Erasmus στο Βερολίνο
Με το Erasmus μου να είναι πλέον παρελθόν, θέλω να κάνω ένα ποστ για να σας πω τα τεκταινόμενα γύρω από TU Berlin και την ζωή στο Βερολίνο γενικότερα. Παρακαλώ σημειώστε, ότι το Βερολίνο κατά κοινή ομολογία διαφέρει από την υπόλοιπη Γερμανία οπότε αν σκέφτεστε Erasmus σε άλλη πόλη (κατά πάσα πιθανότητα Μόναχο) μπορεί να δείτε αισθητές διάφορες από όσα θα ακούσετε για το Βερολίνο.
Το TU Berlin
Προτού φύγω για Erasmus πίστευα (και νομίζω ότι το 99% όσων πάνε για Erasmus πίστευαν το ίδιο ) ότι θα πάω εκεί σε ένα πανεπιστήμιο όπου όλα λειτουργούν ρολόι και θα αισθανόμουν ξεφτίλας που έρχομαι από ένα ελληνικό μπουρδέλο όπως το ΕΜΠ. Ίσως η μεγαλύτερη αυταπάτη γύρω από το Erasmus.
Αλλά ας τα πάρουμε ξεχωριστά. Στα φυσιολογικά πανεπιστήμια- ερευνητικά ιδρύματα γίνονται διδασκαλίες και έρευνα.
Στο κομμάτι της έρευνας είμαστε χρόνια, αν όχι δεκαετίες πίσω. Στα εργαστήρια που έκανα,και είχα την τύχη να κάνω πολλά, είδα να πέφτουν τεράστια πόσα στα εργαστήρια τους για έρευνα από ιδιώτες. Και όταν λέμε ιδιώτες, εννοούμε από μικρές εταιρίες , μέχρι Volkswagen και Siemens. Έτσι το πανεπιστήμιο ήταν εξοπλισμένο με μηχανήματα που για το καημένο, απαγκίστρωμένο από τον πενιχρό κρατικό προυπολογισμό ΕΜΠ, φαντάζουν επιστημονική φαντασία. Μιλάμε για συγκολλήσεις με Laser, δέσμες ηλεκτρονίων, πειραματικές δεξαμενές, και ένα σωρό αλλά που μπορώ να γράφω σε πολλές σειρές. Να σημειωθεί επίσης, ότι παρά τα όσα λέει η φοιτητική αγωνιστική αριστερά, όχι δεν έχουν δίδακτρα.
Από την άλλη όμως, στο κομμάτι της διδασκαλίας δεν είδα αισθητές διάφορες. Σε πολλούς τομείς το κατουρούσαμε το TU.
Ο Τσούβαλης σε 1 κεφάλαιο της Ναυπηγικής Τεχνολογίας έκανε πολύ καλύτερη εμβάθυνση στον τομέα των συγκολλήσεων απότι αυτοί σε μισό εξάμηνο
Μερικά παραδείγματα: Σε μαθήματα επιπέδου Master, η εμβάθυνση που γινόταν ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, ανάλογη με ελληνικό ΤΕΙ. Επίσης, οι εξετάσεις τους είναι μια παρωδία ως προς την οργάνωση ( ωωω ναι. ο λαός που φημίζεται εδώ και δεκαετίες για την οργάνωση του, στον τομέα εξετάσεις τα έκανε λίγο ρόιδο ), αλλά περισσότερα παρακάτω. Σημειώστε επίσης, ότι στην Γερμανία, είναι πολύ φυσιολογικό να σπουδάζει κάποιος πάνω από 7 χρόνια, χωρίς να διαγράφεται. Το σύστημα τους είναι απαιτητικό ως προς τον αριθμό εξετάσεων. Μπορείς να δώσεις (ως μονιμος φοιτητης, οχι σαν ερασμιτης) μέχρι τρεις φορές ένα μάθημα, εκ των οποίων η τελευταία αναγκαστικά προφορική. Αν αποτύχεις, πας σπίτι σου και δεν μπορείς να επανεγγραφείς σε γερμανικό πολυτεχνείο με παραπλήσιο πρόγραμμα σπουδών. Καλό εε ; Not!
