Με κλέψανε σε φυλασσόμενο parking
Posted: Tue Mar 23, 2010 12:23 am
Παρασκευή βράδυ και πάω να κοιμηθώ σε φίλο που έχει σπίτι στην Αριστοτέλους στο κέντρο.
Λόγω της επικινδυνότητας της περιοχής κι επειδή φοβήθηκα και μην με γράψουν αποφασίζω να παρκάρω σε parking.
Καθαρά για λόγους ψυχολογίας λοιπόν, αντί να το αφήσω σε ανοιχτό parking επιλέγω ένα κλειστό, φυλασσόμενο θεωρώντας το την ασφαλέστερη επιλογή.
Το εν λόγω parking είναι ένα μεγάλο στην διεύθυνση Αριστοτέλους 66.
Αφήνω το αυτοκίνητο στον υπάλληλο και φεύγω με την κοπέλα μου.
Να σημειώσω ότι το αυτοκίνητο κάνει ολίγον μπαμ, και το γεγονός ότι κι οι 2 μας ήμασταν επίσημα ντυμένοι δεν λειτούργησε και πολύ υπέρ μου τελικά...
Το επόμενο πρωί, παραλαμβάνω το αυτοκίνητο και βλέπω στο κάθισμα του συνοδηγού ένα μικρό αντικείμενο (money-clip), αντικείμενο που τα Χριστούγεννα είχα χώσει στο glove-box κι έκτοτε το αναζητούσα.
Το βλέπει κι η κοπέλα μου, γελάμε που επιτέλους το βρήκα μετά από τόσο καιρό και φεύγουμε για σπίτι...
Όταν όμως φτάνω στο σπίτι, ανοίγω το ντουλαπάκι για να πάρω μερικά λεφτά που είχα αφήσει μέσα το προηγούμενο βράδυ. €110 για την ακρίβεια, €110 τα οποία δεν ήταν εκεί.
Ψάχνω το σακάκι μου μανιωδώς, θυμάμαι ότι το άλλοτε εξαφανισμένο money-clip βρίσκονταν φάτσα φόρα στο κάθισμα και ήταν πεντακάθαρο:
Κάποιος μου άνοιξε το ντουλαπάκι του συνοδηγού και μου πήρε τα λεφτά. Κάποιος τρισκατάρατος έψαξε το αυτοκίνητό μου. Και δεν είχε καμία σημασία αν το ντουλαπάκι ήταν κλειδωμένο ή όχι , γιατί ο υπάλληλος είχε το κλειδί (μαλακία μου που έχω χάσει το vallet).
Ανάμεσα στην στιγμή που έβαλα τα λεφτά στο ντουλαπάκι και στην στιγμή που τα λεφτά δεν βρίσκονταν πλέον εκεί μεσολαβούσε μονάχα το parking. Επιστρέφω λοιπόν εκεί και πολύ ευγενικά ζητάω από τον υπάλληλο να επικοινωνήσει με το αφεντικό του και να διευθετήσει το ζήτημα. Του εξήγησα ότι έχω μάρτυρα που με είδε να τοποθετώ τα χρήματα στο ντουλαπάκι και τον ρώτησα αν είδε το money-clip στο κάθισμα όταν μου έφερε το αυτοκίνητο.
Ο υπάλληλος μου είπε ότι το είδε κι ότι δεν το έβαλε αυτός εκεί.
Κατόπιν μίας καθόλα ευγενικής και ψύχραιμης τηλεφωνικής συζήτησης με τον υπεύθυνο, διαβεβαιώθηκα ότι "ο ειδικός για τις κάμερες" θα πάει την επόμενη μέρα (Κυριακή δηλαδή) να ελέγξει. Επίσης μου είπε ότι τέτοιο περιστατικό δεν έχει σημειωθεί ποτέ ξανά και ότι έχω δίκιο ν' αναστατώνομαι.
