Διαδικτυακή Κοινότητα Φοιτητών ΕΜΠ

Τι πολίτευμα έχει η Ελλάδα;


Του Γιώργου Καισάριου

Γενικά μιλώντας, έχω πολλά προβλήματα με το πολιτικό σύστημα όπως είναι φτιαγμένο, διότι όπως σας έχω πει, δεν θεωρώ ότι στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία.

Πριν μερικά χρόνια με ρώτησαν τι πολίτευμα έχουμε στην Ελλάδα και απάντησα ως εξής: Πολίτευμα της Ελλάδος: Εναλλασσόμενη φεουδαρχία (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) με κληρονομικό δικαίωμα.

H κατάσταση έχει ως εξής:

Έχεις τον Βασιλιά (σημερινός πρωθυπουργός που κάνει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι).
Η Αυλή, που εκτελεί τις επιθυμίες του βασιλιά (Βουλευτές & και λοιποί ανώτατοι αξιωματούχοι).
Έχεις τους επιστάτες, που διαχειρίζονται το φέουδο (σημερινοί δημόσιοι υπάλληλοι).
Τέλος έχεις και τους χωρικούς που δουλεύουν τη γη (Ελληνικός Λαός).
Ένας φίλος όμως στο facebook με διόρθωσε. Ξέχασα τους γελωτοποιούς... δηλαδή τους δημοσιογράφους!!! Αν και βέβαια οι γελωτοποιοί δεν αποτελούν μέρος της κυβέρνησης (αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις), εντούτοις ήταν αναπόσπαστο μέρος της αυλής!!!

Το πρόβλημα με το όλο πολιτικό οικοδόμημα είναι ότι αυτοί που εκλέγονται (με ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν έχουν καμία επαφή με τους ψηφοφόρους τους και καμία επαφή με τα προβλήματα της χώρας.

Ειδικά δε όσον αφορά τους βουλευτές επικρατείας. Δεν είναι τίποτα άλλο από έναν τρόπο να βάζει τον όποιο εκλεκτό θεωρεί πρέπον η εκάστοτε πολιτική κλίκα.

Πάρτε για παράδειγμα την κυρία Έλενα Παναρίτη, που προχτές είπε ότι δεν είναι Ελληνίδα αλλά Αμερικανίδα. Αφήνοντας στην άκρη τις δηλώσεις της, με ποιο δικαίωμα αυτή η κυρία μπήκε στο κοινοβούλιο; Ποιος την ξέρει και από που μας ήρθε; Η απάντηση είναι ότι μπήκε στη βουλή με το τερτίπι του ψηφοδελτίου επικρατείας.

Και ερωτώ; Ποιος την ξέρει αυτή την κυρία; Τι προϊστορία έχει στην Ελλάδα, τι αγώνα έχει κάνει και τι απόψεις έχει εκθέσει, έτσι ώστε να έχει την εμπιστοσύνη του Έλληνα ψηφοφόρου και να νομοθετεί;

Η απάντηση είναι καμία. Έγινε βουλευτής διότι προφανώς ήταν κολλητή του κυρίου πρωθυπουργού ή κάποιου άλλου μέσα στο κυβερνών κόμμα. Έχει τον τίτλο του βουλευτή, αλλά κανένας δεν την ξέρει και κανένας δεν την είχε ακουστά.

Είναι αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία της κλίκας και του κάνω ό,τι θέλω, όπως το θέλω, με το έτσι θέλω, επειδή γουστάρω, που μας έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση.

Και αυτό δεν ισχύει μόνο από την πλευρά της εκάστοτε κυβέρνησης, το ίδιο ισχύει και στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το όλο σκηνικό είναι μια μεγάλη φαρσοκωμωδία, όπου εκλέγονται άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με τον κόσμο που υποτίθεται εκπροσωπούν.

