πας λοιπόν και ξεκινάς προπαίδευση, και βρίσκεσαι εσώκλειστος για πρώτη φορά, για κανα μήνα, μαζί με άλλους μαντράχαλους που δεν ξέρεις (τυχερός θα είσαι αν πετύχεις κανένα γνωστό φευγαλέα που είναι σε άλλη διμοιρία) παρά τη θέλησή σου, χάνεις την ελευθερία σου, και έχεις κάτι π@π@ρες υπαξιωματικούς να σου φωνάζουν τρέξε, κάνε, δεν περπατάμε πετάμε, πετάδειν, χαζό είσαι παιδάκι μου? κτλ κτλ.. Και ΟΚ, το ηθικό σου είναι ακόμα ακμαιότατο και η ειρωνεία της υποθέσεως είναι ότι τους κοιτάς και με μισό μάτι γιατί εσύ είσαι Μηχανικός του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, και λες τι λέει τώρα το πιλάφι? Το ανθρωπάριο? Ο πουθενόπουλος που έξω από τα όρια του στρατοπέδου δεν έχει ζωή και εκμεταλλεύεται τα γαλονάκια του και την εξουσία του εδώ μέσα? Εγώ είμαι Μηχανικός και γ@μ@ω και σπέρνω, και άστον να λέει.. και γελάς από μέσα σου.. Που παίζει να είσαι και μεγαλύτερος σε ηλικία από αρκετούς από αυτούς.. Οι οποίοι απλά δεν σε σέβονται. Τι ζητάω τώρα ε?

Και έρχεται η πρώτη μέρα που έχεις συνηθίσει να κοιμάσαι στο κρεβατάκι σου, στα ζεστά σου, να ξυπνάς ντάλα μεσημέρι και ότι ώρα γουστάρεις να πίνεις τη φραπεδιά σου, να χέζεις σαν άνθρωπος τελοσπάντων, αλλά αντί αυτού ξάφνου ξυπνάς 6.00 από τα μεγάφωνα που φωνάζουν για πρωινή κλήση - κλήση - κλήση για γυμναστική και λες πρέπει να είναι εφιάλτης.. όχι δεν είναι, είναι απλά ΣΤΡΑΤΟΣ.

Και ο Εφιάλτης μόλις ξεκίνησε. Και ξαφνικά η μέρα έγινε ΤΕΡΑΣΤΙΑ... 6.00 κλήση γυμναστική, μετά κλήση για πρωινή επιθεώρηση θαλάμων, μετά κλήση για προσευχή κ επιθεώρηση, μετά πεζικά, μετά πάλι κλήση για δεκατιανό και πεζικά, μετά κλήση για μεσημεριανό, μετά ελάχιστη ξεκούραση, μετά κλήση για πεζικά - αγγαρείες ανάλογα τι σου έλαχε, βραδινό, αγγαρείες σαρώσεις, κλήση για κατάκλιση, νάνυ νεκρός..

Η Ζωή σου ξαφνικά έγινε μια ατελείωτη ΚΛΗΣΗ από τα Μεγάφωνα, και η ώρα περνάει ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ ΑΡΓΑ.. Φοράτε όλοι τα ίδια, πάτε όλοι πακέτο στη γραμμή, στη σειρά, αν κάποιος λείπει γίνεται της πουτάνας και ψάχνετε όλοι το μαλάκα που λείπει γιατί ψολ@ρει κάπου, και δεν πάτε ρούπι, δεν τρώτε, δεν.. δεν.. μέχρι να τον βρείτε. Και πάτε για φαΐ σαν τους Φυλακισμένους πραγματικά. Στο δίσκο, τρώτε όλοι την ίδια μαλακία, και αρπαχτά κιόλας, γιατί μην ξεχνάτε, έχετε και το ανθρωπάριο τον Υπαξιωματικό να γκαρίζει πάνω στο αυτί σου όσο τρως, γιατί δεν χωράτε στην τραπεζαρία και πρέπει να φύγετε για να φάνε οι επόμενοι..
Και είστε όλοι στρατιωτάκια, παρατεταγμένα... και η ορθοστασία στη γραμμή για να φας, να ντυθείς, να κάνεις πεζικά, να.. να.. δεν παλεύεται.. Γίδια στο μαντρί. Μπρρ Μπρρ..