Οι πρώτες μέρες σαν ερασμίτης :
Το γραφείο Erasmus του πανεπιστημίου, το διαχειρίζεται μια συμπαθέστατη Ιταλίδα με την βοήθεια φοιτητών (Ναιιι σατανικά πράγματα! φοιτητές δουλεύουν στο πανεπιστήμιο! και παρόλαυτα ούτε απολύσεις εργαζομένων έγιναν ούτε τίποτα. ζήτω η φοιτητική αγωνιστική αριστερά ) . Όσοι έχετε επικοινωνήσει μαζί τους καταλαβαίνετε ότι μιλάω για την κυρία Beatrice Vinci. Πριν την άφιξη σας απαντάει σε κάθε πικραμένο mail που μπορεί να της στείλετε ενώ μετά την άφιξη σας είναι διατεθειμένη να σας λύσει κάθε απορία και να σας πάρει σχεδόν από το χεράκι για να σας καθοδηγήσει. Μας είχε όλους μη στάξει και μη βρέξει. Θα ήταν λεβεντιά άμα δεν είχε τόσο αμπαλες ώρες γραφείου, κάτι για το οποίο καλό είναι να είστε προετοιμασμένοι.
Ιδιαίτερα χρήσιμο αποδείχτηκε το πρόγραμμα του γραφείου Erasmus του TU, να δίνει σε όποιον ερασμίτη το επιθυμεί έναν 'buddy' μόνιμο φοιτητή του πανεπιστημίου που πιθανότατα έχει φύγει ο ίδιος Erasmus στο παρελθόν ώστε να του λύσει απορίες γύρω από την εγγραφή και να τον βοηθήσει στην προσαρμογή. Βέβαια είναι να σου κάτσει και νορμάλ άτομο. Εμένα μου έκατσε Κύπριος οπότε είχα την οικιότητα της γλώσσας και με βοήθησε πολύ. Άλλοι ούτε καν γνώρισαν τους δικούς τους buddies γιατί τους έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Όταν κατέβετε ψαρωμένοι από το αεροπλάνο θα πρέπει να έρθετε αντιμέτωποι με το χαώδες σύστημα μέσων μεταφοράς τους. Γιατί εμείς στην Αθήνα έχουμε 3 μετρό και 2 προαστιακούς. Αυτοί έχουν 9 μετρό και 9 προαστιακούς με γραμμές λεωφορείων από εδώ και από εκεί οπότε αν δεν θέλετε να πληρώσετε 30 ευρώ στο ταξι κανονίστε το δρομολόγιο σας από πριν γιατί θα κουβαλάτε μαζί και μια τουλάχιστον βαλίτσα.
Εστίες
Το πρώτο πράγμα που θα δείτε σαν ερασμίτες είναι (no shit) το σπίτι που θα μείνετε. Όταν έρθει η ώρα (περίπου ενάμιση μήνα) πριν πάτε Βερολίνο να κάνετε την αίτηση για την εστία, πιθανότατα στις επιλογές θα είναι 1)Siegmunds Hof και 2)Hans und Hilde Coppi . Αν θέλετε αχαλίνωτα μεθύσια και πάρτυ παίρνετε το 1. Αν θέλετε την ησυχία σας (υπερβολική ησυχία ορισμένες φορές) παίρνετε το 2. Απλά στο 1 μοιράζεστε κουζίνα και μπάνιο με πολλά άτομα (που βέβαια καθαρίζονται πολύ τακτικά) ενώ στο 2 είστε σε διαμέρισμα με άλλους 2 συγκατοίκους αλλά καθαρίζετε μόνοι σας . Στο 1 ενοίκιο είναι λίγο κάτω από 200 στο 2 ενοίκιο γύρω στα 220 πάντοτε συμπεριλαμβανόμενοu νερού, ρευματος, θέρμανσης και πάντα με ένα πόσο εγγύηση ίσο με 1,5 ενοίκιο που αν όλα πάνε καλά (δεν έχετε προκαλέσει φθορές) σας το επιστρέφουν όταν φύγετε . Το 1 είναι 10 λεπτά με τα πόδια από το Campus το 2 είναι κανένα μισάωρο τρένο και περπάτημα από το Campus. Σε κάθε περίπτωση η συμβουλή μου είναι να κάνετε add ΟΛΟΥΣ όσους γνωρίζετε ότι μένουν στην Siegmunds ώστε να μαθαίνετε ποτέ γίνονται πάρτυ. Αν αυτοί οι κάποιοι είναι Ισπανοί,Αυστραλοί, Ιταλοί ή Τούρκοι, είναι 99% σίγουρο ότι θα πάτε σε πολλά πάρτυ τους. Στην Coppi βέβαια γίνονται τα πιο ωραία bbq λόγω του μεγάλου κήπου τους. Όσοι μένετε σε ιδιωτικές εστίες η σε διαμέρισμα, κάντε γνωριμίες από παντού.
