Διαδικτυακή Κοινότητα Φοιτητών ΕΜΠ

Παρ΄ όλο που είναι παραμονές εξεταστικής, είναι κάποιες εξελίξεις οι οποίες πρέπει να συζητούνται - εξ άλλου το ότι έχουμε εξεταστική δεν σημαίνει πως πρέπει να χάσουμε επαφή με τον κόσμο και την επικαιρότητα!

Για αρχή είναι χρήσιμο να γίνει μια μικρή ανακεφαλαίωση.
Ελπίζω γνωρίζουμε, θέλω να ελπίζω τουλάχιστον, ότι από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους γίνεται λόγος για μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μερικά απ τα σημεία στα οποία συνοψίζονται οι αλλαγές είναι 1)σταδιακή ιδιωτικοποίηση των ιδρυμάτων, 2) απουσία προγράμματος σπουδών, 3) κατάργηση πτυχίου
Τι σημαίνουν αυτά για μας:
Τώρα δίνουμε πανελλήνιες και περνάμε σε μια σχολή, όπου από το πρώτο έτος διδασκόμαστε πράγματα σχετικά με το αντικείμενο, παρακολουθώντας μαθήματα, διαλέξεις, εργαστήρια, και παίρνουμε δωρεάν συγγράμματα, ενώ έχουμε και -50% στα ΜΜΜ και σε κάποιες άλλες υπηρεσίες λόγω πάσου. Έχουμε τη δυνατότητα να ασχολούμαστε και με εξωσχολικές δραστηριότητες (είτε τις παρέχει η σχολή είτε όχι), και επίσης τελειώνοντας τη σχολή και αποκτώντας το πτυχίο θα χουμε καλή κατάρτιση σχετικά με το αντικείμενο μας και θα μπορούμε να σταθούμε στον κλάδο σαν επιστήμονες.
Εάν τα πράγματα γίνουν όπως «προτείνεται», η επιτυχία στις πανελλήνιες δε θα σημαίνει αυτόματα και εγγραφή στη σχολή- θα υπάρχουν κι άλλες εξετάσεις αργότερα. Έστω πως τις περνάμε. Δε θα είναι όλοι σε θέση να σπουδάσουν, καθώς τα συγγράμματα, ο εξοπλισμός των εργαστηριών και άλλες παροχές (απαραίτητες για τις σπουδές μας) είναι πανάκριβες. Επίσης, επειδή λίγοι μένουν κοντά, με τα μεταφορικά θα ρχεται ο κούκος αηδόνι. Το άγχος και η απουσία ελεύθερου χρόνου θα ναι καθημερινότητα, μιας και θα τρέχουμε να ικανοποιήσουμε ένα φόρτο εργασιών υπό την απειλή της διακοπής των σπουδών εάν αποτύχουμε (γιατί αυτή η ιδέα υπάρχει στις προτάσεις της κυβέρνησης). Το πρόγραμμα σπουδών δε θα ναι πια στάνταρ, πράγμα που θα σημαίνει πως ο καθένας μας θα διδάσκεται κατά βούληση μια τυχαία συλλογή μαθημάτων, με αποτέλεσμα τελειώνοντας να μην έχουμε εικόνα του αντικειμένου αλλά μερικών ασύνδετων λεπτομερειών σχετικά με αυτό, άρα δε θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Επιπλέον, η απουσία πτυχίου θα σημαίνει απουσία τόσο πιστοποιητικού γνώσεων όσο και απουσία δικαιωμάτων στη ζωή μας ως εργαζόμενοι.
Έχοντας περάσει δλδ μια 5ετία το λιγότερο σπουδάζοντας, θα βγαίνουμε απ το παν/μιο χωρίς εικόνα του αντικειμένου, απλά με κάποιες δεξιότητες. Θα ξέρουμε δλδ κάτι πολύ περιορισμένο και συγκεκριμένο αλλά δε θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε κάτι λίγο διαφορετικό, ουτε θα μαστε σε θέση να κρίνουμε τη δουλειά που κάνουμε- σαν υπολογιστικές μηχανές. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν θα υπάρχει ούτε πτυχίο αλλά ούτε και νόμος που να μας προστατεύει, εξασφαλίζοντας μας πχ έναν κατώτερο μισθό, ένα ωράριο κ.α. (υπενθυμίζω πως πριν λίγες μέρες άνοιξε το επάγγελμα του μηχανικού, καταργώντας την κατώτερη αμοιβή για τις υπηρεσίες μας), θα μαστε έρμαια του κάθε εργοδότη, ζώντας και δουλεύοντας σε συνθήκες εκβιασμού και φόβου.
Γιατί τα λέω όλα αυτά. Για τον πολύ απλό λόγω ότι έτσι είναι. Ξέρω πως από κάποιες πλευρές λέγεται σχετικά με αυτά πως είναι υπερβολές ή πως δε μας αφορούν. Αυτά τα σχόλια δηλώνουν στην καλύτερη περίπτωση άγνοια. Οι ‘προτεινόμενες’ αλλαγές αφορούν όλους τους φοιτητές ανεξαιρέτως (οι τυχεροί και οι βολεμένοι αποτελούν τη συντριπτική μειοψηφία).
Μπορούμε είτε να εθελοτυφλούμε και να βρεθούμε τελικά προ τετελεσμένων γεγονότων, είτε να το πάρουμε απόφαση ότι θέλοντας και μη είμαστε όλοι στο ίδιο καζάνι, ότι μπορούμε και οφείλουμε να αντεπιτεθούμε –γιατί αν δεν το κάνουμε είπαμε ποια θα ναι η συνέχεια- κι ότι κανείς δεν πρόκειται να δώσει τη μάχη στη θέση μας.
Ίσως να μακρηγόρησα, αλλά είναι ένα μείζον ζήτημα, και πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό όσο εξελίσσεται.