Και η Μέρα μόλις έγινε ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ. Γιατί δεν έχεις προσωπικό χώρο και χρόνο. Γιατί δεν έχεις κινητό. Γιατί δεν έχεις τηλεόραση, ράδιο, Υπολογιστή? LoL, .. Έχεις μόνο κλήσεις, μεγάφωνα, πεζικά, και αναμονή στη γραμμή σου. Και φεύγει η μέρα, και έρχεται η νύκτα, και θες να κάνεις μπάνιο, να κοιμηθείς, αλλά This Ain't a fucking Hotel.. Κοιμάσαι με άλλα 30 άτομα που μαλακίζονται , που δεν γουστάρουν μία, που αρπάζονται για ψύλλου πήδημα, ροχαλίζουν, βρωμάνε, κλάνουν, είναι αγράμματα βλαχαδερά με Λλι και Νιιι, και το επίπεδο κουβέντας που μπορείς να κάνεις είναι παντελώς Primitive Basics, Survival Guide..
Τουαλέτα? Α καλό ε? Τούρκικη. Μπάνιο? Αν ανάψουν θερμοσίφωνα. Πότε γίνεται αυτό? Last Year λόγω περικοπών..
Και το κρεββάτι? Λες και είναι από άχυρο. Αλλά είσαι τόσο πτώμα που ξεραίνεσαι..

Και οι μέρες περνούν , περνούν? λέμε τώρα, πάνω από το πετσί σου πραγματικά. Λεπτό λεπτό, τα δευτερόλεπτα βαριά στους λεπτοδείκτες, και θα γίνουν πολλά σκηνικά που θα στην πούνε, που μπορεί και να παίξεις και μάπες στο θάλαμο με άλλο φαντάρο, και μετά πας και κλέβεις μαχαίρι από την τραπεζαρία για να είσαι οπλισμένος, και κοιμάσαι με το ένα μάτι ανοικτό ανάσκελα και το μαχαίρι κάτω από το στρώμα, γιατί δεν ξέρεις αν θα έρθει ύπουλα να σε μαχαιρώσει, και τον προσέχεις πάντα, τον αφήνεις παραδειγματικά να βγαίνει πρώτο για να τον έχεις μπροστά σου, κτλ κτλ συν τοις άλλοις που έχεις στο κεφάλι σου, αλλά τα κάνω όλα αυτά ένα fast foreward, και φτάνει η ορκωμοσία..

Και λες άντε, ορκίστηκα, παίρνω και μια ψιλοαδειούλα ορκωμοσίας, και έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι έφαγες το δύσκολο κομμάτι που ήσουν εσώκλειστος, αλλά το ταξίδι τώρα ξεκινάει μάγκα.

[BiG]

Part Πρώτη Μετάθεση.

Και από την ορκωμοσία κιόλας με το φύλλο πορείας σου έχεις μάθει που θα πας. Γιατί έχεις πάρει τηλέφωνο και το βύσμα που σου έχει τάξει παπάδες και λες, κομπλέ. Θα περάσω τζάμι. Μόνο που δεν έχεις υπολογίσει ότι στην Ελλάδα ΟΛΟΙ έχουν ένα Βύσμα. Ελλαδάρα είπαμε ρε.. που νομίζεις ότι ζεις? Και μετά ερχόμαστε στις επονομαζόμενες βυσματομαχίες. Και κουβαλάς το λουκάνικο σαν το γαϊδούρι το οποίο είναι ασήκωτο, στον ήλιο, να στάζεις, με τα επιθεωρήσεως.. και φτάνεις.. μετά από μακρύ οδοιπορικό.
Και εκεί σε περνάνε ένα Interview, να δούνε τι ψάρια πιάνεις, που θα σε χώσουνε, και νομίζεις εσύ ότι ο Στρατός - Ναυτικό - Αεροπορία θα σε αξιοποιήσει γιατί είσαι Μηχανικός!! Αχαχαχαχαα το άλλο με τον τοτό το ξέρεις?

Και εκεί κάπου συνειδητοποιείς ότι τελικά δεν είχες και τόσο βύσμα, γιατί οι άλλοι είχαν περισσότερο, και οι θέσεις λίγες, και καβατζώθηκαν στα γραφεία, στους υπολογιστές, στα οπλονομεία οι .. πολύ βυσματίες.. και εσύ έμεινες Γ.Ε. (Γενική Επιστασία). Και ακόμα δεν θες να το πιστέψεις, και λες, έλα μωρέ? Πόσο χάλια μπορεί να είναι? Υπάρχουν και χειρότερα, ας μην είμαι αχάριστος.. ένας χρόνος είναι κτλ κτλ..