Έπειτα έρχονται τα γλωσσικά μαθήματα για όσους πάνε έναν μήνα πριν. Εκεί είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσετε άλλους ερασμίτες και ο πιο ευχάριστος τρόπος να φρεσκάρετε τα γερμανικά σας αν έχετε επίπεδο από Β1 και πάνω. Οι διδάσκοντες είναι πολύ κομπλέ και είναι ίσως τα πιο ευκολα ECTS που θα σας δώσει το πανεπιστήμιο, αλλά είναι βραχνάς η αναγνώριση τους από το ΕΜΠ- κάτι που μπορεί και να μην γίνει. Αλλά σας τα συνιστώ ανεπιφύλακτα μόνo και μόνο γιατί είναι η πιο ανώδυνη αν όχι ευχάριστη προσαρμογή στον χώρο που θα είναι για ένα 6μηνο το σπίτι σας.
Εκεί στις πρώτες μέρες θα πρέπει να κάνετε την εγγραφή σας στο πανεπιστήμιο. Περίπλοκη διαδικασία ίσως γιατί είναι τελείως διαφορετική από την δική μας. Αυτό οφείλεται στο ότι τέτοιου είδους γραφειοκρατία διοικείται κεντρικά από το πανεπιστήμιο και δεν έχει κάθε σχολή την δική της γραμματεία. Θα σας τα εξηγήσει η Beatrice αναλυτικά αλλά μπορεί να πελαγώσετε με τη χαρτούρα οπότε πάτε να ζητήσετε βοήθεια.
Παράλληλα θα πρέπει να κάνετε την εγγραφή σας στον δήμο κάτι που έχει αναμονή, αλλά περισσότερες λεπτομέρειες από την Beatrice.
Συμφέρει να ανοίξετε και γερμανικό λογαριασμό. Αν και με ελληνική Maestro,Visa,Master Card κάνετε τη δουλειά σας, λογαριασμός σε μια γερμανική τράπεζα σας εξασφαλίζει ότι τουλάχιστον δεν θα μείνετε χωρίς λεφτά εν μέσω Capital Controls, όπως παραλίγο να πάθω. (ήρθε η επιφοίτηση και τράβηξα έγκαιρα τα λεφτά γιατί αλλιώς θα εμένα ταπί και ψύχραιμος). Για το άνοιγμα του λογαριασμου θα χρειαστειτε το έγγραφο του Δήμου και πιθανότατα διαβατήριο, μιας και τις ελληνικές ταυτοτητες δεν τις θελουν γιατι δεν εχουν γραμμενα ολα τα στοιχια σε λατινικους χαρακτηρες.
Κάποια στιγμή θα σας έρθει ένα ραβασάκι να πληρώσετε την υποχρεωτική συνδρομή στο κρατικό κανάλι, ασχέτως αν έχετε τηλεόραση ή ραδιόφωνο. Αν μένετε σε δημόσια εστία, πρώτον μπορεί και να μην σας έρθει δεύτερον αν σας έρθει απλά αγνοήστε το. Αν μενετε σε διαμερισμα ή ιδιωτική εστία μιληστε με τον ενοικιαστη. Καντε ο,τι μπορειτε να το αποφυγετε γιατι ειναι 50€ το τριμηνο.
Για συνδρομη στο internet απευθυνθείτε στην O2, στην 1&1 ή σε κάποιον γείτονα διατεθειμένο να σας δινει wifi έναντι μικρού ποσου. Για κινητό αν δεν σας δώσει το πανεπιστήμιο κάρτα sim, δοκιμάστε την blau.de,τη lyca mobile ή την καρτοκινητή Lidl. Αποφύγετε μεγάλες εταιρίες τύπου vodafone γιατί ειναι ακριβές.
ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟ: ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ TORRENT ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΚΟΒΟΥΝ ΤΟΝ ΚΩΛΟ. Άμα θες να δεις Game of Thrones δες το σε streaming site και ας μην ειναι 1080p. Εκτός αν θες 850€ πρόστιμο το λιγότερο.
Και αφήνω το μεγάλο πολιτισμικό σοκ για το τέλος. Στις πρώτες μέρες θα φάτε σίγουρα στην λέσχη την λεγόμενη Mensa. Ξεχάστε την μιζέρια του εστιατορίου του ΕΜΠ, μιλάμε για μπουφέ με 4 διαφορετικές σαλάτες, 5 κυρίως πιάτα (κανονικό, vegeterian , vegan ) επιδόρπια αναψυκτικά και ποικιλία συνοδευτικών. Όλα αυτά σε έναν χώρο που ευχαριστιέσαι που είσαι μέσα, με όμορφη διακόσμηση, πεντακάθαρο. Φυσικά επί πληρωμή αλλά η τιμή είναι χαμηλή. Με περίπου 3,5 ευρώ τρως σαν άρχοντας. Μόνο αρνητικό είναι το ωράριο λειτουργίας 11:00-14:30 , οπότε μπορείς να φας μόνο μεσημεριανό. Η ποιότητα του φαγητού είναι πολύ καλή και το όλο επίπεδο εξυπηρέτησης ήταν υψηλό ακομα και με standards άλλων εθνικοτήτων μιας και ακόμα και οι Γάλλοι οι Ολλανδοι και οι Καναδοί την θεώρησαν πολύ καλή.