Πόσους από τους βουλευτές που είναι σε αυτό το αρρωστημένο κοινοβούλιο γνωρίζετε; Πόσοι από αυτούς ξέρετε που στέκονται;, Πόσοι σας έχουν εκθέσει τις απόψεις τους για το οτιδήποτε; Πιο σημαντικό, ποιοι έχουν μίαν οποιαδήποτε άποψη, ανεξάρτητη, που, ενδεχομένως να μην συμβαδίζει με τις επίσημες προτάσεις του κόμμα που ανήκουν;

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν τα βάζω με το βιογραφικό της κυρίας Παναρίτη (το οποίο είναι άψογο) και δεν παίρνω θέση για τις απόψεις της (τις οποίες άλλωστε δεν ξέρω), δεν είναι αυτό το θέμα μου. Ίσως να είναι και η εξυπνότερη βουλευτής που έχει το Ελληνικό κοινοβούλιο, δεν το ξέρω.

Το θέμα μου είναι ότι μπήκε στο κοινοβούλιο από το παράθυρο και χωρίς καμία αναμέτρηση. Αυτό είναι το θέμα και όχι τι βιογραφικό έχει και ακόμα λιγότερο τι δήλωσε σχετικά με το τι αισθάνεται, που ενδεχομένως να τονίσω μπορεί και να έχει παρερμηνευτεί.

Στη λίστα λοιπόν για το τι θα πρέπει να αλλάξει σε αυτή η χώρα για να γίνουμε δημοκρατία, βάλτε και μια big fat Greek συνταγματική αναθεώρηση, όπου μεταξύ άλλων θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, κατάργηση των βουλευτών επικρατείας αλλά και το δικαίωμα του καθενός να πολιτεύεται όπου τον συμφέρει, άσχετα αν δεν έχει πατήσει ποτέ πόδι στην περιοχή που υποτίθεται ότι καλείται να εκπροσωπήσει (μεταξύ άλλων).

Πολλοί λένε ότι πρέπει να μειωθούν οι βουλευτές από τους 300 στους 200. Και να γίνει αυτό, δεν θα αλλάξει τίποτα αν δεν αλλάξουν οι θεσμοί αυτής της δημοκρατίας και ο τρόπος που παίρνονται οι αποφάσεις.

Και αυτό ακούει εις το όνομα μιας προεδρικής δημοκρατίας, όπου ο ψηφοφόρος θα ψηφίζει ξεχωριστά για τον πρόεδρο (που θα έχει όλες τις εκτελεστικές εξουσίες – καταργούμε παντελώς τον Πρόεδρο της δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό) και ξεχωριστά για το νομοθετικό σώμα (όπου στο ψηφοδέλτιο θα μπαίνουν κατόπιν προκριματικής διαδικασίας, ανταγωνιζόμενου άλλους του ιδίου κόμμα που θα ήθελαν να πάρουν το χρίσμα για τη θέση στο ίδιο ψηφοδέλτιο).



Πηγή:www.capital.gr

Το πολίτευμά μας είναι η γαμημένη κομματοκρατία. Κομματοκρατία γιατί όλα γίνονται μέσα, από, σε, για το κόμμα και γαμημένη γιατί δεν χρειάζεται να το εξηγήσω. Είμαι σίγουρος ότι θα γραφτούν πολλοί ακόμα ευφημισμοί για την πολιτικοί κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας.