Και τότε ξενικάνε τα Φυλάκια, οι πραγματικές αγγαρείες, (γιατί μέχρι τότε μπρίκια κολλούσες), τα ασβεστώματα, στοκαρίσματα, βαψίματα, (ότι περπατάει το χαιρετάμε, ότι δεν κουνιέται το βάφουμε) τσάπα? τσάπα να δει το μάτι σου και αγριόχορτο μέχρι να βγάλεις φουσκάλες.. (καθότι δεν έχεις ξανατσαπίσει και ποτέ σου), τα μαγειρεία, λάτζες, σκουπίδια, σκοπέτα, θαλαμοφυλίκια, κλίμακες, γερμανικές, τουαλέτες, κτλ κτλ..
Και κάπου εκεί λες.. τους Τούρκους πότε τους τρώω? Στρατιώτης είμαι? ή η καθαρίστρια - πουτάνα του χωριού? Είλωτας. ΔΟΥΛΟΣ. Τέρμα, για Δουλεία πρόκειται. Και το ανέκδοτο? Πληρώνεσαι ρε.. 8.70euro το μήνα. Πακιστάνι - Αλβανός πιο πολλά παίρνει από σένα.

Και εκεί λες, τι κάνω εγώ εδώ? Τι σκοπό εξυπηρετώ? Το Δούλο των ανωτέρων? Που είναι τα Ιδανικά? Η Ετοιμότητα? Η Εκπαίδευση για τη μάχη? Όταν τίποτα δεν δουλεύει.. και όλα γίνονται για το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ. Δεν υπάρχει ουσία, παρά μόνο ΒΙΤΡΙΝΑ.

Και εσύ είσαι ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΣ. Είσαι πολύ φτηνός. Όχι απλά πουτ@να, φτηνή κιόλας. Είσαι ότι πιο φτηνό έχει ο στρατός. Είσαι 8.70 euro το μήνα. Τι? Δεν έχουμε τσάπες? Στείλε 5 ναύτες παραπάνω.. Ναι, ας τα φάνε τα χόρτα με τα δόντια αν χρειαστεί. Με τα χέρια, I don't give a shit. Είσαι ένα τίποτα. Δεν έχεις αξία. Και έτσι αντιμετωπίζεσαι. Σαν κάτι άνευ αξίας, από το οποίο έχουν και απαιτήσεις όμως.. ναι, να κάνεις σωστά τη δουλειά σου χωρίς ψεγάδια, να είσαι υπάκουος, να βγάζεις πάντα το σκασμό, πειθήνιο όργανο, άβουλο. Που δεν χρειάζεται ύπνο, φαΐ, ξεκούραση, εξόδους.

Τι? Αντιμίλησες? Έχεις υφάκι? ΦΥΛΑΚΗ! Σωστά.. Καθεστώς Φυλακής.. ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ είσαι με αναστολή.. ξέχασες? Η Λέξη Φυλακή που δίνουν για Τιμωρία τα λέει όλα.. Αλλά μέχρι τότε δεν είχες καταλάβει την πραγματική της σημασία.

Έκανες πολλά και περιμένεις να ακούσεις Ευχαριστώ? Πάρε άδεια? Ελαχιστότατες οι Περιπτωσάρες.. Η Πλειοψηφία? Σαν τους Πολιτικούς. Κάνε μου δείξε μου, και αν το κάνετε καλό και τελειώσετε κτλ κτλ θα σας δώσω Άδεια. Αλλά όταν έρχεται η ώρα να πάρεις άδεια, παίρνεις τσούνα, γιατί έσκασε άσκηση, επιθεώρηση από τον ΑΓΕΝ, δεν έχουμε κόσμο, μην ανησυχείς, λόγοι άπειροι.

