Διαδικτυακή Κοινότητα Φοιτητών ΕΜΠ

HarisSukhoi wrote:Και τώρα μια φωτογραφία από τα παιδικά μου χρόνια:

Vladimir_Putin_in_KGB_uniform.jpg

Adamaklas wrote:"Περίπου 17 τέρμινα μετά τη “γέννηση” του <<Πιο Άχρηστου Ποστ>>, έφτασε για μένα η στιγμή του απολογισμού. Όχι όμως όπως την είχα φανταστεί - με 40 παρθένες να μου κάνουν αέρα σε μια τεράστια παραδεισένια σάλα ενώ αυλικοί με προσκυνούν. Διότι, σήμερα, αυτή η στιγμή είναι γεμάτη από κρίση, περίεργες στιγμές, αλλά και κανιβαλισμούς εναντίον μου , εγώ που προσπάθησα να σας μυήσω και στην χορτοφαγία , κωλόβλαχοι .

Ναι, έκανα μαλακίες, αλλά το πάλεψα ως το τέλος – με ότι είχα και δεν είχα. Και για το μόνο που αισθάνομαι υπεύθυνος είναι για όσους έγραψαν στο παρόν τόπικ για να σκοτώσουν την ώρα τους αντί να κάνουν επανάληψη για το επόμενο μάθημα που δίνουν. Νιώθω όμως ότι ούτως ή άλλως θα κοβόντουσαν…

Φτάνει μια μέρα, στη ζωή κάθε άντρακλα, η στιγμή του απολογισμού. Τώρα είναι η δική μου , αν και στο εράσμους στην ισπανία που είχα κοιμηθεί με τον Αχμέτ , την Ούρσουλα και τον Μπάμπη , είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι. Είναι πια προφανές ότι το τόπικ δεν μπορεί να συνεχίσει κατ’ οποιονδήποτε τρόπο να λειτουργεί όπως συνέβαινε επί 17 συναπτά τέρμινα. Αυτό σημαίνει ότι εγώ απέτυχα – έστω κι αν οι συνθήκες που επικρατούν στο χώρο της ιντερνετικής παπαρολογίας είναι “δολοφονικές” , με μνημόνια , ανεργίες και λοιπά αληθινά όσο και βαρετά προβλήματα. Ο τζίρος των meme έχει πέσει μέσα σε τέσσερα χρόνια από 70% έως 90%, ενώ στα fail.blog οι ζημιές αγγίζουν το 60%. Από το 2008 που ξεκίνησε η κρίση προσπάθησα με όλους τους τρόπους να κρατήσω την διάθεση για χαβαλέ ζωντανή. Ακόμα και στους χειρότερους εφιάλτες μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η εξέλιξη στην οικονομία και ειδικά στον Τύπο θα ήταν τόσο άσχημη, τόσο άγρια.Ανατρίχιασα

Επί τέσσερα συναπτά έτη προσπάθησα με όλους τους τρόπους να κρατήσω ζωντανό το μαγαζί επενδύοντας ότι είχα και δεν είχα σε ψυχικό, εκάλη και λάρισα. Διαψεύστηκα. Στην προσπάθεια μου αυτή επένδυσα ότι είχα και δεν είχα σε κινητό ή ρευστό στην εταιρεία. Τη “γέννησα”, και ο θάνατός της σήμερα ισοδυναμεί με το θάνατο ενός παιδιού μου. Με το θάνατο του μέλλοντός μου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι η ανθρωποφαγία που υφίσταμαι αυτές τις ημέρες έχει τις ρίζες της σε άλλες αιτίες. Όλα όσα διαβάζω πια ξεπερνούν και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Όταν φτάνουμε στο σημείο να υποθέσουμε ότι το ΚΛΙΚ ή το Nitro, δύο και μόνο περιοδικά, είναι αυτά που προκάλεσαν την καθίζηση της χώρας, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις μεταμορφωθεί στο εξιλαστήριο θύμα μιας στρεβλής κατάστασης!Δηλαδή , αν διαβάζαμε national geographic καΙ δίφωνο , θα είχαμε σωθεί ; Ή απλώς θα ανέβαιναν τα ποσοστυά στυτικής δυσλειτουργίας ανά την χώρα ;