Η φράση "συντριπτική μειοψηφία" είναι κλασικό λάθος. Η πλειοψηφία μπορεί να είναι συντριπτική όταν είναι αρκετά μεγάλη. Η μόνη συντριπτική μειοψηφία που υπάρχει, μπορείς να πεις ότι είναι το 0,5% των πλουτοκρατών παγκοσμίως, επειδή αυτοί μπορούν και συντρίβουν. Οι βολεμένοι φοιτητές που είναι και μειοψηφία δε μπορούν.

Πέρα από αυτό όμως, τα λες λίγο όπως σε συμφέρει σε κάποια σημεία και όχι όπως είναι. Ας πούμε τί σε κάνει να πιστεύεις ότι όπως είναι τώρα τα πράγματα μπορούμε να έχουμε καλή εικόνα του αντικειμένου μας που να μας επιτρέπει να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες της αγοράς εργασίας;
Ακόμα, πτυχίο μόνο με μια γενική εικόνα χωρίς δεξιότητες είναι εξίσου κουρελού όσο και το ανάποδο. Η απόκτηση και δεξιοτήτων και το να γίνεις και λίγο "υπολογιστική μηχανή" δεν επηρεάζουν υποχρεωτικά αρνητικά την κριτική ικανότητα και δημιουργική σκέψη, είναι ανεξάρτητα.
Τέλος, το να γίνει πιο ευέλικτο το πρόγραμμα σπουδών και να ορίζω εγώ σε μεγαλύτερο βαθμό ποια μαθήματα θα διδαχθώ μέχρι το πτυχίο μόνο θετικό το βρίσκω και για μένα και για τη βελτίωση του επιπέδου των μαθημάτων στη σχολή.

κάποιος να διορθώσει τον τίτλο
κάθε φορά που τον βλέπω αναρωτιέμαι τι είναι το διάτημα

π.σ. +1 στον θεματοθέτη για την εύστοχη επιλογή νικνέιμ

all. koukoulofloros wrote:κάποιος να διορθώσει τον τίτλο
κάθε φορά που τον βλέπω αναρωτιέμαι τι είναι το διάτημα

done

Πέρα από αυτό όμως, τα λες λίγο όπως σε συμφέρει σε κάποια σημεία και όχι όπως είναι. Ας πούμε τί σε κάνει να πιστεύεις ότι όπως είναι τώρα τα πράγματα μπορούμε να έχουμε καλή εικόνα του αντικειμένου μας που να μας επιτρέπει να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες της αγοράς εργασίας;
Ακόμα, πτυχίο μόνο με μια γενική εικόνα χωρίς δεξιότητες είναι εξίσου κουρελού όσο και το ανάποδο. Η απόκτηση και δεξιοτήτων και το να γίνεις και λίγο "υπολογιστική μηχανή" δεν επηρεάζουν υποχρεωτικά αρνητικά την κριτική ικανότητα και δημιουργική σκέψη, είναι ανεξάρτητα.