Και που μας βγάζει αυτό? Μαθαίνεις να είσαι Αργόσχολος.. Να πηγαίνεις με ρυθμούς χελώνας.. Πότε σου δεν ήσουν έτσι, αλλά καλείσαι να γίνεις.. Γιατί δεν υπάρχει λόγος να είσαι αποδοτικός. Δεν υπάρχει ΚΙΝΗΤΡΟ. Μαθαίνεις να μην σε νοιάζει τπτ. Να είσαι ΜΠΕΤΟ, Απαθέστατος στα πάντα. Να καίγεται το σύμπαν, αν δεν είναι δικαιοδοσία σου, στα π@π@ρια σου. Βλέπεις πράγματα, δε σε νοιάζουν. Δεν υπάρχει ανάδραση σε ερεθίσματα. Δε δουλεύει τπτ, αλλά δε σου φαίνεται πια περίεργο, είναι η default κατάσταση.
Με τον καιρό δε νιώθεις. Η μάλλον νιώθεις, έχεις νιώσει το σύστημα και σε έχει αφομοιώσει. Έχεις πιάσει το σφυγμό.

Ναι, είναι το σημείο που έχεις αντιδράσει, έχεις κάνει την εσωτερική σου επανάσταση και λες δεν θα κάνω τπτ, θα γίνω και εγώ σαν τα πιλάφια, δε θα κουνάω ρούπι. Και σε σκοτώνει μέσα σου βαθιά γιατί ήσουν δραστήριο άτομο, ζούσες, αλλά το πνίγεις γιατί πρέπει να εξοικονομήσεις ενέργεια για αυτοπροστασία.


Μοναδική σου παρηγοριά να βρίζεις τα πιλάφια και να λες, Ευτυχώς Θεούλη μου που δεν είμαι Μονιμάς, και σε κάτι μηνάκια πλέον φεύγω από αυτή τη ΣΑΠΙΛΑ. Είναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ, ZOMBIE, που πάνε στον αυτόματο πιλότο, κάνουν μόνο ότι τους πουν, ούτε ανάσα παραπάνω, να κουνήσουν δακτυλάκι.. Έχουν ξεπουλήσει τη ζωή τους.. και φτηνά μάλιστα. Είναι πουλημένες νεροσακούλες του Στρατού.

Γιατί Δεν Έχουν Όνειρο. Τι είναι ένας άνθρωπος αν του πάρεις τα όνειρά του? Ζωντανός Νεκρός. Ζ.Ν. Και δεν έχουν όνειρο γιατί είναι όλα προδιαγεγραμμένα για αυτούς. Δεν ορίζουν που θα πάνε (μετάθεση), δεν ορίζουν τι θα κάνουν, ούτε πόσα λεφτά θα πάρουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να "πιάσουν την καλή". Τρεις και εξήντα την υπόλοιπη ζωή τους.

Και το πιο τραγικό? Δεν βλέπουν την ώρα, μετράνε και αυτοί τα χρόνια ανάποδα να πάρουν Σύνταξη!!! Έλεος! 35 χρόνια και Φέτος! Ανυπομονούν δηλαδή να παπουδιάσουν, να γεράσουν, για να πληρώνονται για να κάθονται, χωρίς να κάνουν παντελώς τπτ πια.. Νταξει ρε παιδιά, καλύτερα μπείτε στον Τάφο μια ώρα αρχύτερα.. εκεί να δεις Καθισιό!

Και έχοντας δει πολλά.. Καταλαβαίνεις ότι ο Στρατός, το Πολεμικό Ναυτικό, και η Αεροπορία, είναι Ιδρύματα! Ναι, για καθυστερημένα, βαρεμένα, μονόχνοτα, πουθενόπουλους, άτομα με ψυχολογικά, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.. κτλ.
Γιατί και να μην είσαι έτσι, εκεί μέσα γίνεσαι! Όποιος κάτσει με στραβό, το πρωί αλληθωρίζει.

Και με στενοχωρεί το γεγονός ότι εκεί μέσα συνάντησα πολύ μοναξιά. Πολλούς Εργένηδες, Μπακούρηδες, χωρίς Γυναίκα, χωρίς Φίλους, που ίσως για κάποιους από αυτούς ο Στρατός ήταν Μονόδρομος, μια οικογένεια που δεν είχαν ποτέ να τους αγκαλιάσει.
Και το πιο τραγικό? Να κάθονται μέσα, παρέα με το Ναύτη - Φαντάρο και κανένα Johnny Walker, γιατί δεν έχουν σπίτι, γιατί έξω από το στρατόπεδο δεν τίποτα παρά μόνο προβλήματα. Και κάτι τέτοιες ώρες τους πιάνει η ώρα της αλήθειας και σου βγάζουν τα μαύρα εσώψυχά τους.

[BiG]

Part Δεύτερη Μετάθεση.