Επίσης, το πανεπιστήμιο σας δίνει ένα σωρό παροχές για αθλητισμό, μουσική, γλωσσομάθεια έναντι πραγματικά ξεφτιλισμένου ποσού. (πχ άθλημα για όλο το εξάμηνο με 20 € συνδρομή )
Μιας και οι περισσότεροι θα πάτε σε μαθήματα μεγάλων εξαμήνων, δεν θα κάνετε μαθηματικά η μηχανικές όπου το ακροατήριο ξεπερνά τα 1300 άτομα. Αντίθετα, θα κάνετε μαθήματα εξειδικευμένα με μέγιστο ακροατήριο 30 άτομα στο ελληνικό στιλ. Power point, διάλεξη , σημειώσεις. Ακόμα και αν έχετε ευχέρεια στα γερμανικά το να κρατάς σημειώσεις είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο φαντάζει για αυτό κάντε γνωριμίες με Γερμανούς ώστε να σας δίνουν τις δικές τους. Μπορεί να φαίνονται λίγο απόμακροι αλλά αν τους ζητήσετε να σας στείλουν με mail της σημειώσεις τους δε θα σας πιστολιάσουν. Εκτός αν πέσετε σε @@ κάτι που θα μπορούσε να συμβεί και εδώ.
Σε ορισμένα πιο πρακτικά μαθήματα μπορεί να έχετε projects, ασκήσεις με τους βοηθούς ή εργαστήρια. Η παρακολούθηση της θεωρίας, όπως και στην Ελλάδα, δεν είναι υποχρεωτική αλλά τα παραπάνω δεν πρέπει να τα χάνετε. Επίσης γίνονται σε όλα τα μαθήματα εκπαιδευτικές εκδρομές μη υποχρεωτικές, αλλά καλό είναι να πηγαίνετε μόνο και μόνο για να δείτε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα βλέπατε.
Συμβουλή: αν ειναι δυνατο διαλέξτε οσο το δυνατο πιο ευκολα μαθηματα. Η κομισιον εχει κανει το ολο προγραμμα πιο αυστηρο και δεν σας παιρνει να κοπειτε σε πολλα μαθηματα.
Κάτι που μας φέρνει στο επόμενο μεγάλο θέμα: οι βοηθοί. Εκεί οι βοηθοί έχουν της ίδιες αρμοδιότητες με τους δικούς μας. Με μια μεγάλη διάφορα. Συχνά ο διδάσκων τους εμπιστεύεται επειδή έχει άλλες δουλειές τόσο την οργάνωση των ασκήσεων, την διόρθωση εργασιών αλλά και το να βγάζουν θέματα και να βαθμολογούν τεστακια και εξετάσεις. Υπάρχουν οι άνετοι τύποι που δεν κάθονται να σου σπάσουν τους όρχεις, υπάρχουν και οι αυτοπροσώπως όρχεις που επειδή έχουν την εξουσία που έχουν δεν διστάζουν να βγάλουν όλα τους τα κόμπλεξ στους φοιτητές. Παράδειγμα: γνωστός μου επίσης ερασμίτης κόπηκε με 24.5 ενώ η βάση ήταν οι 25 μονάδες και όταν πήγαμε να δούμε το γραπτό ο τύπος δεν μπορούσε να ξεχωρίσει δύο γαϊδάρων άχυρα (εννοώντας τις φράσεις 'ηλεκτρικό ρεύμα' και 'εναλλασσόμενο ή συνεχές ρεύμα' ) και όταν έγιναν οι παρατηρήσεις ο μαλάκας έψαξε ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ στην wikipedia για να δει αν έχουμε δίκιο. Γιατί πολύ απλά κάποιος όρισε έναν άσχετο με την ειδικότητα να βαθμολογήσει θέματα. Βασική διάφορα με την Ελλάδα είναι ότι ο καθηγητής έρχεται πολύ σπάνια σε επαφή με τους φοιτητές μιας και είναι director ολόκληρου του τομέα με τα εργαστήρια του.