ειναι πολύ πιο λογικό κάποιος να έχει γενικές γνώσεις σχετικα με κάτι έτσι ώστε να μπορεί να εξειδικευτει ανάλογα με την περίσταση παρά να γνωρίζει μόνο κάτι πολύ συγκεκριμένο - αυτό εννοώ γενική΄άποψη του αντικειμένου, και είναι πολύ πιο χρήσιμο άπό το δεύτερο

Τέλος, το να γίνει πιο ευέλικτο το πρόγραμμα σπουδών και να ορίζω εγώ σε μεγαλύτερο βαθμό ποια μαθήματα θα διδαχθώ μέχρι το πτυχίο μόνο θετικό το βρίσκω και για μένα και για τη βελτίωση του επιπέδου των μαθημάτων στη σχολή.[/quote]

το πρόγραμμα σπουδών, όπως και η συγγραφή των βιβλίων και η διδασκαλία των μαθημάτων, γίνεται από γνώστες ενός αντικειμένου προς όσους ενδιαφέρονται να το μάθουν - άσχετα με το πόσο καλοί ή κακοί μπορεί να ναι οι πρώτοι, έχουν καλύτεροι εικόνα του τί μπορεί να χρειαστεί απ ότι όσοι περιμένουν να το μάθουν. τα κριτήρια του κάθε φοιτητή δεν είναι σίγουρο ότι θα κινούνται σε σωστή κατεύθυνση κι ότι οι συνδιασμοί θα ταιριάζουν και θα προσφέρουν καλή εικόνα. επίσης, ατομικά προγράμματα σπουδών, δλδ ατομικά πτυχία, σημαίνει πως τελικά ως εργαζόμενοι δεν θα χουμε ουσιαστικά συναδέλφους. δεν θα υπάρχει κάτι που να μας ενώνει με τους υπόλοιπους απόφοιτους της σχολής. θα μαστε δλδ απέναντι σε οποιαδήποτε δυσκολία στην εργασιακή μας ζωή θα μαστε μόνοι

1) Είχα καταλάβει ακριβώς αυτό που είπες. Η σχολή μας δε προσφέρει εξειδίκευση σε τίποτα και να θέλαμε. Τουλάχιστον αναγνωρίζεις ότι για να γίνει το οτιδίποτε σε όλες τις περιστάσεις χρειάζεται ενα επίπεδο εξειδίκευσης, ξεκινώντας από ένα γενικότερο υπόβαθρο. Και αφού στη σχολή μας όλα στην ουσία κινούνται στη σφαίρα του γενικού υποβάθρου/εισαγωγής, ότι και να επιλέξει κανείς στο δρόμο προς το πτυχίο εξασφαλίζει το ίδιο επίπεδο γενικών γνώσεων με τους υπόλοιπους, απλά επιλέγει τον πιο ενδιαφέρον για εκείνο δρόμο μέχρι εκεί.

2)Αν εξαιρέσεις μαθήματα κορμού των 2 πρώτων ετών (μαθηματικά/φυσικές/μηχανικές/θερμοδυναμικές/υλικά) που εννοείται ότι οφείλουν να διδάσκονται όλοι υποχρεωτικά, από εκεί και πέρα, καθηγητές όπως ο προβατίδης, ο σπέτζας και άλλοι δεν έχουν καλύτερη εικόνα από τους φοιτητές για το τί χρειάζεται από τα μαθήματά τους, αποδεδειγμένα. Επομένως για να αλλάξει αυτό εγώ βλέπω δυο οδούς:
α) ελευθερία στους φοιτητές να επιλέγουν αυτοί τα μαθήματα που θα πάρουν, οπότε κάνει μπαμ η απαξίωση κάποιων μαθημάτων και αναγκάζονται να βελτιωθούν,
β) εφαρμόζεται σωστή αξιολόγηση των καθηγητών και των παραδόσεων με τη γνώμη των φοιτητών μαζί, η οποία θα έχει συνέπειες για το αν θα έχει δουλειά και του χρόνου ο εκάστοτε καθηγητής.

Και οι δυο λύσεις βρίσκουν εμπόδια κάπου μέσα στη διαπλοκή καθηγηταράδων/φοιτητοπατέρων.