Εφησυχασμένος λοιπόν από την συμπεριφορά του υπευθύνου, αφήνω το θέμα και περιμένω τηλεφώνημά του το επόμενο πρωί. Το πρωί έρχεται, περνάει, φτάνει η ώρα 2 το μεσημέρι και το τηλέφωνο δεν χτυπάει.
Πηγαίνω πάλι στο parking κι ο υπεύθυνος πουθενά. Βάζω τον υπάλληλο να τον πάρει τηλέφωνο και στην συζήτηση που ακολουθεί αρχίζουνε τα όργανα:
"Κάμερες υπάρχουν μόνο στην είσοδο, δεν υπάρχουν στα υπόγεια που παρκάρονται τα αυτοκίνητα"
"Δεν ξέρω τι θέλετε να κάνω, ελάτε αύριο που θα είμαι εκεί για να το συζητήσουμε κλπ"
Του εξηγώ ότι δεν υπάρχει κάτι να συζητήσουμε κι ότι θέλω το πρόβλημά μου να επιλυθεί την ίδια μέρα. Αυτός προφανώς τον χαβά του, εξηγώντας μου πως δεν μπορεί να έρθει γιατί "έχει δουλειά".
Λόγω υποχρεώσεων την κάνω, αλλά ξαναπαίρνω τηλέφωνο τον υπάλληλο και του εξηγώ ότι αν δεν έρθει ο ιδιοκτήτης μέχρι το απόγευμα, θα εμφανιστώ με την αστυνομία, θα κάνω ονομαστικές μηνύσεις με κατηγορίες κλοπής και γενικότερα ότι θα έχουμε ντράβαλα.
Μετά από άλλες 2 ώρες, κι αφού με γράφουν επιδεικτικά από το parking ξαναπαίρνω τηλέφωνο και μόνο που δεν μου είπανε "στα @@ μας σε γράφουμε - τράβα πνίξου!" !!!
Ρωτάω τον υπάλληλο αν το αφεντικό του θα έρθει τελικώς, και μου απαντάει ότι "δεν μπορεί σήμερα και ότι εσύ μπορείς να κάνεις ότι θες". Προφανώς ο κύριος δεν θεωρεί ότι μία καταγγελία κλοπής στο parking του είναι άξια και μάλλον πρέπει να βρεθεί πτώμα για να κουνήσει τον κώλο του και να πάει να δει τι στο διάολο γίνεται.
Καταλαβαίνοντας ότι υπάρχει γενικότερη κωλυσιεργία από μέρους τους, συνειδητοποίησα ότι κατά πάσα πιθανότητα ο εν λόγω υπεύθυνος/ιδιοκτήτης έχει δώσει εντολές να ψάχνουνε τα αυτοκίνητα στο parking και να μοιράζονται τα λεφτά οι υπάλληλοι.
Γιατί αν ήταν σοβαρός επιχειρηματίας ή άντρας με @@ θα τον ένοιαζε να έχει μαγαζί και θα έλυνε το θέμα άμεσα κι αποτελεσματικά. Δεν θα με πήγαινε από αύριο εις αύριο μέχρι να μην μπορώ να καταγγείλω κλοπή (48 ώρες μετά το περιστατικό δεν μπορείς να καταγγείλεις).
Για να μην σας τα πολυλογώ τέλος πάντων, του εξήγησα ότι δεν θα κάτσω να τρυπήσω το στομάχι μου για τα μούτρα του, ότι δεν έχει μαγαζί αλλά μπουρδέλο, ότι παντελόνια δεν φοράει και να πάρει τα λεφτά και να τα φάει σε χάπια.
Δυστυχώς δεν έχω ούτε τον χρόνο ούτε το ψυχικό σθένος (ειδικά τον τελευταίο καιρό) να κάτσω να υπερνικήσω την αδράνεια και την γραφειοκρατία της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Αν είχα χρόνο και λεφτά για πέταμα, πραγματικά θα τον έτρεχα στα δικαστήρια για ότι έχει και δεν έχει.
Θεωρώ μεγάλη μου μαλακία το γεγονός ότι τελικά δεν έκανα μήνυση, ή που τουλάχιστον δεν τον είδα από κοντά να τον φτύσω κατάμουτρα.