Και επανέρχομαι στο θέμα που έπιασα στην αρχή:οι εταιρίες μέσα στα πανεπιστήμια. Μπορεί να δίνουν στο πανεπιστήμιο τεράστιες επενδύσεις, αλλά μερικές φορές υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Συχνά ακόμα και σε γενικά μαθήματα οι καθηγητές εκπρόσωποι εταιριών προσπαθούν να περάσουν την αντίληψη 'πωωωω κοιταξτε ρε noobades τη γαματη εταιριάρα που έχω', εντάσσοντας στην ύλη του μαθήματος λογισμικά και πακέτα των εταιριών τους που στην πράξη δεν χρησιμεύουν σε κανέναν άλλο εκτός από την εταιρία τους, αμελώντας έτσι να παρουσιάσουν σφαιρικά τη ζητάει η αγορά από έναν μηχανικό . Η άλλη άσχημη πλευρά είναι ότι επειδή οι διδάσκοντες-εργαζόμενοι σε εταιρίες έρχονται σαν επισκέπτες καθηγητές πιθανότατα από πόλεις 5 και 6 ώρες μακριά δεν θα μπουν στην διαδικασία να έρθουν για μια εξέταση διάρκειας 1,5 ώρας από του διαόλου τη μάνα, οπότε αφήνουν το ζήτημα μαζί με όλα τα οργανωτικά σε βοηθούς κάτι που μπορεί να είναι καλό γιατί ο βοηθός είναι άνετος και δεν σε κόβει με αντίστοιχο 4,9 ή κακό γιατί ο βοηθός μπορεί να αποδειχτεί μπετόβλακας με MSc όπως ο παραπάνω και να κόψει κόσμο μόνο και μόνο για να κόψει κόσμο, βρίσκοντας ελεεινες δικαιολογίες . Σε κάθε περίπτωση όμως το καλό τον ιδιωτών στα πανεπιστήμια είναι πολύ μεγαλύτερο αφού χάρη σε αυτά το πανεπιστήμιο αναπτύσσεται και μαζί με αυτό και οι φοιτητές του (κυρίως οι μεταπτυχιακοί/ διδακτορικοί ) και η ίδια η Γερμανία στην τελική.
Η εξέταση γίνεται με τελείως διαφορετικό τρόπο από ότι σε εμάς. Καταρχήν, δεν υπάρχει πρόγραμμα εξετάσεων. Δεδομένου ότι αρκετά μαθήματα τα παρακολουθούν φοιτητές από πολλές διαφορετικές σχολές ο καθηγητής ορίζει 1-2 ημερομηνίες μετά από συνεννόηση με τους φοιτητές και πάνε και δίνουν σε οποία τους βολευει. Βασική λεπτομέρεια, στα γραπτά μαζί με το ονοματεπώνυμο και τον αριθμό μητρώου σας γράφετε με μεγάλα και ευανάγνωστα γράμματα ότι είστε φοιτητής Erasmus για να χτυπήσετε την οποία χορδή επιεικιας του βαθμολογητή.
Κάτι άλλο για το οποίο θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή είναι ότι δεν υπάρχει e-polytexneio. Που σημαίνει θα φτυσετε αίμα γα να βρείτε παλιά θέματα. Για τους ναυπηγούς του TU υπάρχουν τα Prüfungsprotokolle που αφορούν μόνο σε προφορικές εξετάσεις. Πληρώνετε 5 ευρώ για να τα πάρετε και αν δώσετε και εσείς δικά σας θέματα του μαθήματος σας τα δίνουν πίσω. Κάτι ανάλογο φαντάζομαι ισχύει για άλλες σχολές .
Επίσης το TU έχει και αυτό τις πολιτικές του παρατάξεις και τις φοιτητικές εκλογές του. Μόνο που δεν υπάρχει ούτε ανελέητο σπαμ, ούτε ανελέητη προπαγάνδα και όλοι σέβονται το πανεπιστήμιο. Δε νοείται κατάληψη του πανεπιστημίου. Ο φοιτητής σέβεται το πανεπιστήμιο που τον φροντίζει και συχνά τον προστατεύει και του παρέχει πολλές υπηρεσίες. Ο φοιτητής κάθε εξάμηνο δίνει στο πανεπιστήμιο περίπου 250 ευρώ. Αλλά αυτά δεν είναι δίδακτρα. Είναι τα λεφτά που του εξασφαλίζουν ελευθερη μετακίνηση σε όλα τα μέσα και ένα ποσοστό πάει στον φοιτητικό σύλλογο. Και για του λόγου το αληθές, συμπάθησα πολύ περισσότερο τους αναρχικούς στη Γερμανία παρά τους δικούς μας. Τουλάχιστον με τους Γερμανούς πέρασα ωραία σε πάρτυ τους χωρίς να πρέπει να απολογηθώ για τα πολιτικά μου πιστευω. (όπου σε ένα από αυτά μια Γερμανίδα αναρχική με αρβύλες -Μάιο μήνα- , πράσινο φωσφόριζε μαλλί, τιραντάκι και μακριά φούστα χόρευε μόνη της συρτάκι με μουσική υπόκρουση electronic/techno μουσικής. που θα το έβλεπες αυτό στην Ελλάδα? εεε? ΌΧΙ ΠΕΊΤΕ ΜΟΥ! )
Το Βερολίνο ενδεικνύεται είτε είσαι party animal, είτε είσαι πιο κουλτουριάρης, είτε θες να κανείς σεξ, είτε θες να πιεις, είτε θες να φας, είτε θες να γνωρίσεις κόσμο, είτε θες απλά την ησυχία σου. Επίσης λόγω του ότι είναι σχετικά κοντά στα σύνορα με πολλές χώρες (Πολωνία, Τσεχία, Δανία) και κοντα σε αλλες μεγάλες πόλεις της Γερμανίας (Αμβούργο, Δρέσδη. Λειψία) ενδείκνυται και για μικρά (και όχι μόνο) ταξιδάκια.