Έχεις παλιώσει πια, έχεις κάνει κάποιους φίλους, δεν μπορείς διαφορετικά, βλέπεις τα ίδια πρόσωπα κάθε μέρα, αναπόφεκτο είναι, και έρχονται οι δεύτερες μεταθέσεις.
Και εκεί οι στιγμές είναι συγκινητικές, γιατί ήσουν αρκετό καιρό κάθε μέρα με πολλούς από αυτούς.. Ε, και πως να το κάνουμε έχεις δεθεί. Είναι η Ζωή σου όλη τους τελευταίους μήνες. Μέρα και Νύχτα.

Αλλά το χειρότερο είναι για αυτούς που μένουν.. Που δεν τους ήρθε χαρτάκι και έμειναν αμετάθετοι, Έμειναν Πίσω να τρώνε τα σκατά που τρώγανε τόσο καιρό και θα τρώνε για άλλο τόσο και βάλε ακόμα. Ο χρόνος τους ξέχασε εκεί. Όταν φεύγεις, τουλάχιστον έχεις την ελπίδα ότι πας για καλύτερα, (άσχετο αν πεθάνει ευθύς μόλις φτάσεις).

Και φεύγουν, φεύγεις, για να βρεις άλλους, Ψάρια και μη, και έχεις πια το ρόλο του πατέρα, να δίνεις συμβουλές σε αυτούς που θα έρθουν. Και νιώθεις καλά, γιατί ενδόμυχα λες, πάλιωσα, άρα ο καιρός πέρασε και σιγά σιγά φεύγω.. Αλλά σε πονάει, γιατί βλέπεις τα ψάρια, και το βλέμμα τους είναι Ζωντανό, Κεφάτο, σε αντίθεση με το δικό σου, που έχει μπετώσει.. έχει παλιώσει, μοιάζει να φέρνει με αυτό των μονίμων..

Πως θα ήταν δυνατό άλλωστε να μην είναι έτσι? Είσαι τόσο καιρό εκεί, θα μπορούσε να σε έχει αφήσει ανεπηρέαστο όλο αυτό το κλίμα?
Κάνεις κάτι που δε γουστάρεις, δεν θέλεις, κάνεις κάτεργα, τους τρως στη μάπα, είσαι περιορισμένος, βγαίνεις έξω για να γίνεις λίγο άνθρωπος, να κάνεις ένα μπανάκι, και κοιμάσαι σαν ζώο γιατί είσαι πτώμα, και αύριο πάλι μέσα. Στο μπουντρούμι.
Για σένα δεν υπάρχει Σάββατο και Κυριακή, παρά μόνο εξόδου και ένδον. Χάνεις επαφή με το χρόνο, τις μέρες.. Δεν σε νοιάζει τι μέρα είναι , παρά μόνο αν είναι εξόδου.
Και σε αυτό το σημείο πια, έχεις χάσει την επαφή σου και με τον έξω κόσμο. Ναι, τώρα είσαι κτήμα του Ναυτικού. Γιατί δεν μπορείς να συμβαδίσεις με τους φίλους σου, αυτοί συνεχίζουν τη ζωή τους κανονικά, αλλά εσύ έχεις πεθάνει. Σου έχουν κοπεί τα πόδια. Δεν έχεις το κουράγιο να τους δεις καν για καφέ, γιατί βγαίνεις έξω για να κοιμηθείς, και το αργότερο 12 στο κρεβατάκι σου και νανυ. Club? Αχαχαχ μπα σε καλό σου.. χωρατατζή! Δεν έχεις καν τη διάθεση..