Γιατί αυτό το γ@μημένο λαμόγιο, που είχε το θράσος να καλύψει τον υπάλληλο που μου άνοιξε το ντουλαπάκι (στο οποίο είχα χαρτιά, ταυτότητα, δίπλωμα, κάρτες κλπ) θα συνεχίσει να το κάνει επειδή τον άφησα. Και τον άφησα γιατί ξέρω πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ακόμα και φυλακή αν έμπαινε, όταν έβγαινε θα το ξανάκανε.
Γιατί αυτοί οι μαλάκες που υπάρχουν παντού γύρω μας, αυτοί οι εγκεφαλικά ανάπηροι που μας γ@μ@νε την ζωή one bit at a time, δεν καταλαβαίνουν από τίποτα.
Προσωπικά σε παρκαδόρο δεν θα ξαναφήσω ποτέ μπουρμπουάρ, και ποτέ κλειδιά από το αυτοκίνητο. Θα τους λέω να μου δείξουν που θέλουν να παρκάρω, θα παρκάρω μόνος μου, θα κλειδώνω και θα φεύγω.
Κι επίσης όποιοι κινείστε στην περιοχή εκείνη, έχει άλλα τόσα parking. Μακρυά από Αριστοτέλους 66.
ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ!
Ελπίζω μία μέρα ένας μεγαλύτερος μαλάκας να τον βρει στον δρόμο του και να τον γ@μήσει άγρια κι άσχημα. Να τον καταστρέψει τοκογλύφος και να του πάρει την επιχείρηση η τράπεζα. Να το κλείσει το μπουρδελάκι του και να πάει να φυλάξει γίδια. Το @@!
Είναι τυχερός που είναι περίεργη περίοδος για τα επαγγελματικά της οικογενείας, αλλιώς θα έκανα ότι περνάει από το χέρι μου για να το κλείσει το μαγαζάκι του.
Όχι γιατί έχασα €110. Όχι γιατί μου ανοίξανε το ντουλαπάκι.
Αλλά γιατί επιδεικτικά και κατά συρροή με κορόιδευε στην μούρη μου.
Για να τιμωρηθεί παραδειγματικά.
Γιατί έτσι πολεμιούνται οι μαλάκες τελικά. One at a time...
Το χειρότερο είναι ότι αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς το φυλασσόμενο parking πλέον, τι μπορείς να εμπιστευτείς εν τέλει?
Πού θα βάλεις το αυτοκίνητό σου?
Έξω σε γράφουνε, ή στο κλειδιάζουνε (το οποίο επίσης έπαθα αυτήν την εβδομάδα των παθών - ευτυχώς όχι πόρτα-φτερό, αλλά στο πορτ-μπαγκάζ δεξιά κι αριστερά από την πινακίδα), ή στο σπάνε, ή στο χτυπάνε.
Στα parking σε κλέβουνε.
Τι στον διάολο υποτίθεται ότι θα κάνουμε πλέον?
Δεν γίνεται όλοι να πηδάνε το αυτοκίνητο!
Δεν γίνεται να φορολογείται σαν να έχει πλάκες χρυσού στο πορτ-μπαγκάζ, να διώκεται από κυβερνήσεις και "οικολόγους" και να είναι και απλά επικίνδυνο γι' αυτό ή για την περιουσία σου να το αφήσεις οπουδήποτε.
Κάτι πρέπει να γίνει. Ή εμείς θ' αλλάξουμε νοοτροπία και θα αρχίσουμε να βαράμε κόσμο για να στρώσει, ή ο κόσμος θα σοβαρέψει από μόνος του. Και μιας και το 2ο δεν παίζει, εγώ που τους παρκαδόρους τους περιποιούμουνα, δεν τους ξαναδίνω αμάξι.
"Έχει πρόβλημα το σασμάν, αν σου μείνει θα μου το πληρώσεις?"
Και αν θέλει ας πάει να το παρκάρει...