Μιας και δεν είμαι κλαμπόβιος και σε όλο το Erasmus μου πήγα μόνο σε 2 clubs, δεν μπορώ να σας προτείνω clubs. Αλλά θα καταλάβετε γρήγορα ότι η νυχτερινή ζωή γύρω από την Warschauer Straße είναι ονομαστή, οπου εκεί βρίσκονται πολλά clubs. Το Βερολίνο θεωρείται κέντρο της techno μουσικής, οπότε θα δείτε μεθυσμένους stoners να κοιτούν με θρησκευτική ευλάβεια τον DJ
Τι και που να φας
Αντίθετα, ως κοιλιόδουλος από τα γενοφάσκια μου, μπορώ να σας πω που μπορείτε να φάτε καλά! Nollendorfplatz για διεθνή εστιατόρια (ασιατικό, ελληνικό, τουρκικό, λιβανέζικο και πολλά αλλα) . Για καλό burger στον Burgermeister δίπλα στο σταθμό Schlesisches Tor. Καλό ντόνερ λένε ότι κάνει ο Mustafa στο Kreuzberg αλλά δεδομένου ότι είχα αλλά ντονεράδικα δίπλα μου δεν έτυχε ποτέ να πάω. Το καλύτερο Currywurst (τυπικό γερμανικό λουκάνικο σε fast food έκδοση) λένε(διεθνώς) ότι κάνει το Konopkes δίπλα στο σταθμό Eberswalder Straße στο Prenzlauer Berg (μέρος αντίστοιχο με το Κολωνάκι), αλλά προσωπικά το βρήκα και ακριβό και μέτριο για αυτό σας προτείνω να φάτε στο Curry 36 δίπλα στο ζωολογικό κήπο που είναι κοντά στο TU. Τα καλύτερα φαλάφελ τα έφαγα στην Warschauer Straße σε ένα μαγαζί με φαλάφελ λοξώς απέναντι από την Oberbaum Brücke και σε ένα κοντά στην Kurfürstendamm ανάμεσα σε πανάκριβα ιταλικά εστιατόρια, όπου σημειωτέον ήταν και πάμφθηνο. Επίσης στο Kreuzberg, που είναι η τουρκική συνοικία, έχει πολλά μικρά μαγαζάκια τουρκικού και μεσανατολιτικού φαγητού. Το ότι οι ίδιοι οι Τούρκοι επιλέγουν να φάνε εκεί εμένα με έπεισε και όντως αποδείχτηκε πολύ καλό φαγητό.Cheesecake στο 5 Elephant. Ινδικό φαγητό σε τρελές ποσότητες και αρκετά καλή τιμή στην Oranienstraße, την κεντρική οδό του Kreuzberg, δίπλα σε ένα ταϊλανδέζικο-σιγκαπουριανό εστιατόριο του οποίου το όνομα μου διαφεύγει. Ελληνικό φαγητό δεν έφαγα ποτέ πέρα από όσα μαγείρεψα εγώ ο ίδιος γιαυτό και έρχομαι στην Ελλάδα με φαντασιώσεις πιτόγυρου, ντολμάδων και γεμιστών. Καλό παγωτό μπορείτε να φάτε στο παγωτατζίδικο μέσα στον σταθμό της Alexanderplatz, κυρίως λογω των περίεργων γεύσεων. Μπακλαβά ορίτζιναλ τουρκικό ψάξτε στο Kreuzberg. Στο Βερολίνο το κινέζικο ειναι ειδος fast food σε χαμηλη τιμη και ποιοτητα ιδια με κινεζικου στην Ελλάδα που μπορεί να πληρώσεις τα διπλα και τα τριπλα. Το ιδιο ισχυει και για το σουσι.