Και λίγο σοβαρά. Αρκετοί σύνχρονοι φιλόσοφοι και πολιτικοί επιστήμονες συμφωνούν με τις απόψεις του κύριου Καισάριου, πηγαίνοντας το θέμα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σε όλες τις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες του κόσμου τα πολιτικά συστήματα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο παίρνουν τις εξουσίες από τα χέρια του λαού και τα δίνουν στις μεγάλες εταιρίες οδηγώντας την ανθρωπότητα σε ένα σύστημα που λέγεται νεοφεουδαρχία με τα χαρακτηριστικά που πολύ σωστά αναφέρει ο κύριος Καισάριος. Με ένα άκρως διεφθαρμένο τραπεζικό σύστημα και πολιτικά συστήματα που αποτελούνται από τραπεζίτες-οικονομολόγους-γιάπηδες χωρίς πολιτικό υπόβαθρο (όπως η κυρία Παναρίτη). Το παλιό φέουδο το έχει η εταιρία (αντί του άρχοντα) και όλα οργανώνονται στο πλαίσιο αυτής με τους υπόλοιπους να έχουν ένα πολύ μικρό κομματι του πλούτου.

Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση είμαστε στην Ελλάδα με την αγαπημένη μας κυβέρνηση να ξεπουλάει όλη την δημόσια περιουσία στις πολυεθνικές, να ανοίγει τα επαγγέλματα των ελεύθερων επαγγελματιών μηδενίζοντας την αξία της περιουσίας τους κάνοντας τους βορά στα δόντια των θηρίων.

Δεν ξέρω τίποτα για το τι πρέπει να γίνει στην διοίκηση για να είανι πιο δίκαη και πιο δημακρατική, απλά ακολουθώ έναν πολύ απλό κανόνα για να βελτιώσω την συμπεριφορά σαν πολίτης. Προσπαθώ να αλλάξω την καθημερινότητά μου ώστε να αλλάξει η ψήφος μια φορά στα τέσσερα χρόνια, δεν περιμένω να γίνει το αντίθετο.

Observer. H Monsanto πέρασε νόμο που απαγόρεψε κάθε καλλιέργεια που δεν έχει την έγγριση του Υπουργείου Υγείας-Τροφίμων των ΗΠΑ. Κανένας αμερικανός πολίτης όσο και αν πεινάει δεν μπορεί στην πίσω αυλή του να έχει ούτε μία ντοματιά για να θρέψει τα παιδιά του, πρέπει όλα να τα αγοράζει.
Ψάξτε την σχέση Monanto και Υπουργείου Υγείας-Τροφίμων.

Ο Αμερικανός έχει οπλοστάσιο σπίτι του γιατί του το επιτρέπει ο ΝΟΜΟΣ, μόλις δει στην αυλή του σπιτιού του κρατικό υπάλληλο συνοδευόμενο από περιπολικό θα κλάσει όχι μόνο μέντες, αλλά δυόσμο και βασιλικό μαζί, γιατί αν αντιδράσει, έστω και λεκτικά, τον έχουν πάει στο αστυνομικό τμήμα. Επίσης ο μέσος Αμερικανός αν δεν έχει άμεσο συμφέρον δεν σκέφτεται να παραβεί τους νόμους γιατί θα τον γαμήσουν ανάποδα.

Το πολιτικό μας σύστημα είναι σε αυτή την κατάσταση αδράνειας γιατί κανένας στα κόμματα εξουσίας δεν έχει παλέψει για να βρίσκεται εκεί, όλα τους δωθεί έτσι χωρίς πάλη και αγώνα, με κληρονομικό δικαίωμα (φεουδαρχία) στα πλαίσια του κόμματος (κομματοκρατία). Γι' αυτό στην δύσκολη στιγμή όλοι, με πρώτο τον πρωθυπουργό, είναι κότες και δεν αντέδρασαν σε τίποτα ούτε διαπραγματεύτηκαν σε κανένα θέμα. Όντως η 'κρίση' είναι αυτό που πληρώνουμε για τα χρόνια αδράνειας και λάθος στησήματος του σκηνικού.

Για μένα το χειρότερο που μπορεί να συμβεί με τα σημερινά δεδομένα (ασφαλές τραπεζικό σύστημα), είναι να ξεπουλήσουμε τον πλούτο μας ως χώρα, και η ανάπτυξη να έρθει με μισθούς Βραζιλίας αφού πτωχύνουμε όλοι ατομικά.