Από εδώ και πέρα θα μου δείχνουν που θέλουν να παρκάρω, θα παρκάρω, θα κλειδώνω και θα φεύγω.
Λόγω της επικινδυνότητας της περιοχής κι επειδή φοβήθηκα και μην με γράψουν αποφασίζω να παρκάρω σε parking.
Καθαρά για λόγους ψυχολογίας λοιπόν, αντί να το αφήσω σε ανοιχτό parking επιλέγω ένα κλειστό, φυλασσόμενο θεωρώντας το την ασφαλέστερη επιλογή.
Το εν λόγω parking είναι ένα μεγάλο στην διεύθυνση Αριστοτέλους 66.
Αφήνω το αυτοκίνητο στον υπάλληλο και φεύγω με την κοπέλα μου.
Να σημειώσω ότι το αυτοκίνητο κάνει ολίγον μπαμ, και το γεγονός ότι κι οι 2 μας ήμασταν επίσημα ντυμένοι δεν λειτούργησε και πολύ υπέρ μου τελικά...
Το επόμενο πρωί, παραλαμβάνω το αυτοκίνητο και βλέπω στο κάθισμα του συνοδηγού ένα μικρό αντικείμενο (money-clip), αντικείμενο που τα Χριστούγεννα είχα χώσει στο glove-box κι έκτοτε το αναζητούσα.
Το βλέπει κι η κοπέλα μου, γελάμε που επιτέλους το βρήκα μετά από τόσο καιρό και φεύγουμε για σπίτι...
Όταν όμως φτάνω στο σπίτι, ανοίγω το ντουλαπάκι για να πάρω μερικά λεφτά που είχα αφήσει μέσα το προηγούμενο βράδυ. €110 για την ακρίβεια, €110 τα οποία δεν ήταν εκεί.
Ψάχνω το σακάκι μου μανιωδώς, θυμάμαι ότι το άλλοτε εξαφανισμένο money-clip βρίσκονταν φάτσα φόρα στο κάθισμα και ήταν πεντακάθαρο:
Κάποιος μου άνοιξε το ντουλαπάκι του συνοδηγού και μου πήρε τα λεφτά. Κάποιος τρισκατάρατος έψαξε το αυτοκίνητό μου. Και δεν είχε καμία σημασία αν το ντουλαπάκι ήταν κλειδωμένο ή όχι , γιατί ο υπάλληλος είχε το κλειδί (μαλακία μου που έχω χάσει το vallet).
Ανάμεσα στην στιγμή που έβαλα τα λεφτά στο ντουλαπάκι και στην στιγμή που τα λεφτά δεν βρίσκονταν πλέον εκεί μεσολαβούσε μονάχα το parking. Επιστρέφω λοιπόν εκεί και πολύ ευγενικά ζητάω από τον υπάλληλο να επικοινωνήσει με το αφεντικό του και να διευθετήσει το ζήτημα. Του εξήγησα ότι έχω μάρτυρα που με είδε να τοποθετώ τα χρήματα στο ντουλαπάκι και τον ρώτησα αν είδε το money-clip στο κάθισμα όταν μου έφερε το αυτοκίνητο.
Ο υπάλληλος μου είπε ότι το είδε κι ότι δεν το έβαλε αυτός εκεί.
Κατόπιν μίας καθόλα ευγενικής και ψύχραιμης τηλεφωνικής συζήτησης με τον υπεύθυνο, διαβεβαιώθηκα ότι "ο ειδικός για τις κάμερες" θα πάει την επόμενη μέρα (Κυριακή δηλαδή) να ελέγξει. Επίσης μου είπε ότι τέτοιο περιστατικό δεν έχει σημειωθεί ποτέ ξανά και ότι έχω δίκιο ν' αναστατώνομαι.
Εφησυχασμένος λοιπόν από την συμπεριφορά του υπευθύνου, αφήνω το θέμα και περιμένω τηλεφώνημά του το επόμενο πρωί. Το πρωί έρχεται, περνάει, φτάνει η ώρα 2 το μεσημέρι και το τηλέφωνο δεν χτυπάει.