Και αυτό που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση, είναι τα κοινά συμπτώματα που εμφανίζουν όλοι μα όλοι όσοι περάσουν το 6μηνο θητείας, στράτευσης κτλ το οποίο αποτέλεσε και το ουσιαστικό κίνητρο για μένα να γράψω όλο αυτό... Και τα συμπτώματα είναι:
- Δεν έχεις διάθεση για ΤΙΠΟΤΑ! Μα τίποτα απολύτως. Κάθεσαι στο δωμάτιό σου και κοιτάς τα ντουβάρια. Είναι οι στιγμές που δεν θέλεις να κάνεις ούτε να σκέφτεσαι τπτ. Αλλά ο χρόνος πρέπει να κυλήσει, και όταν δεν απασχολείσαι με τπτ, μπορεί να γίνει μαρτύριο.
- Δεν μπορείς να παρακολουθήσεις ταινία. Δεν μπορείς ούτε και θέλεις να παίξεις παιχνίδι στον υπολογιστή. Τον ανοίγεις για κανένα facebook στην προσπάθειά σου να μην απομονωθείς τελείως από τον Κόσμο.. Να δεις τι παίζεται, τι κάνουν οι φίλοι σου, καμιά φωτογραφία..
- Δεν διαβάζεις , δεν αντέχεις να ανοίξεις βιβλίο σελίδα, να γράψεις, απορώ με τον εαυτό μου που γράφει αυτό τόση ώρα, απορώ με αυτούς που περνάνε μαθήματα στο στρατό..
- Δεν μπορείς να δεις τπτ στην τηλεόραση παρά μόνο ειδήσεις (what the fuck?) αυτά που κορόιδευες, και έκραζες με τις μαλακίες που μας λένε και καίνε κ αποχαυνώνουν τον εγκέφαλό μας, είναι τα μόνα που μπορείς να δεις. Είναι προσπάθεια ενημέρωσης και επαφής με τον έξω κόσμο? Έχεις γεράσει τόσο? Χαζεύεις στο γυαλί? Ή είναι συνήθεια από τις βάρδιες που δεν βλέπεις τπτ άλλο?
- Δεν έχεις διάθεση να κάνεις πράγματα που ήταν αγαπημένα σε εσένα... Απίστευτο.. αγαπημένες σου ασχολίες σχεδόν τις σιχαίνεσαι πλέον.
- Όταν βάλεις να ακούσεις μουσική μία στο τόσο, θα είναι σε εκκωφαντικές εντάσεις, λες και είναι ξέσπασμα νεύρων, φωνάζουν τα ηχεία γιατί δεν μπορείς να φωνάξεις εσύ..
- Σου έρχονται αναλαμπές, μία στο τόσο, να πάρεις πνοές ζωής, οπότε βρίσκεις πράγματα όπως ποδήλατο, ψαροτούφεκο, τρέξιμο στο δάσος, και άλλα τέτοια κουλά, νομίζοντας πως θα σε κάνουν να νιώσεις ζωντανός και πάλι..
- Περνάνε από το μυαλό σου όλες οι κοπέλες - κολλήματα που είχες, αναπολείς, θες να τις δεις ξανά, αλλά ξέρεις πως είσαι τόσο μπετό και νεκρός που δεν έχεις την παραμικρή ελπίδα, οπότε ακυρώνεσαι πριν ξεκινήσεις. Όχι, δεν θα αποτελέσουν, ούτε και μπορούν να γίνουν αυτές η σωτήρια λέμβος σου από το θάνατο.
- Τα πάντα έχουν ένα τόνο απαισιοδοξίας και είναι μαύρα. Όταν τπτ δεν έχει νόημα, δεν έχει ελπίδα μέσα του, πως μπορεί να είναι χαρούμενο?
- Ηρεμείς, μάλλον γιατί έχεις παραδοθεί πια.
- Φοβάσαι πως όταν απολυθείς, θα σου πάρει πολύ καιρό να επανακάμψεις, να βρεις τον παλιό σου εαυτό, και πολύ φοβάσαι πως μπορεί και να μην ξαναγίνεις ποτέ ξανά αυτός που ήσουν..


Και αυτό είναι το σημείο που αρχίζεις να λαμβάνεις αποδοχή από τους μονίμους, ίσως γιατί το βλέπουν στο βλέμμα σου, είστε το ίδιο μπετωμένοι πια. Έχετε το ίδιο βλέμμα.

[sid]

ατάκα τέλους στο seven :

<<Ο Χέμινγουέι έλεγε ότι η ζωή είναι ωραία και αξίζει να αγωνίζεσαι για αυτήν - συμφωνώ με το δεύτερο>>

(π.σ. μην αφήσεις ποτέ το πρώτο ψευδές fact να επηρεάσει το δεύτερο)

[eΝy]

Ρε όποιος δεν έχει πάει στρατό απλά δεν νιώθει για τι σόι μαλακία μιλάμε.

[Λakedaimonas]

Ο Στρατός είναι χάσιμο χρόνου(για πολλοστή φορά) και συνοδεύεται με πολλά καλούδια από αυτά που περιέγραψε ο BiG τα οποία είναι πέρα ως πέρα αληθινά.

