Διαδικτυακή Κοινότητα Φοιτητών ΕΜΠ

r federer δεν λεω τπτ αλλο

ήμουν είμαι και θα είμαι ναδαλικός

Ο ξαδερφος μ ο Σπυρος Μπαλαφας, αντε θα μ πεις και ο,τι νανε τωρα να πουμε.

Παρά το ότι τελευταία έχει πάρει την κατρακύλα, ο Φέντερερ έχει κάτι που ο Ναδάλ δεν έχει..Λίγο η τεχνική του, λίγο ο βηματισμός, λίγο η οξυδέρκεια στο παιχνίδι κάνουν τη διαφορά. Ο Ναδάλ, παρ'ότι δεν τον πάω μία..αναγνωρίζω την αξία του..και μόνο ότι έχει κάνει τη ζωή δύσκολη στον φέντερερ λέει πολλά. Απλά θεωρώ πως ο Ναδάλ έχει εισάγει σε μεγαλύτερο βαθμό την "αθλητικότητα" στο τέννις, κάτι που με ξενερώνει τρελά. Για παλιά δεν έχω αντίστοιχη εικόνα και δε μπορώ να συγκρίνω. Ονόματα όπως ο Μποργκ, ο ΜακΕνρό ή ο Σάμπρας δεν παραμερίζονται έτσι απλά..

καλά όντως πολύ μεγαλο δίκιο έχει ο τζώννυ. απλά αν μιλάμε για σήμερα, σίγουρα ο φέντερερ έχει πολύ καλύτερη τεχνική κατάρτιση από ναδάλ, αλλά ο ισπανός είναι θηρίο.εκεί που οι άλλοι τα φτύνουν αυτός απλά ζορίζεται.Ανερχόμενος είναι κ ο τζοκοβιτς

οντως διατανε ο σερβος εχει 4 σερι τιτλους και 24 σερι νικες απ το ξεκινημα της σεςζον και δειχνει να εχει παρει φωτια ομως τωρα π αρχιζει το χωμα ειτε το θελουμε ειτε οχι ο βασιλίας της σκονης ειναι ο ναδαλ .

Εγώ πήγαινα τον Andre Agasi πολύ, κοντούλης καράφλας δυνατός.

το πιο ωραίο παιχνίδι που έχω δει στη ζωή μου ήταν ο τελικός του γουίμπλντον πριν καμιά δεκαριά χρόνια μεταξύ ιβανίσεβιτς και ράφτερ...
τόσο όμορφο τέννις που δεν ήθελα να τελειώσει...όχι τόσο το αμφίρροπο του ματς, όσο η αρτιότητα των κινήσεων...
καταπληκτικό παιχνίδι επίσης ήταν το παιχνίδι εκέινης της χρονιάς νομίζω, μεταξύ σάμπρας(κορυφαίος που έχω δει με τα μάτια μου) και φέντερερ στη φάση των 16...η πρώτη χρονιά του ελβετού, η τελευταία του πητ...είχε περάσει ο φέντερερ...
ο σάμπρας είναι ο τενίστας που φχαριστιόμουνα να βλέπω...επίσης ο πάτρικ ράφτερ ήταν αντίστοιχου επιπέδου κατά τη γνώμη μου...
πάντα γούσταρα τους σερβ-εν-βόλλεϋ τενίστες κι όχι αυτούς που γούσταραν ράλλιζ στυλ αγκάσι

winterwood wrote:το πιο ωραίο παιχνίδι που έχω δει στη ζωή μου ήταν ο τελικός του γουίμπλντον πριν καμιά δεκαριά χρόνια μεταξύ ιβανίσεβιτς και ράφτερ...
τόσο όμορφο τέννις που δεν ήθελα να τελειώσει...όχι τόσο το αμφίρροπο του ματς, όσο η αρτιότητα των κινήσεων...
καταπληκτικό παιχνίδι επίσης ήταν το παιχνίδι εκέινης της χρονιάς νομίζω, μεταξύ σάμπρας(κορυφαίος που έχω δει με τα μάτια μου) και φέντερερ στη φάση των 16...η πρώτη χρονιά του ελβετού, η τελευταία του πητ...είχε περάσει ο φέντερερ...
ο σάμπρας είναι ο τενίστας που φχαριστιόμουνα να βλέπω...επίσης ο πάτρικ ράφτερ ήταν αντίστοιχου επιπέδου κατά τη γνώμη μου...
πάντα γούσταρα τους σερβ-εν-βόλλεϋ τενίστες κι όχι αυτούς που γούσταραν ράλλιζ στυλ αγκάσι

Ποιος είσαι και γιατί διαβάζεις τη σκέψη μου?

ο Μποργκ είχε το στυλ, ο Αγκάσι την αναγνωρισιμότητα, ο Σάμπρας τους τίτλους και ο Φέντερερ ...τα πάντα από τα 27. Δυστυχώς τελευταία δείχνει να έχει κορεστεί και δεν θυμίζει τον παλιό εαυτό του. Μεγάλος παίκτης και ο Ναδάλ αλλά όπως και οι περισσότεροι Ισπανοί αθλητές είναι πολύ εκνευριστικός..τόσα χρόνια που παίζει αναρωτιέμαι δεν έχει βρει ένα στρινγκ που να μην τον ενοχλεί και να μην χρειάζεται να το φτιάξει σε κάθε πόντο?