Πηγαίνω πάλι στο parking κι ο υπεύθυνος πουθενά. Βάζω τον υπάλληλο να τον πάρει τηλέφωνο και στην συζήτηση που ακολουθεί αρχίζουνε τα όργανα:
"Κάμερες υπάρχουν μόνο στην είσοδο, δεν υπάρχουν στα υπόγεια που παρκάρονται τα αυτοκίνητα"
"Δεν ξέρω τι θέλετε να κάνω, ελάτε αύριο που θα είμαι εκεί για να το συζητήσουμε κλπ"
Του εξηγώ ότι δεν υπάρχει κάτι να συζητήσουμε κι ότι θέλω το πρόβλημά μου να επιλυθεί την ίδια μέρα. Αυτός προφανώς τον χαβά του, εξηγώντας μου πως δεν μπορεί να έρθει γιατί "έχει δουλειά".
Λόγω υποχρεώσεων την κάνω, αλλά ξαναπαίρνω τηλέφωνο τον υπάλληλο και του εξηγώ ότι αν δεν έρθει ο ιδιοκτήτης μέχρι το απόγευμα, θα εμφανιστώ με την αστυνομία, θα κάνω ονομαστικές μηνύσεις με κατηγορίες κλοπής και γενικότερα ότι θα έχουμε ντράβαλα.
Μετά από άλλες 2 ώρες, κι αφού με γράφουν επιδεικτικά από το parking ξαναπαίρνω τηλέφωνο και μόνο που δεν μου είπανε "στα @@ μας σε γράφουμε - τράβα πνίξου!" !!!
Ρωτάω τον υπάλληλο αν το αφεντικό του θα έρθει τελικώς, και μου απαντάει ότι "δεν μπορεί σήμερα και ότι εσύ μπορείς να κάνεις ότι θες". Προφανώς ο κύριος δεν θεωρεί ότι μία καταγγελία κλοπής στο parking του είναι άξια και μάλλον πρέπει να βρεθεί πτώμα για να κουνήσει τον κώλο του και να πάει να δει τι στο διάολο γίνεται.
Καταλαβαίνοντας ότι υπάρχει γενικότερη κωλυσιεργία από μέρους τους, συνειδητοποίησα ότι κατά πάσα πιθανότητα ο εν λόγω υπεύθυνος/ιδιοκτήτης έχει δώσει εντολές να ψάχνουνε τα αυτοκίνητα στο parking και να μοιράζονται τα λεφτά οι υπάλληλοι.
Γιατί αν ήταν σοβαρός επιχειρηματίας ή άντρας με @@ θα τον ένοιαζε να έχει μαγαζί και θα έλυνε το θέμα άμεσα κι αποτελεσματικά. Δεν θα με πήγαινε από αύριο εις αύριο μέχρι να μην μπορώ να καταγγείλω κλοπή (48 ώρες μετά το περιστατικό δεν μπορείς να καταγγείλεις).
Για να μην σας τα πολυλογώ τέλος πάντων, του εξήγησα ότι δεν θα κάτσω να τρυπήσω το στομάχι μου για τα μούτρα του, ότι δεν έχει μαγαζί αλλά μπουρδέλο, ότι παντελόνια δεν φοράει και να πάρει τα λεφτά και να τα φάει σε χάπια.
Δυστυχώς δεν έχω ούτε τον χρόνο ούτε το ψυχικό σθένος (ειδικά τον τελευταίο καιρό) να κάτσω να υπερνικήσω την αδράνεια και την γραφειοκρατία της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Αν είχα χρόνο και λεφτά για πέταμα, πραγματικά θα τον έτρεχα στα δικαστήρια για ότι έχει και δεν έχει.
Θεωρώ μεγάλη μου μαλακία το γεγονός ότι τελικά δεν έκανα μήνυση, ή που τουλάχιστον δεν τον είδα από κοντά να τον φτύσω κατάμουτρα.