Το θέμα είναι, για να μην χαλιέσται και τζάμπα όσοι δεν έχετε πάει ακόμα, να την δείτε χαλαρά να πείτε "στα αρχίδια μου", ακούγεται εύκολο αλλά δεν γίνεται το ίδιο εύκολα, αν δεν ζήσεις κάποιες καταστάσεις δεν θα αποκτηθεί μέσα σου η κρίσιμη μάζα που θα σε κάνει να πεις "στα παπάρια μου"(εκτός και αν είσαι ζώο.)

Γενικότερα όταν μπείτε στο στρατό θα πρέπει να τρέχει η εξής υπορουτίνα "στα αρχίδια μου,στα αρχίδια μου στα αρχίδια μουστα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου στα αρχίδια μου"

Προσωπικά από την στιγμή που άρχισα να λειτουργώ έτσι το μόνο που μου είχε μείνει να σκέφτομαι ήταν η ημερομηνία απόλυσης. Κατά τ' άλλα ελάχιστα πράγματα με ενοχλούσαν έτσι.

ΥΓ BiG το κείμενο ήταν επικό!

[Robocop]

Ρε Big (αν και δεν έχω πάει στρατό ακόμη, λογικά το Μάιο θα μπώ, αλλά εξ όσων έχω ακούσει από παιδιά που έχουν πάει και Ναυτικό και ΣΞ και Αεροπορία) δεν μπορείς να παραπονιέσαι ταυτόχρονα ότι δεν εκπαιδεύεσαι για πόλεμο, αλλά και να σε ενοχλούν οι μέτριες συνθήκες διαβίωσης. Ο πόλεμος είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, σχετίζεται με κακουχίες, με έλλειψη ύπνου και τροφής και το χειρότερο εμπεριέχει καταστάσεις που απειλούν την ίδια τη σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου (γι' αυτό είναι και κάτι τόσο οδυνηρό και τραγικό που πρέπει να αποφεύγεται με κάθε μέσο). Πως λοιπόν περιμένεις να εκπαιδευτείς για πόλεμο, χωρίς να κουραστείς, να υποφέρεις, να κρυώσεις, να πεινάσεις κλπ.;

Η ηγεσία του στρατού έχει να επιλέξει ανάμεσα στο εξής δίλημμα: Είτε θα σε εκπαιδεύσει για μάχη (οπότε θα εκτεθείς στις παραπάνω ακόμη πιο δυσάρεστες καταστάσεις) είτε θα υποκύψει στην πίεση των βυσμάτων και των ανήσυχων μαμάδων και θα σε μετατρέψει σε λαντζέρη και καθαριστή του κάθε μαλάκα, όπως πολύ καλά είπες (ΕΠΟΠ, μονιμά κλπ).

Εγώ είμαι μαζί σου και λέω: ενίσχυση του πολιτικού προσωπικού ώστε η σίτιση η καθαριότητα κλπ κλπ να γίνεται χωρίς να απασχολούνται οι στρατιώτες. Ενίσχυση της αξιοκρατίας στο στρατό και επιβολή δημοκρατικότερου κανονισμού, 6μηνη θητεία με ουσία: εκπαίδευση στα όπλα, αύξηση της μαχητικότητας του στρατού και εξάλειψη της ταπείνωσης της ατομικής πρωτοβουλίας μέσα σε αυτόν. Απλά να ξέρουμε ότι αυτά θα έχουν και προσωπικό κόστος για τους στρατεύσιμους.

Άρα το ερώτημα τελικά συνοψίζεται στο τι στρατό θέλουν οι Έλληνες. Θέλουν να πάνε και να περάσουν την ώρα τους, να απολυθούν τσάκα τσάκα, χωρίς να βραχεί ο κώλος τους και να χρηματοδοτούν (ως φορολογόυμενοι) ένα στρατό της πλάκας; Ή έναν αξιόμαχο, σύγχρονο στρατό που θα στηρίζεται στους κληρωτούς, εξαλείφοντας τις ανούσιες υπηρεσίες και δίνοντας προτεραιότητα στην ουσιαστική εκπαίδευση;

[ShadowMech]

Φοβερο κειμενο Big, πραγματικα... Με εκανε εκανε να νιωσω λιγο αυτο που περιγραφεις.

Τωρα μετα απο αυτα, η συζητηση για τις επιλογες της πολιτειας κλπ κλπ μου ακουγονται τελειως βερεσε... Το προβλημα που περιγραφει το παιδι ειναι πιο πολυ εγγενες του στρατου σε συνδυασμο με την ελληνικη πραγματικοτητα. Δε προκειται καμια υπουργικη αποφαση να το αλλαξει, δε γινεται.