Δεν ήταν οι Δημιουργοί του κινέζικου φόρουμ που μιλούσαν για το δικό μας, δεν ήταν οι δαπίτες που διέβλεπαν μια διαρκή κόντρα, δεν ήταν οι εφημερίδες αυτοκινητιστικού τύπου που πόνταραν σε ψόφια seat και kia αντί για το δισέλιδο αφιέρωμα μας, δεν ήταν τα μεγάλα συγκροτήματα των οποίων οι ναυαρχίδες πόνταραν στη διαρκή ανάπτυξη και στο διαρκές κέρδος. Δεν θέλω να αποποιηθώ των ευθυνών μου, αλλά θεωρώ αστείο να υποθέσει κανείς ότι την καταναλωτική, τη χρηματιστηριακή και την επενδυτική Ελλάδα την καθόριζε ένα και μόνο τόπικ του “βλάχου” Αδάμακλα! Θα ήταν εντυπωσιακό να διαθέτουν τόση δύναμη τα προϊόντα μου, αλλά οι αναγνώστες μου έχω την αίσθηση, αγαπητοί, ότι δεν φτάνουν ούτε για τα κόλλυβα σε μια χώρα 10.000.000 ανθρώπων. Δεν λέω, βέβαια, άλλα συγκροτήματα προμόταραν το “lifestyle” Porsche, Franck Muller και Hermes, αλλά να με συγχωράτε δεν ήμουν εγώ αυτός. Το “Αχρηστο Τόπικ” στα ντουζένια του θεωρούταν ένα προϊόν του ελληνικού περιθωρίου. Οι παλιότεροι θα το θυμούνται καλά , όταν έγραφα ασυναρτησίες στις 5 το ξημέρωμα έχοντας πιει μια νταμιτζάνα νοθευμένο τσίπουρο.

Το 1995 έπειτα από μια διαφωνία με το αφεντικό μου, τον Κιθαρίστα , αποφάσισα με “συμπαίκτες” τους επιχειρηματίες κ. Χάρη Σουκόη και κ. Λιακοκότση να δημιουργήσουμε την παπαριά μας. Ο καθένας μας κατείχε το 33% και όχι δεν μας βοήθησε το Φόρουμ, όπως διατείνονται κάποιοι κρετίνοι εδώ και χρόνια. Διότι το Φόρουμ ενδιαφερόταν αποκλειστικά για τις mainstream πολιτικές συζητήσεις απαλλαγμένες από τα τρολς που καλύτερα να κοπανιόντουσαν μόνα τους.

Είμαι περήφανος (και σίγουρα αρκετά μαλάκας) που ποτέ δεν πήρα παρά ελάχιστα εύσημα από την συνολική αναγνωρισιμότητα του φόρουμ. Κάμποσα subφόρουμ της πλάκας τύπου περί ανέμου και υδάτων, καρπώνονταν 50 φορές περισσότερα από την θετική κριτική απ’ ότι ένα burnout με 1.500.000 αναγνώστες ή ακροατές. Άλλωστε αυτά περιέχονται σε διαρκείς διαμαρτυρίες τόσο των ν+2 παντρεμένων όσο καιάλλων εκπομπών όχι μόνο των δικών μου, αλλά του συνόλου της Ελλάδας. Οι συνάδερφοι ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάω και ας έχουν σωπάσει πια. Η διαπλοκή διαδραματιζόταν στους τίτλους που κρέμονταν στο πόρταλ.

Για να επιστρέψω, όμως, στο κυρίως θέμα θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι προκειμένου να επιβιώσει το τόπικ μου προσέφερα τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλη την ακίνητη και κινητή περιουσία μου, ακόμα και αυτή που αποκτήθηκε όταν δούλευα λουστράκος στην Εκάλη. Μιλάω για 3 χρόνια δουλειάς, τα οποία εκποιήθηκαν είτε με χρέη σε τράπεζες με αντίτιμο την ακίνητη περιουσία, είτε με απ’ ευθείας καταθέσεις όχι μόνο δικές μου, αλλά και των ερωμένων μου. Νομίζω ότι λίγοι επιχειρηματίες σε αυτό τον τόπο μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο. Ότι δηλαδή έβαλαν ό, τι είχαν και δεν είχαν για να ζήσει το μαγαζί τους. Τα λέω όλα αυτά επειδή εσχάτως διαβάζω “τέρατα” και διαπιστώνω έναν αδιανόητο κανιβαλισμό εις βάρους μου. Καλώ τον οποιονδήποτε να του παρέχω οποιαδήποτε συνάντηση με μπράβους μου να διαπιστώσει το αληθές των λεγομένων μου. Ας έρθει ακόμα και ο ανώνυμος κομπλεξικός ενός blog που στο βωμό της ανέξοδης λασπολογίας ικανοποιεί τα πιο άγρια ένστικτά του τύπου Kage21.