Για καλές μπύρες απλά βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει. Μην κάνετε το λάθος να παιρνετε κάθε φορά τις ίδιες. Είστε σε μια χώρα με εκατοντάδες είδη μπίρας. Δοκιμάστε όσο πιο πολλές μπορείτε. Συνιστώ την βερολινέζικη Lemker, αποκλειστικά βαρελίσια, που είναι ίσως η πιο ωραία μπίρα που ήπια στη Γερμανία. Μάλλον επειδή παράγεται από μικρό ζυθοποιείο και διανέμεται σε περιορισμένες ποσότητες. Από mainstream μπύρες δοκιμάστε την Porter σε όλες της της ποικιλίες. Στα πάρτυ που είναι σχεδόν πάντα ΒΥΟΒ, απλά πάρτε τις φθηνές και συνηθισμένες Berliner Kindl και Berliner Pilsner που είναι σχετικά καλή ποιότητα για την χαμηλή τους τιμή. Δεν θέλετε μπίρα για να την απολαυσετε θέλετε μπίρα για να μεθύσετε οπότε και το φθηνό κάνει τη δουλειά του
Αν πάλι είστε λάτρεις των cocktails, στα ινδικά και τα μεξικάνικα εστιατόρια θα βρείτε τεράστιες ποικιλίες, και σε ξεφτιλισμένες τιμές, μιας και η συνήθης τιμή σε bar/restaurants στο Kreuzberg είναι 3,5 € για ένα κοκτέιλ απλά έχει λιγότερo αλκοόλ απότι στην Ελλάδα, η ποσότητα όμως του ποτού είναι μεγάλη. Η Hackescher Markt έχει ωραίες βαβαρικού τύπου μπυραρίες, τις οποίες συνιστώ να δοκιμάσετε αν και υπαρχουν και αλλού αλλά εκεί μου άρεσαν περισσότερο.
Αν σας ενδιαφέρει να κάνετε κάτι διαφορετικό, μπορείτε να βοηθήσετε εθελοντικά στο Homeless Veggie Dinner. Είναι φιλανθρωπικό δείπνο για άστεγους που οργανώνεται μια φορά τον μήνα. Είναι ίσως ο πιο περίεργος αλλά και πιο όμορφος τρόπος να δεις την άλλη πλευρά του Βερολίνου όχι μόνο γιατί θα δεις ευπόρους και άστεγους να τρώνε στα ίδια τραπέζια, αλλά γιατί οι ίδιοι οι εθελοντές είναι κάτοικοι του Βερολίνου από όλες τις εθνικότητες και όλες τις ηλικίες. Και δεν υπάρχει πιο ωραίος τρόπος να γνωρίζεις ανθρώπους, από το να δουλεύετε μαζί σαν ομάδα. Το δείπνo είναι χορτοφαγικό και vegan αλλά μπορείς να συμμετάσχεις ακόμα και αν ο ίδιος δεν είσαι χορτοφάγος η vegan. Οι εθελοντές μιλούν μεταξύ τους σχεδόν αποκλειστικά αγγλικά.
πληροφορίες εδώ :
https://www.facebook.com/groups/homelessveggiedinner/Για όσους φίλους, πάτε εαρινό εξάμηνο, φέρτε μαγιό μαζί σας, γιατί το Βερολίνο έχει λίμνες που λειτουργούν σαν υποκατάστατα παραλίας- κυρίως η Wannsee. Αν σιχαίνεστε, πάντα μπορείτε να κάτσετε στα αμέτρητα πάρκα. Tiergarten, Treptower Park, Grölitzer Park (όπου την Πρωτομαγιά γίνεται μια μεγάλη γιορτή ) καθώς και το Tempelhofer Feld που είναι ωραίο μέρος για υπαίθριο μπάρμπεκιου.
(Το Tempelhof ηταν ως το 2008 το αεροδρομιο του Βερολίνου. Το 2009 το ειχαν ηδη εκμεταλλευτει)
Το Βερολίνο είναι πόλη flat στη μεγαλύτερη έκταση της. Το ποδήλατο θα σας φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο.
κάντε join εδώ:
https://www.facebook.com/groups/freeyourstuff/ και εδώ:
https://www.facebook.com/groups/sysberlin/ . Είναι ομάδες που ο κόσμος χαρίζει και πουλάει πράγματα, συχνά και ποδήλατα σε πολύ καλές τιμές. Συμβουλή μην δώσετε παραπάνω από 70-80 ευρώ για ποδήλατο που θα κρατήσετε για ένα 6μηνο. Εκτός αν σκοπεύετε με κάποιο τρόπο να το φέρετε πίσω. Το ποδήλατο το προσέχετε πολύ γιατί η κλοπή ποδηλάτου είναι πολύ κοινή και αρκετά δυσάρεστη.
