Τα διαζύγια με...μαθηματικά
Posted: Thu Feb 17, 2011 1:20 pm
Όλοι λίγο-πολύ ξέρουν ότι ο γάμος και γενικότερα οι σχέσεις των ζευγαριών χρειάζονται…δουλειά για να διατηρηθούν και κυρίως για να ευτυχήσουν.
Όμως ένας Ισπανός μαθηματικός ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε ένα μαθηματικό μοντέλο που...
επιβεβαιώνει με εξισώσεις την παραπάνω αλήθεια και εξηγεί γιατί διαλύεται μια σχέση και καταλήγει στο διαζύγιο.
Ο Χοσέ-Μανουέλ Ρέι του πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης, σε εργασία του στο περιοδικό PloS ONE, παρουσιάζει ένα
μαθηματικό μοντέλο, το οποίο αναλύει και ερμηνεύει τον αυξανόμενο αριθμό διαζυγίων στην εποχή μας.
Το μοντέλο του βασίζεται στο λεγόμενο «δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής για τη συναισθηματική αλληλεπίδραση (δυναμική)».
Ο Ρέι δημιούργησε μια εξίσωση, με βάση τον παραπάνω «νόμο», σύμφωνα με την οποία το ζευγάρι θα χωρίσει αναπότρεπτα λόγω της αναπόφευκτης «συναισθηματικής εντροπίας» (δηλαδή της φθοράς και του χάους όπου οδηγείται κάθε σύστημα), εκτός κι αν πρόσθετη «ενέργεια» (προσπάθεια) τροφοδοτηθεί στο «σύστημα» (σ.σ. στο ζευγάρι).
Η μαθηματική ανάλυσή του δείχνει ότι όταν και οι δύο σύντροφοι έχουν παρόμοια συναισθηματική δέσμευση, τότε ακολουθούν τη λεγόμενη «πολιτική άριστης προσπάθειας», που έχει ως αποτέλεσμα μια ευτυχισμένη και διαρκή σχέση.
Αυτή η πολιτική καταρρέει όμως, όταν στον ένα από τους συντρόφους ή, ακόμα χειρότερα, και στους δύο επικρατήσει η τάση να μειωθεί η προσπάθεια που καταβάλλει για τη διατήρηση της σχέσης, πράγμα που οδηγεί σε αστάθεια το ζευγάρι και τελικά σε χωρισμό.
Σύμφωνα με την –κάπως στριφνή- διατύπωση του μοντέλου του ισπανού μαθηματικού, οι επιτυχημένες μακρόχρονες σχέσεις είναι εκείνες στις οποίες υπάρχει η μεγαλύτερη «ψαλίδα ανοχής» ανάμεσα στην ποσότητα της προσπάθειας που θεωρείται (θεωρητικά) από το ζευγάρι ως η άριστη και στην προσπάθεια που πραγματικά καταβάλλουν στην πράξη για να διατηρηθεί ακέραιη η σχέση τους.
Το μαθηματικό μοντέλο δείχνει σαφώς ότι αν οι σύζυγοι ή οι σύντροφοι (εκτός γάμου) δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια, τότε η σχέση τους εύκολα καταρρέει (αναρωτιέται πάντως κανείς αν χρειάζεται μαθηματικό μοντέλο για να επιβεβαιώσει αυτό που είναι γνωστό από την κοινή λογική και την προσωπική εμπειρία…).
Η φόρμουλα του Ρέι εξηγεί με μαθηματικούς όρους την «συναισθηματική δυναμική» της σχέσης και την αργή αλλά σταθερή πορεία προς το διαζύγιο, από τη στιγμή που εγκαθίσταται η αρχική εγγενής αστάθεια στο «σύστημα» του ζευγαριού, οπότε οι δύο σύντροφοι συνεχώς ακολουθούν όλο και πιο απομακρυσμένες «τροχιές» ο ένας από τον άλλο, ώσπου τελικά να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια για συμβίωση.
Το μοντέλο, μεταξύ άλλων, δείχνει αυτό που επίσης όλοι ουσιαστικά ξέρουν, ότι όσο πιο νωρίς προλαβαίνει κανείς ένα πρόβλημα στο γάμο ή στη σχέση του, τόσο πιο εύκολο είναι να αποκατασταθεί η «συναισθηματική δυναμική» σε κατάσταση ισορροπίας.
Όταν τα προβλήματα χρονίσουν, είναι συνήθως αργά πια.
Πηγή: http://networkedblogs.com/eoVS1
Τα σχόλια δικά σας..
Edit: και σκεφτόμουν να το βάλω στο "Περί ανέμων και υδάτων"
Όμως ένας Ισπανός μαθηματικός ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε ένα μαθηματικό μοντέλο που...
επιβεβαιώνει με εξισώσεις την παραπάνω αλήθεια και εξηγεί γιατί διαλύεται μια σχέση και καταλήγει στο διαζύγιο.
Ο Χοσέ-Μανουέλ Ρέι του πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης, σε εργασία του στο περιοδικό PloS ONE, παρουσιάζει ένα
μαθηματικό μοντέλο, το οποίο αναλύει και ερμηνεύει τον αυξανόμενο αριθμό διαζυγίων στην εποχή μας.
Το μοντέλο του βασίζεται στο λεγόμενο «δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής για τη συναισθηματική αλληλεπίδραση (δυναμική)».
Ο Ρέι δημιούργησε μια εξίσωση, με βάση τον παραπάνω «νόμο», σύμφωνα με την οποία το ζευγάρι θα χωρίσει αναπότρεπτα λόγω της αναπόφευκτης «συναισθηματικής εντροπίας» (δηλαδή της φθοράς και του χάους όπου οδηγείται κάθε σύστημα), εκτός κι αν πρόσθετη «ενέργεια» (προσπάθεια) τροφοδοτηθεί στο «σύστημα» (σ.σ. στο ζευγάρι).
Η μαθηματική ανάλυσή του δείχνει ότι όταν και οι δύο σύντροφοι έχουν παρόμοια συναισθηματική δέσμευση, τότε ακολουθούν τη λεγόμενη «πολιτική άριστης προσπάθειας», που έχει ως αποτέλεσμα μια ευτυχισμένη και διαρκή σχέση.
Αυτή η πολιτική καταρρέει όμως, όταν στον ένα από τους συντρόφους ή, ακόμα χειρότερα, και στους δύο επικρατήσει η τάση να μειωθεί η προσπάθεια που καταβάλλει για τη διατήρηση της σχέσης, πράγμα που οδηγεί σε αστάθεια το ζευγάρι και τελικά σε χωρισμό.
Σύμφωνα με την –κάπως στριφνή- διατύπωση του μοντέλου του ισπανού μαθηματικού, οι επιτυχημένες μακρόχρονες σχέσεις είναι εκείνες στις οποίες υπάρχει η μεγαλύτερη «ψαλίδα ανοχής» ανάμεσα στην ποσότητα της προσπάθειας που θεωρείται (θεωρητικά) από το ζευγάρι ως η άριστη και στην προσπάθεια που πραγματικά καταβάλλουν στην πράξη για να διατηρηθεί ακέραιη η σχέση τους.
Το μαθηματικό μοντέλο δείχνει σαφώς ότι αν οι σύζυγοι ή οι σύντροφοι (εκτός γάμου) δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια, τότε η σχέση τους εύκολα καταρρέει (αναρωτιέται πάντως κανείς αν χρειάζεται μαθηματικό μοντέλο για να επιβεβαιώσει αυτό που είναι γνωστό από την κοινή λογική και την προσωπική εμπειρία…).
Η φόρμουλα του Ρέι εξηγεί με μαθηματικούς όρους την «συναισθηματική δυναμική» της σχέσης και την αργή αλλά σταθερή πορεία προς το διαζύγιο, από τη στιγμή που εγκαθίσταται η αρχική εγγενής αστάθεια στο «σύστημα» του ζευγαριού, οπότε οι δύο σύντροφοι συνεχώς ακολουθούν όλο και πιο απομακρυσμένες «τροχιές» ο ένας από τον άλλο, ώσπου τελικά να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια για συμβίωση.
Το μοντέλο, μεταξύ άλλων, δείχνει αυτό που επίσης όλοι ουσιαστικά ξέρουν, ότι όσο πιο νωρίς προλαβαίνει κανείς ένα πρόβλημα στο γάμο ή στη σχέση του, τόσο πιο εύκολο είναι να αποκατασταθεί η «συναισθηματική δυναμική» σε κατάσταση ισορροπίας.
Όταν τα προβλήματα χρονίσουν, είναι συνήθως αργά πια.
Πηγή: http://networkedblogs.com/eoVS1
Τα σχόλια δικά σας..
Edit: και σκεφτόμουν να το βάλω στο "Περί ανέμων και υδάτων"