Η οικονομική πολιτική που ακολούθησαν τα δύο μεγάλα forum (e-polytexneio και mechntua), τα τελευταία χρόνια, διέλυσαν την οικονομική ζωή της Ελλάδας πνίγοντας τον ελεύθερο χρόνο των φοιτητών που αναγκάζονταν να ψάχνουν παλιά θέματα σε 500 μέρη. Αποτέλεσμα; Οδήγησαν τον Τύπο όχι απλώς σε κρίση αλλά σε κραχ, σαν και αυτό της Αμερικής της δεκαετίας του ’30. Μάλιστα, θαυμάζω τους συναδέρφους και ανταγωνιστές μου που κρατιούνται ακόμα ζωντανοί, αλλά είμαι περίεργος να δω τι διατροφή και τι πρόγραμμα γυμναστικής ακολουθούν. Το λέω με πλήρη επίγνωση των ευθυνών μου. Διότι, είχαμε παράλογους, απίστευτους για τους κανονικούς διαλόγους , ποστς και τεράστια κενολογία για αυτό που μπορούσαμε να παράγουμε.

Ναι, ήταν μια φούσκα. Έχετε δίκιο. Η έκρηξη των ελεύθερου χρόνου μετά τα 19 οδήγησε σε σχιζοφρενικά σκηνικά όλους μας. Το τόπικ μου έφτασε να έχει 550 ονλάιν μέλη που αν δούλευαν σε κανένα χωράφι θα έβγαζαν μισθολόγιο 15 εκ. ευρώ το χρόνο! Και μιλάμε για μια μικρομεσαία εταιρεία… Αποδείχθηκε τελικά ότι η πραγματικότητα ήταν πιο σκληρή. Με το που έσκασε η εξεταστική το πρώτο πράγμα που έκοψε κάθε φοιτητής ήταν τα δικά μου θέματα ενώ πολλοί συμπατριώτες μας έκοψαν το φόρουμ , γιατί τα δύο και τα τρία replies κατέληξαν να είναι πολυτέλεια. Φυσικά είχαμε και εμείς ευθύνες. Ως ύλη μιλάω…

Παρόλα αυτά αισθάνομαι πραγματικά περήφανος που διέθεσα ότι είχα και δεν είχα για την επιβίωση του τίποτα. Πολλοί μου έλεγαν ότι είμαι μαλάκας, αλλά προτίμησα να ακολουθήσω αυτούς που μου έλεγαν “βάλ’τα όλα, κέρδισε χρόνο, όλα μπορεί να γυρίσουν”. Δεν γύρισε τίποτα. Αντιθέτως το 2012 ξεκίνησε με εισπράξεις που δεν έφταναν ούτε στο 15% των εισπράξεων του 2009! Και δεν ήταν μόνο αυτό. Στο σαμπφόρουμ μου οφείλονται από πελάτες απαντήσεις σε πολύ καυτά ερωτήματα : είναι η πράσινη γραμμή άλλου χρώματος ή έχετε όλοι αχρωματοψία ; Τους ανθρώπους που δεν απάντησαν ως όφειλαν, τους παρενοχλώ με μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα φυσαρμόνικας. Ουδείς φυσικά ασχολήθηκε με αυτούς που μας εβαλαν τα φέσια, γιατί προφανώς τα ονόματά τους δεν πουλούσαν σαν τον Κωστόπουλο και την περιουσία της Εκκλησίας. Έτσι γίνεται πάντα. Ο γνωστός μαλάκας την πληρώνει. Οι ανώνυμοι αναφέρονται ως οι “καημένοι” που τους έπληξε η κρίση.

