@ήσυχος
Κατ' αρχάς, συγχαρητήρια για τον συνδυασμό ονόματος και εικόνας, είναι μια πολύ αξιόλογη και εύλογη καλλιτεχνική πρόταση που αφυπνίζει. Κρίμα, όμως, που η αριστερή νεολαία (και εσύ από τις απαντήσεις σου) φαίνεται ότι έχει περιορίσει την ουσιαστική δράση της σε καλλιτεχνικό επίπεδο, και έχει παραμελήσει το διανοητικό και πρακτικό.
Μερικά ξεκάθαρα πράγματα:
Τα ΕΑΑΚ (στα οποία υποθέτω ανήκεις, αν και δεν έχει σημασία), η ΔΑΠ, η ΚΝΕ κ.λ.π. λένε ότι νοιάζονται για το φοιτητικό κίνημα και τον μέσο φοιτητή. Στην πράξη όμως αποδεικνύουν το ανάποδο, και η ρητορεία τους έχει προσαρμοστεί σε υπεράσπιση αυτής της υποκριτικής πράξης. Η ίδια η ύπαρξη οργανωμένων φοιτητικών παρατάξεων είναι σεκταριστική και διαλυτική για το φοιτητικό κίνημα.
Στη συνέχεια, ακολουθεί η εξωτερίκευση αυτής της εγγενούς διαλυτικότητας στη συνέλευση, όπου οι παρατάξεις υπερασπίζονται το σύστημα της ψηφοφορίας πλαισίου αντί ξεχωριστών προτάσεων. The winner takes it all στις συνελεύσεις των ελληνικών πανεπιστημίων, και ο loser είναι απλά όλη η κοινότητα των φοιτητών που δεν είναι τουλάχιστον ενθουσιώδεις υποστηρικτές (αν όχι μέλη) της παράταξης που νίκησε. Αυτό συμβαίνει επειδή, εκ των πραγμάτων, ένας ανένταχτος-ανεξάρτητος φοιτητής, που του αρέσει να σκέφτεται για τον εαυτό του και να διαμορφώνει την προσωπική του άποψη ακούγοντας και αξιολογώντας κάθε αντίλογο με ειλικρινή διάθεση διαλόγου, θα συμφωνεί με διάφορες θέσεις που βρίσκονται σε διαφορετικά πλαίσια παρατάξεων. Οπότε, το αποτέλεσμα όλων των συνελεύσεων μέχρι σήμερα ευχαριστεί μόνο τα μέλη της παράταξης που κερδίζει, και κανέναν άλλο!
Για να δώσω ένα παράδειγμα, η δημοκρατικότητα της διαδικασίας λήψης απόφασης από τους φοιτητικούς συλλόγους είναι σαν να κερδίζει μόνο ένα κόμμα στις εκλογές και να κάνει ό,τι θέλει...Μια ποιητική νότα...Και μια ειρωνεία, γιατί αυτό το επίπεδο δημοκρατικότητας υποτίθεται ότι αντιμάχονται οι αριστερές τουλάχιστον παρατάξεις...
Οι φοιτητές δε χρειάζονται τέτοιου είδους οργάνωση για να επιτύχουν τους σκοπούς τους και να προασπίσουν τα συμφέροντά τους. Αυτό που χρειάζονται είναι εκπροσώπηση και αποφάσεις "της στιγμής", χωρίς να συνοδεύονται δεσμευτικά από ένα ολόκληρο σύστημα φιλοσοφίας-αξιών. Όπως αυτό που έκαναν οι Kuchiki_Byakuya και Kyria_patatokeftou, που είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο και αξιόλογο έχω ακούσει να κάνουν φοιτητές του ΕΜΠ.
Kuchiki_Byakuya wrote:Η πατατοκεφτού και εγώ κάναμε μια κίνηση για μάζεμα υπογραφών για να δοθούν βιβλία στους φοιτητές. Μαζέψαμε κάμποσες υπογραφές (χωρίς το τρίτο έτος) και τα πήγαμε στη συνέλευση των καθηγητών. Και ήταν σαν να μην υπήρχαμε. εκφράζαμε περισσότερα άτομα από όλες τις παρατάξεις μαζί και μας έγραψαν κανονικά όλοι. Μάλλον δεν τους άρεσε που έγινε κάτι εκτός από αυτούς.
Αυτό συνιστά άμεση δημοκρατία: μια οργανωμένη κοινωνία πολιτών (εδώ φοιτητών), και όχι μια οργανωμένη σύγκρουση θεσμοποιημένων παρατάξεων με μειοψηφικούς νικητές.
Menu
Community Sponsor
Prom Racing
