Διαδικτυακή Κοινότητα Φοιτητών ΕΜΠ

Η διαστολή του χρόνου, το φαινόμενο που προέβλεψε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στις θεωρίες της σχετικότητας, συμβαίνει σε κάθε δραστηριότητα του ανθρώπου, όπως όταν οδηγεί ένα ποδήλατο ή ανεβαίνει σκάλες.

Το φαινόμενο αυτό κατ' αρχάς έχει ως βάση το γεγονός πως ο χρόνος κυλά πιο γρήγορα ή πιο αργά, αναλόγως της ταχύτητας και της βαρύτητας που επικρατεί τη δεδομένη στιγμή.

“Με τα εξαιρετικής ακρίβειας ρολόγια που διαθέτουμε, αποδείξαμε κάνοντας ένα ή δύο βήματα πάνω σε ύψωμα, ότι μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα της διαστολής του χρόνου”, υποστήριξε ο Τζέιμς Τσου, ένας εκ των επιστημόνων που διεξήγαγαν την έρευνα του National Institutes of Standards and Technology, την οποία και δημοσίευσαν στο περιοδικό Science.

Βέβαια, αν και η διαστολή συμβαίνει ακόμα και στις πιο απειροελάχιστες διαφορές στην ταχύτητα ή το υψόμετρο, οι άνθρωποι δεν πρόκειται να καταλάβουν τίποτα.

Η διαστολή του χρόνου περιγράφηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1905 αλλά δεν μπορούσε να αποδειχθεί για πολλά χρόνια.

Το 1971, διεξήχθη ένα πείραμα, όπου οι επιστήμονες γέμισαν έναν εμπορικό σκάφος με ατομικά ρολόγια, το οποίο πέταξε γύρω από τη γη. Όταν το σκάφος προσγειώθηκε, η ώρα στα ρολόγια του αεροσκάφους ήταν τελείως διαφορετική με αυτή των ρολογιών που βρίσκονταν στο έδαφος.

Τα καινούρια πειράματα όμως χρησιμοποίησαν πιο “κοσμικές” μεθόδους και πιο ακριβή ρολόγια.

Για την ακρίβεια, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ιόνια αλουμινίου που ενεργούν σαν επιπλέον δείκτες, χτυπώντας μεταξύ δύο ενεργειακών επιπέδων εκατομμύρια των δισεκατομμυρίων φορών το δευτερόλεπτο.

Στο πρώτο πείραμα, οι επιστήμονες δοκίμασαν τα δύο ρολόγια με το ένα να βρίσκεται ένα επίπεδο πάνω σε ύψος , προκειμένου να μετρήσουν την επίδραση της βαρύτητας στη ροή του χρόνου.

Στο δεύτερο πείραμα, επειδή δεν μπορούσαν να στείλουν τα ρολόγια γύρω από τη Γη, οι επιστήμονες έθεσαν σε πιο γρήγορο ρυθμό την ταλάντευση του ιόντος του ενός ρολογιού, μερικά μέτρα το δευτερόλεπτο πιο γρήγορα δηλαδή, για να εξετάσουν την επίδραση της ταχύτητας στο χρόνο.

Και στα δύο πειράματα, ο χρόνος κύλησε διαφορετικά. Η ώρα κύλησε γρηγορότερα στο ρολόι που βρισκόταν στο ψηλότερο επίπεδο, ενώ στο ρολόι όπου η ταλάντευση ήταν γρηγορότερη, ο χρόνος κύλησε πιο αργά.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως αν δυο άνθρωποι ζούσαν ακριβώς στην ίδια υψομετρική διαφορά 30 εκατοστών για 79 χρόνια, ο ένας θα ζούσε 83 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου περισσότερο!

Δεν ξέρω αν είναι σωστά αυτά που λες παραπάνω, αυτό που θέλω να πω εγώ για να μην μπερδευόμαστε είναι ότι:
Ο “χρόνος” κατά την Σχετικότητα δεν είναι αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως χρόνο. Ο “χρόνος” της Σχετικότητας είναι ακόμα μια διάσταση ( η 4η δηλαδή).
Η διάσταση αυτή δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή λόγω της ανθρώπινης βιολογίας. Το μόνο που αντιλαμβανόμαστε είναι προβολές του χρόνου πάνω στο 3σδιαστατο και ευκλείδειο “σύμπαν μας” (το σύμπαν βέβαια δεν είναι ούτε 3σδιαστατο ούτε ευκλείδειο).

Άρα αυτό που μετράνε τα ρολόγια μας δεν είναι “ο χρόνος” της Σχετικότητας αλλά ο χρόνος που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος. Τελείως διαφορετικές έννοιες.

Φιλε τα πειραματα αυτα φυσικα δεν εγιναν με κοινα ρολογια...

Κι εγώ δεν είμαι σίγουρος για όσα διάβασα. Βέβαια κάτι θα ξέρουν οι άνθρωποι.
Αλλά το ότι η βαρύτητα/ταχύτητα επηρέασε την ταλάντωση ηλεκτρονίων(?) σε ιόντα σημαίνει ότι παραμορφώθηκε ο χρόνος? Θα βασιστώ σε αυτό το ρολόι:



Ang βλέπω έχεις διαβάσει κάτι παραπάνω! Τι?
Έχω μείνει από το Λύκειο στα βιβλία του Hawking. Γουστάρω κάτι τέτοια αλλά πού χρόνος ...

Ουσιαστικα στρεβλωθηκε η επιπλεον διασταση που παραπανω περιεγραψε ο Ang. οπως ενα βαρυ αντικειμενο αναγκαζει τον χωροχρονο να "λυγιζει" να "στρεβλωθει" μονο που εκει οι συνεπειες ειναι πιο ευκολα αντιληπτες...

Spyrοs wrote: Ang βλέπω έχεις διαβάσει κάτι παραπάνω! Τι?
Έχω μείνει από το Λύκειο στα βιβλία του Hawking. Γουστάρω κάτι τέτοια αλλά πού χρόνος ...

Όχι κάτι συγκεκριμένο πιο πολλά από συζητήσεις με ψαγμένους Φυσικούς και από το net. Πάντως υπάρχουν και βιβλία στα ελληνικά που έχουν εκλαϊκευμένα τέτοια θέματα.