Επίσης, μεγάλη κουβέντα γίνεται για το αν το τέλος μας οφείλεται στο τέλος του “Koubentas_kafeneiou”. Πολύ διασκεδαστικό το βρίσκω. Αν η “Ελευθεροτυπία”, το ALTER, ο “Κόσμος του Επενδυτή” και δεν ξέρω εγώ τι άλλο που προηγήθηκε ήταν Κουβέντα καφενείου, τότε είμαι πολύ χαρούμενος για την επιρροή που είχα. Δυστυχώς όμως αυτά είναι γελοιότητες κάποιων κομπλεξικών ανθρώπων οι οποίοι δεν ενδιαφέρθηκαν για το προσωπικό τέλμα που οι ίδιοι ζούσαν, αλλά αντιθέτως ενδιαφέρθηκαν για τον μαλάκα, τον παλιάνθρωπο “βλάχο” που ήρθε από την Λάρισα και έφτιαξε ξαφνικά συγκρότημα μαλακίας. Με τρώει το χέρι μου, αλλά δεν θα γράψω για το ποιοι έχουν μπλογκς και γράφουν χειρότερα από τα δικά μου κείμενα. Ή τέλος πάντων ποιοι σας δουλεύουν ψιλό γαζί με πρόσκαιρες ηθικολογίες. Το σίγουρο είναι ότι το δαιμονοποιημένο “χάσιμα χρόνου” δεν μπορούσε να συμμετάσχει στην αποτυχία της εξεταστικής , γιατί απλά παρείχε ένα ανάλαφρο διάλειμμα. Άντε το πολύ, πολύ να είχε πρώτο τραπέζι πίστα σε καμιά Τζοάννα Ντρίγκο και κανένα Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο και να μην πλήρωνε τίποτα στο τέλος. Κι αυτό γιατί είτε το χάριζε ο καλλιτέχνης, είτε το κυλικείο που άλλαζε δωρεάν πλέιλιστ. Δεν κάνει πολύ φθηνό για διαπλοκή;





Όμως ακόμα και αυτό είναι αποκλειστικά δική μου ευθύνη. Δική μου αποτυχία.
Λένε συνήθως ότι δεν έχει σημασία αν πέσεις, σημασία έχει να μπορείς να ξανασηκωθείς. Ξέρω ότι αυτή είναι μια ωραία φράση, αλλά κομματάκι δύσκολη στην εφαρμογή της, ιδιαίτερα όταν ζεις σε καθεστώς κλινικής κατάθλιψης επί 12 μήνες.


Όμως, δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το συγκινησιακό, κλαψομούνικο στυλ – που θα έλεγαν και τα φιλαράκια μου. Δεν μου πάει και δεν το έκανα ποτέ. Ξέρω θα ταλαιπωρηθώ για πολλά χρόνια, αλλά κάπου εδώ θα χρησιμοποιήσω τη χολιγουντιανή ατάκα ενός “λαϊκού” τύπου. “I’ll be back” έλεγε ο Άρνι, το ίδιο λέω και γω. Έτσι θέλω να πιστεύω. Μόνο που πια θα κατεβάσω την ταινία σε καλύτερη ανάλυση...

ΥΓ.1: Για τον μαλάκα που έγραφε ότι έχω Alfa Romeo (σιγά μην έχω και ιδιωτικό αεροπλάνο), τι να πω…

ΥΓ.2: Αν ευχαριστώ κάποιον σε αυτές τις δύσκολες ώρες είναι τον πνευματικό μου που κάθεται σαν βράχος δίπλα μου και δίπλα στις τραπεζικές επιταγές μου. Όλοι σου λένε στα κρίσιμα ότι η υγεία μετράει και το να είσαι καλά. Βέβαια όσοι ήταν στον Τιτανικό είχαν υγεία, σωσίβιους λέμβους δεν είχαν. Δεν γκρινιάζω, όμως, γιατί η ζωή μου φέρθηκε καλά , και έφαγα μπόλικες σταβλίσιες μπριζόλες. Μέχρι σήμερα… Άλλωστε, τι να πω εγώ όταν υπάρχουν πια πολλοί συνάνθρωποί μας που τρώνε αραβικές πίτες και τόστ με γαλοπούλα. Κουράγιο…

ΥΓ.3: Πολύ διασκεδάζω με όλους αυτούς που για χρόνια έγραφαν στο τόπικ, πληρωνόντουσαν πλουσιοπάροχα και φυσικά πριν από την ώρα τους και πλέον στάζουν χολή σε κάθε ευκαιρία. Είναι το καλύτερο μάθημα που μπορώ να πάρω για το μέλλον. Ειλικρινά τους ευχαριστώ και τους συνιστώ να προσέχουν όταν περπατούν μόνοι τους τα βράδια (αν και είναι όλοι νέρντοτλες , σιγά μην πάνε για περπάτημα)

ΥΓ.4: Πάτησα σχεδόν τα 20 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή και θλιβερή και με κάθε νέο μου ποστ θα σας το θυμίζω. Θα τα ξαναπούμε…"

HarisSukhoi wrote:Και τώρα μια φωτογραφία από τα παιδικά μου χρόνια:

Vladimir_Putin_in_KGB_uniform.jpg

HarisSukhoi wrote:Великой Победе