Γιατί αυτό το γ@μημένο λαμόγιο, που είχε το θράσος να καλύψει τον υπάλληλο που μου άνοιξε το ντουλαπάκι (στο οποίο είχα χαρτιά, ταυτότητα, δίπλωμα, κάρτες κλπ) θα συνεχίσει να το κάνει επειδή τον άφησα. Και τον άφησα γιατί ξέρω πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ακόμα και φυλακή αν έμπαινε, όταν έβγαινε θα το ξανάκανε.
Γιατί αυτοί οι μαλάκες που υπάρχουν παντού γύρω μας, αυτοί οι εγκεφαλικά ανάπηροι που μας γ@μ@νε την ζωή one bit at a time, δεν καταλαβαίνουν από τίποτα.
Προσωπικά σε παρκαδόρο δεν θα ξαναφήσω ποτέ μπουρμπουάρ, και ποτέ κλειδιά από το αυτοκίνητο. Θα τους λέω να μου δείξουν που θέλουν να παρκάρω, θα παρκάρω μόνος μου, θα κλειδώνω και θα φεύγω.
Κι επίσης όποιοι κινείστε στην περιοχή εκείνη, έχει άλλα τόσα parking. Μακρυά από Αριστοτέλους 66.
ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ!
Ελπίζω μία μέρα ένας μεγαλύτερος μαλάκας να τον βρει στον δρόμο του και να τον γ@μήσει άγρια κι άσχημα. Να τον καταστρέψει τοκογλύφος και να του πάρει την επιχείρηση η τράπεζα. Να το κλείσει το μπουρδελάκι του και να πάει να φυλάξει γίδια. Το @@!
Είναι τυχερός που είναι περίεργη περίοδος για τα επαγγελματικά της οικογενείας, αλλιώς θα έκανα ότι περνάει από το χέρι μου για να το κλείσει το μαγαζάκι του.
Όχι γιατί έχασα €110. Όχι γιατί μου ανοίξανε το ντουλαπάκι.
Αλλά γιατί επιδεικτικά και κατά συρροή με κορόιδευε στην μούρη μου.
Για να τιμωρηθεί παραδειγματικά.
Γιατί έτσι πολεμιούνται οι μαλάκες τελικά. One at a time...
Το χειρότερο είναι ότι αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς το φυλασσόμενο parking πλέον, τι μπορείς να εμπιστευτείς εν τέλει?
Πού θα βάλεις το αυτοκίνητό σου?
Έξω σε γράφουνε, ή στο κλειδιάζουνε (το οποίο επίσης έπαθα αυτήν την εβδομάδα των παθών - ευτυχώς όχι πόρτα-φτερό, αλλά στο πορτ-μπαγκάζ δεξιά κι αριστερά από την πινακίδα), ή στο σπάνε, ή στο χτυπάνε.
Στα parking σε κλέβουνε.
Τι στον διάολο υποτίθεται ότι θα κάνουμε πλέον?
Δεν γίνεται όλοι να πηδάνε το αυτοκίνητο!
Δεν γίνεται να φορολογείται σαν να έχει πλάκες χρυσού στο πορτ-μπαγκάζ, να διώκεται από κυβερνήσεις και "οικολόγους" και να είναι και απλά επικίνδυνο γι' αυτό ή για την περιουσία σου να το αφήσεις οπουδήποτε.
Κάτι πρέπει να γίνει. Ή εμείς θ' αλλάξουμε νοοτροπία και θα αρχίσουμε να βαράμε κόσμο για να στρώσει, ή ο κόσμος θα σοβαρέψει από μόνος του. Και μιας και το 2ο δεν παίζει, εγώ που τους παρκαδόρους τους περιποιούμουνα, δεν τους ξαναδίνω αμάξι.
"Έχει πρόβλημα το σασμάν, αν σου μείνει θα μου το πληρώσεις?"
Και αν θέλει ας πάει να το παρκάρει...
Από εδώ και πέρα θα μου δείχνουν που θέλουν να παρκάρω, θα παρκάρω, θα κλειδώνω και θα φεύγω.