[Λakedaimonas]

Άρα το ερώτημα τελικά συνοψίζεται στο τι στρατό θέλουν οι Έλληνες. Θέλουν να πάνε και να περάσουν την ώρα τους, να απολυθούν τσάκα τσάκα, χωρίς να βραχεί ο κώλος τους και να χρηματοδοτούν (ως φορολογόυμενοι) ένα στρατό της πλάκας; Ή έναν αξιόμαχο, σύγχρονο στρατό που θα στηρίζεται στους κληρωτούς, εξαλείφοντας τις ανούσιες υπηρεσίες και δίνοντας προτεραιότητα στην ουσιαστική εκπαίδευση;

Ειλικρινά η απάντηση είναι η εξής :
Οι Έλληνες θέλουν να πάνε και να περάσουν την ώρα τους, να απολυθούν τσάκα τσάκα, χωρίς να βραχεί ο κώλος τους και να χρηματοδοτούν (ως φορολογόυμενοι) ένα στρατό της πλάκας.

[BiG]

@ Robocop

Δεν έχεις πιάσει τον σφυγμό του κειμένου. Δεν έχεις νιώσει για τι μιλάω, θα πας και θα τα δεις.

Δεν με πειράζουν οι κακουχίες και τα βιώματα που περνάω. Με πειράζουν οι κακουχίες σε συνδυασμό με όλο αυτό το στυλάκι ότι μου αξίζει όλο αυτό και έτσι πρέπει να μου φέρονται, σαν αναλώσιμο σκουπίδι διάρκειας ζωής ενός έτους, γιατί αυτό είμαι άλλωστε και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται οι ναύτες, στρατιώτες, στρατεύσιμοι whatever.

Με πειράζει όλο αυτό το υφάκι των αξιωματικών, λες και έχουν πιάσει τον παπά από τους όρχεις, όλη αυτή η τρομοκρατία, θα σου ρίξω ποινολόγιο κτλ κτλ λες και είμαι κατάδικος, όλος αυτός ο φόβος που έχουν όλοι οι μόνιμοι προς τον ανώτερό τους σε τραγικά σημεία.. να φοβούνται και τη σκιά τους δηλαδή.. πράματα για γέλια .. κ για κλάματα..

Με πειράζει ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας αξιωματικός να δείξει ουσιαστική κατανόηση και να κάνει κάτι για να βελτιώσει όσο περνάει από το χέρι του την κατάσταση, παρά μόνο ναι ναι.. δίκιο έχεις υπομονή.. και το επόμενο δευτερόλεπτο στα παλιά του τα παπούτσια, γιατί όπως λέει και το ρητό "σε ξένο κώλο εκατό ξυλιές"! Και την επόμενη μέρα ο ίδιος σου κάνει και κόμπλα και σε χώνει γιατί πρέπει να κρατήσει τα γκέμια, και δεν θέλει να παραχαλαρώσεις. Τι επειδή σε άκουσε να του λες το παράπονό σου, μη νομίζεις ότι γίνατε και φιλαράκια..

Με πειράζει ότι δεν βρέθηκε ένας αξιωματικός στον οποίο να πιστέψω και να γουστάρω να πάω μαζί του και στον Άδη. Να βγάλει πύρινο λόγο, να με εμψυχώσει, να δικαιολογήσει αυτό το ατελείωτο , αδικαιολόγητο καψόνι που τρώω στη μάπα. Πως να με πείσει όμως για κάτι που δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος??


Όπως και να έχει, στην Ελλάδα η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει, ειδικά με την κρίση δεν πρόκειται να πάρουν ούτε πολιτικό προσωπικό ούτε άλλους ΕΠΟΠ. εδώ σκέφτονται για άρση της μονιμότητας, και φυλλάδια αξιολόγησης, ώστε να γίνονται και όλοι οι υφιστάμενοι γυμνοσάλιαγκες και ρουφιάνοι του κάθε προϊστάμενου. Εδώ σκέφτονται για αύξηση της θητείας, και η Ζήτω η δουλοπαροικία, Ζήτω οι Σκλάβοι!
Και Διακρίσεις θα γίνονται εις τον αιώνα τον άπαντα, όχι απλά γιατί είμαστε Ελλάδα, αλλά γιατί όλα αυτά είναι στην Ανθρώπινη Φύση.