Και τέλος:
Μια άλλη μεγάλη αυταπάτη είναι ότι θα πάτε στην Γερμανία να μιλάτε γερμανικά. Αν κάνετε παρέα με ερασμίτες (που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι Ισπανοί) θα μιλάτε σχεδόν αποκλειστικά αγγλικά. Τα γερμανικά σας θα τα εξασκήσετε αν ακούτε ράδιο, η αν πιάσετε φιλίες η γκομενιλίκια με ντόπιους. Και φυσικά στο μάθημα. Θα διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι είναι πολυ εύκολο να ακούσεις πολλά γερμανικά, αλλά δύσκολο να βρεις ευκαιρίες να τα μιλήσεις εσύ ο ίδιος για διαλόγους περα από πχ με τον ταμία στο Supermarket.
Τo μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας ερασμίτης είναι να περιορίσει τον κύκλο του αποκλειστικά στους ομοεθνείς του. Είναι κάτι που είδα να το κάνουν κατά κανόνα οι Γάλλοι. Πότε άλλοτε θα έχεις ευκαιρία να βρεις τόσο κόσμο μαζεμένο από την Αυστραλία ως τον Καναδά και από την Βραζιλία μέχρι τη Ρωσία? Όλοι αυτοί έχουν κάτι να σου δείξουν, κάτι διαφορετικό από το δικό σου και λιγες πόλεις έχουν τόσο πολύ αυτό το multi-culti στοιχείο. Άλλες κουλτούρες, άλλος τρόπος σκέψης. Γνώρισα άτομα από τριτοκοσμικές χώρες (τύπου Ιραν, Αλγερία, Ινδία κλπ) που είναι στη Γερμανία με τουλάχιστον 2 μάστερ σε ειδικότητες που μου έπεφταν τα μαλλιά όταν άκουγα ότι υπήρχαν. Γνώρισα ανθρώπους από άλλες θρησκείες, κοινωνικές τάξεις, εθνικότητες και ιδεολογίες και πλέον συνειδητοποιώ πόσο κακό κανείς στον ίδιο σου τον εαυτό με το είναι να είσαι προκατειλημμένος και ξενοφοβικός γιατί δεν δίνεις σε ένα σωρό απίθανους ανθρώπους την ευκαιρία να σου μάθουν κάτι καινούριο. Χωρίς το Erasmus αυτό δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω.
Γιατί λοιπόν να διαλέξει κάποιος το Βερολίνο για Erasmus?
Πρώτον, είναι πόλη με ζωή τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα. Αν και οι Γερμανοί σαν λαός είναι αρκετά κρύοι (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αγενείς ή μη βοηθητικοί προς τους ξένους), το Βερολίνο είναι ζεστό και φιλόξενο για όλους, οτιδήποτε και αν ψάχνουν. Θα γνωρίσετε παιδιά από κάθε γωνιά της γης, με τα οποία μπορείτε να κάνετε άπειρα πράγματα, πάρτυ, βόλτες σπορ, ταξίδια. Εγώ προσωπικά το διάλεξα γιατί είναι βολική αφετηρία για οδικά ταξίδια. Επιπλέον, αν σκέφτεσαι Ισπανία, Ιταλία ή Πορτογαλία γιατί ο κόσμος έχει ταπεραμέντο ίδιο με το ελληνικό , στο Βερολίνο θα συναντήσεις τους ίδιους ανθρώπους ως ερασμίτες, γεγονός που βοηθάει για να κανείς ακόμα καλύτερες παρέες. Οι ερασμίτες στο Βερολίνο, ελλείψει ESN, είναι λιγο ξεχωριστή κοινότητα οπότε δεν εχουν πολλές συναναστροφές με τους ντόπιους φοιτητές, γιαυτο ακομα και σε αυτες τις χωρες να πατε δεν θα κανετε παρεα με τους ντοπιους και ας εχουν ιδιο ταπεραμεντο.
Επίσης μπορείς να βρεις μπυρες με 1 ευρώ το μισό λίτρο (duh...τι αλλο θες;).
Και είναι και πόλη ΑΡΚΕΤΑ φθηνότερη από το Παρίσι το Λονδίνο ή τη Στοκχόλμη που είναι επίσης βολικοί προορισμοί Erasmus. Αλλά it's up to you! Δεν άκουσα κανέναν, oύτε έναν, που να μου είπε ότι δεν πέρασε όμορφα στο Βερολίνο
ΥΓ: μεγαλύτερες ψυχούλες από τους Τούρκους δεν γνώρισα στη Γερμανία! και γαμώ τα άτομα στην πλειοψηφία τους - και πιστέψτε με, ήταν πολλοί.
Menu
Community Sponsor
Prom Racing
