Διαδικτυακή Κοινότητα Φοιτητών ΕΜΠ

Fermat wrote:Και ένα πιο άσχετο:
Το σεξ είναι σαν τα μαθηματικά: προσθέτεις το κρεβάτι, αφαιρείς τα ρούχα, διαιρείς τα πόδια και εύχεσαι να μην πολλαπλασιαστείς.

Feras Yaghmour

αυτή την ατάκα μοιάζει να την σκάρωσε κάποιος που ασχολείται περισσότερο με μαθηματικά παρά με σεκς



τέσπα , αφού πιάσαμε το σεκς , να πω και μια σεξιστική :

μερικές γυναίκες είναι σαν τις πισίνες : το κόστος συντήρησης είναι πολύ μεγαλύτερο από τον χρόνο που περνάς μέσα τους

- winterwood Βισκαδουράκης

Ακόμα και μια κοινωνία ηλιθίων είναι ταξική : ένας ηλίθιος πλούσιος είναι απλά πλούσιος ενώ ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλά ηλίθιος

- don molinarkas

Ο κόσμος είναι επικίνδυνος,
όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν κακό,
αλλά εξαιτίας αυτών που κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.

- Albert Eaakinstein

Ανήκω στη γενιά των 700 ευρώ. Την ημέρα.
- Πιτσιρίκος

Eίναι φριχτό να εξαπατηθείς από τον εαυτό σου, γιατί θα μεταφέρεις ολοένα μαζί σου τον απατεώνα
- Σωκράτης

Η μοναδικότητα του εγώ κρύβεται ακριβώς στο αδιανόητο που έχει το ανθρώπινο όν. Δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί παρά μόνον αυτό που είναι απαράλλαχτο σε όλα τα πλάσματα, αυτό που τους είναι κοινό. Το ατομικό "εγώ", είναι εκείνο που διακρίνεται από το γενικό, δηλαδή αυτό που δεν αφήνεται ούτε να ματευθεί, ούτε εκ των προτέρων να υπολογισθεί, αυτό που πρέπει να αποκαλύψεις, να ανακαλύψεις, να κατακτήσεις στον άλλον.

- Milan Kundera , Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ξύναι.

Η απαισιόδοξη στάση που αντιμετωπίζει κάθε αλλαγή σαν τροπή προς το χειρότερο είναι ένα ζήτημα που επανέρχεται συχνά στην Ιστορία και που η Ιστορία έχει επανειλημμένα διαψεύσει.

Geoffrey Barraclough,
Εισαγωγή στη σύγχρονη Ιστορία, 1964

Αν ξεκινας να διαβασεις καινουργιες σειρες manga σε περιοδο εξεταστικης,δεν προκειται να περασεις μαθημα

Πατελης Κωνσταντινος

Ποια αρετή -βαρύτητα ή ελαφρότητα- ανταποκρίνεται καλύτερα στην ανθρώπινη μοίρα; Kαι πού σταματάει το σοβαρό για να παραχωρήσει τη θέση του στο επιπόλαιο, και αντιστρόφως;


"Γύριζε από το ένα πλευρό στο άλλο δίπλα στη κοιμισμένη Τερέζα και σκεφτόταν αυτό που εκείνη του είχε πει κάποια χρόνια πριν ανάμεσα σε μερικές άλλες άσχετες κουβέντες. Μιλούσαν για τον φίλο του Ζ. και εκείνη είχε δηλώσει: "Αν δεν σε είχα συναντήσει, θα τον είχα σίγουρα ερωτευθεί".
Τότε, λοιπόν, τα λόγια αυτά είχαν βυθίσει τον Τόμας σε μια παράξενη μελαγχολία. Στην πραγματικότητα είχε ξαφνικά συνειδητοποιήσει ότι ήταν θέμα τύχης που η Τερέζα είχε ερωτευθεί εκείνον κι όχι τον φίλο του Ζ. Ότι έξω από τον πραγματοποιημένο έρωτά της για τον Τόμας, υπήρχε στο βασίλειο των πιθανοτήτων ένας άπειρος αριθμός απραγματοποίητων ερώτων για άλλους άντρες.
Όλοι θεωρούμε αδιανόητο το ότι ο έρωτας της ζωής μας μπορεί να είναι κάτι ελαφρύ, κάτι που δεν ζυγίζει τίποτα, φανταζόμαστε ότι ο έρωτας μας είναι αυτό που έπρεπε να είναι, ότι χωρίς αυτόν η ζωή μας δεν θα ήταν η ζωή μας. Είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Μπετόβεν αυτοπροσώπος, σκυθρωπός κι αναμαλλιασμένος, παίζει το δικό του "Es muss sein" (=πρέπει) για τον μεγάλο έρωτα μας.
Ο Τόμας θυμόταν την παρατήρηση της Τερέζας για τον φίλο του Ζ. και διαπίστωνε ότι η ερωτική ιστορία της ζωής του δεν στηριζόταν πάνω στο "Es muss sein", αλλά μάλλον στο "Es konnte auch anders sein": θα μπορούσε κιόλας να συμβεί διαφορετικά...
Επτά χρόνια πριν, είχε εκδηλωθεί κατά τύχη ένα δύσκολο κρούσμα μηνιγγίτιδας στο νοσοκομείο της πόλης όπου κατοικούσε η Τερέζα, κι είχε κληθεί επειγόντως να γνωματεύσει ο επικεφαλής της ομάδας όπου δούλευε ο Τόμας. Κατά τύχη, όμως, ο επικεφαλής της ομάδας είχε ισχιαλγία, δεν μπορούσε να κουνήσει, και είχε στείλει τον Τόμας στη θέση του, σ' αυτό το επαρχιακό νοσοκομείο. Υπήρχαν πέντε ξενοδοχεία στην πόλη, αλλά ο Τόμας είχε κατά τύχη πάει σ' εκείνο όπου εργαζόταν η Τερέζα. Κατά τύχη είχε ένα λεπτό καιρό πριν φύγει το τρένο κι είχε πάει να καθήσει στο εστιατόριο. Η Τερέζα ήταν κατά τύχη της υπηρεσίας και σερβίριζε κατά τύχη στο τραπέζι του Τόμας. Είχαν χρειαστεί λοιπόν μια σειρά από έξι κατά τύχη για να σπρώξουν τον Τόμας προς την Τερέζα, λες κι αν περνούσε από το δικό του χέρι τίποτα δεν θα τον είχε οδηγήσει κοντά της."

"Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι", Μίλαν Κούντερα

"Και η σιωπή σαν βάλσαμο έρχεται
να γιατρέψει του ήχου τις πληγές."
Ο. Χολμς

Συνεχίζω σταθερά με Κούντερα...Αυτά εδώ τα αποσπάσματα είναι απ' την "Αθανασία"


“Το πρόβλημα δεν είναι ο θάνατος: είναι η αθανασία.
Η «μικρή» και η «μεγάλη». Τη μικρή την κερδίζουμε όλοι, λίγο-πολύ, στη μνήμη αυτών που μας αγάπησαν. Τη μεγάλη την αξιώνονται εκείνοι που διαβαίνουν το όριο της φήμης, αλλά και κάποιοι γύρω τους…”

«…Πώς να ζήσει κανείς σ’ έναν κόσμο με τον οποίο δεν συμφωνεί; Πώς να ζήσει με τους ανθρώπους, όταν δεν μπορεί να οικειοποιηθεί ούτε τα βάσανα ούτε τις χαρές τους; Όταν δεν ξέρεις να είσαι ένας απ’ αυτούς;…»

«…Φαντάσου ότι έχεις ζήσει σ’ έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν καθρέφτες. Θα το είχες ονειρευτεί το πρόσωπό σου, θα το είχες φανταστεί σαν ένα είδος εξωτερικής αντανάκλασης αυτού που θα υπήρχε μέσα σου. Κι έπειτα, υπόθεσε ότι στα σαράντα σου χρόνια θα σου έτειναν έναν καθρέφτη. Φαντάσου τη φρίκη σου. Θα είχες δει ένα τελείως ξένο πρόσωπο και θα είχες καταλάβει καθαρά αυτό που αρνείσαι να παραδεχτείς: το πρόσωπό σου δεν είσαι εσύ…»

«…τώρα το μάτι του Θεού είχε αντικατασταθεί από τη φωτογραφική μηχανή. Το μάτι του ενός μόνου είχε αντικατασταθεί από όλων τα μάτια. Η ζωή είχε μεταμορφωθεί σε μια εκτεταμένη παρτούζα στην οποία όλος ο κόσμος παίρνει μέρος…»

«Σκέπτομαι, άρα υπάρχω, είναι μια διανοητική τοποθέτηση που υποτιμά τον πονόδοντο. Αισθάνομαι, άρα υπάρχω, είναι μια αλήθεια με πολύ γενικότερο βεληνεκές που αφορά και κάθε ζωντανό πλάσμα. Το εγώ μου δεν διακρίνεται ουσιωδώς από το δικό σας με τη σκέψη. Πολλοί άνθρωποι, λίγες ιδέες: σκεπτόμαστε όλοι το ίδιο πράγμα λίγο πολύ, μεταθέτοντας, δανειζόμενοι, κλέβοντας ο ένας τις ιδέες του άλλου. Αν όμως κάποιος με πατήσει στον κάλο, είμαι εγώ μόνο που νιώθω τον πόνο. Το θεμέλιο του εγώ δεν είναι η σκέψη, αλλά ο πόνος, το πιο στοιχειώδες αίσθημα όλων…»

«…Παράξενη, αξέχαστη στιγμή: είχε ξεχάσει το εγώ της, είχε χάσει το εγώ της, και είχε απελευθερωθεί από αυτό. Και εκεί υπήρχε η ευτυχία…»

"Κάθε μέρα που περνά πείθομαι όλο και περισσότερο: Μετά τους Μηχανικούς, το χάος..."

~eNy

Το γράψιμο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κατευθυνόμενο όνειρο.

Χ.Λ.Μπόρχες

Κανείς δεν είναι το αλάτι της γης, μα και κανένας δεν υπάρχει που να μην ήταν σε κάποια στιγμή της ζωής του.

Χ.Λ.Μπόρχες

HarisSukhoi wrote:Έχεις πάρει σβάρνα τον Μπόρχες ε?

Κατ' αρχάς είναι απ' τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Είναι ο συγγραφέας του ονείρου και του αδύνατου. Και επιπλέον δεν έχω τι άλλο να κάνω τελευταία και ξεσκονίζω τις λογοτεχνικές μου γνώσεις. Έτσι διαβάζοντας ξανά ένα βιβλίο με ποιήματα του Μπόρχες που αγαπώ πολύ, είπα να γράψω μερικά αποφθέγματά του....


Αφιερωμένα λοιπόν Χάρη...

"Ευτυχισμένοι όσοι αγαπιούνται κι όσοι αγαπούν κι όσοι μπορούν να ξεπεράσουν την αγάπη".

"Η ομορφιά καραδοκεί. Αν είμαστε ευαίσθητοι, θα την αισθανθούμε μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών".