Διαδικτυακή Κοινότητα Φοιτητών ΕΜΠ

Ήταν ένας αιώνιος φοιτητής στη Νομική, ονόματι Παπαδόπουλος.
Είχε πλέον μετά από χρόνια περάσει σ' όλα τα μαθήματα εκτός από ένα.
Το έδινε, το ξαναέδινε... όμως ο καθηγητής τον έκοβε κάθε φορά.
Έτσι αποφάσισε να πάει να βρει τον καθηγητή και να του προτείνει μια διαπραγμάτευση στο θέμα του βαθμού.

Μπαίνει ένα πρωί στο γραφείο του λοιπόν και του διηγείται την κατάσταση:
-Ααα, παιδί μου Παπαδόπουλε δεν είναι σωστό το διάβασμα σου γι' αυτό και κόβεσαι.

-Όχι κε καθηγητά δεν ισχύει αυτό που λέτε κι επειδή κουράστηκα με αυτό το μάθημα έχω να σας προτείνω μια συμφωνία.

-Τι λες τώρα Παπαδόπουλε;

-Ακούστε με παρακαλώ. Θα σας θέσω ένα ερώτημα. Αν αύριο το πρωί μου δώσετε τη σωστή απάντηση δε θα σας ξαναενοχλήσω. Αν όμως όχι θα με περάσετε και μάλιστα με 10.

-Παπαδόπουλε, δεν είσαι καλά. Αυτά τα πράγματα δε γίνονται.

-Λοιπόν το ερώτημα:
τι είναι παράλογο αλλά δεν είναι παράνομο;
Τι είναι παράνομο, αλλά δεν είναι παράλογο;
Τι είναι και παράνομο και παράλογο;
Θα τα πούμε αύριο κε καθηγητά.

Ο φοιτητής αφήνει τον καθηγητή να συλλογιέται την ερώτηση...
Μια μέρα πέρασε και δεν μπόρεσε να βρει μια άκρη.
Κι ας κατέβασε τόμους από την βιβλιοθήκη κι ας πήρε τηλέφωνο συναδέλφους καθηγητές να ζητήσει τη γνώμη τους.

Ήρθε το επόμενο πρωί κι ο Παπαδόπουλος συνάντησε τον καθηγητή για μια ακόμη φορά.

-Κε καθηγητά βρήκατε την απάντηση;

-Ποια απάντηση; Λοιπόν παιδί μου Παπαδόπουλε δεν είσαι καλά. Μόνο και μόνο επειδή βαρέθηκα να σε βλέπω παρε το 10 σου και φύγε από μπροστά μου.

Ο πτυχιούχος πια φοιτητής βγήκε ευχαριστημένος από το γραφείο του καθηγητή αφήνοντας τον με την απορία...
'Τι είναι παράλογο, αλλά δεν είναι παράνομο;
Τι είναι παράνομο, αλλά δεν είναι παράλογο;
Τι και τα δύο;'

Ο καθηγητής μπαϊλντισμένος αποφάσισε να πάει στην καντίνα να πιει έναν καφέ.
Εκεί τον πλησιάζει ένας νεαρός φοιτητάκος και του αρχίζει το γλείψιμο:

-Τι κάνετε κε καθηγητά; Πώς είστε; Κάπως συλλογισμένο σας βλέπω. Συνέβη κάτι;

-Να, λέει ο καθηγητής, ήρθε αυτός ο χαμένος ο Παπαδόπουλος και με ρώτησε...

-Πείτε μου την ερώτηση, μήπως σας βοηθήσω.

Ο καθηγητής επανέλαβε την ερώτηση στον νεαρό στραβοκοιτώντας τον κάπως κι ευθύς ο φοιτητής απαντά:

-Αα να σας πω. Το ότι εσείς, 55 χρονών άνθρωπος είστε παντρεμένος με μια 23άρα δεν είναι παράνομο, αλλά είναι παράλογο.
Το ότι η γυναίκα σας έχει έναν 25άρη γκόμενο δεν είναι παράλογο, αλλά είναι παράνομο.
Τώρα το ότι εσείς περάσατε τον γκόμενο της γυναίκας σας χωρίς εξετάσεις και μάλιστα με 10... ε αυτό είναι και παράνομο και παράλογο!

Κάποιοι ληστές, αποφασίζουν να παρατήσουν τις μικροκλοπές και να αρχίσουν τα μεγάλα κόλπα: Τράπεζες!

Καταστρώνουν, λοιπόν, ένα ενδελεχές σχέδιο, κάνουν δεκάδες πρόβες και χτυπάνε. Πράγματι, δίχως πολύ κόπο, καταφέρνουν να μπουν σε μια τράπεζα. Μπροστά τους δεκάδες θυρίδες ασφαλείας. Ανοίγουν όλο χαρά την πρώτη αλλά το μόνο που βρίσκουν μέσα είναι ένα κύπελλο με κρέμα βανίλια.

- Τι να κάνουμε; λέει ο αρχηγός. Ας την φάμε τουλάχιστον.

Τρώνε τη βανίλια και ανοίγουν τη δεύτερη θυρίδα, πάλι κρέμα βανίλια. Την τρώνε κι αυτή. Τα ίδια και στις επόμενες.. Τρώνε του σκασμού και φεύγουν απογοητευμένοι.

- Τουλάχιστον, δε φύγαμε νηστικοί, μονολογούν.

Την άλλη μέρα, τα πρωτοσέλιδα έγραφαν:
Η μεγαλύτερη τράπεζα σπέρματος της Αθήνας, χτυπήθηκε χτες βράδυ από αγνώστους!

Ένας φούστης και δυο γκόμενοι του αποφασίζουν να πάνε ταξίδι στην Αμερική.
Όταν έπιασε η νύχτα στο αεροπλάνο επειδή ο φούστης είχε κάψες λέει στους δικούς του να το κάνουν.

- Τρελή του λένε είσαι; θα μας ακούσουν!

Ο φούστης τους λέει ότι δεν ακούει κανένας άνθρωπος και για επιβεβαίωση φωνάζει δυνατά:

- Μπορώ να έχω μια πορτοκαλάδα;

Καμιά απάντηση!
Τελικά συμφωνούν οι άλλοι και αρχίζουν το έργο τους.

Μετά από 10 λεπτά καμιά εικοσαριά καθίσματα μπροστά ξυπνάει μια γυναίκα κοιτάζοντας το σύζυγο της και του λέει:

- Σε παρακαλώ Βαγγέλη πες να μου φέρουν ένα νερό γιατί διψάω.

- Τρελή είσαι ρε γυναίκα; της λέει. Εδώ άλλος παράγγειλε μια πορτοκαλάδα πριν μια ώρα και ακόμα δεν έχουν σταματήσει να τον πηδάνε.

Καλο μηνα παιδες...

Αιντε και ενα αφιερωμενο στους στρατευμενους RPGαδες.

Γιατί το να πας φαντάρος είναι σα να παίζεις D&D:

- ένα σωρό τύποι που ποτέ δε θα μπορούσαν ή δε θα έπρεπε να πιάσουν όπλο παίζουν τους fighters
- ξεκινάς τσουτσέκι, αλλά προς το τέλος δε σε πιάνει τίποτα
- οι γυναίκες είναι ελάχιστες αλλά καβλώνεις μαζί τους ανεξάρτητα με το αν είναι καλές ή μπάζα
- κυκλοφορείς μέσα σε ερείπια γεμάτα με κάθε λογής πανίδα και χλωρίδα
- ταξιδεύεις σε μια σειρά από εξωτικές τοποθεσίες που μόνο ακουστά τις είχες
- ένα σωρό ασχετοι τύποι (NPC/μόνιμοι) σου λένε να κάνεις ότι μαλακία τους κατέβει
- ότι βρίσκεις πεταμένο μπορείς να το λουτάρεις
- ένα σωρό παίχτες/φαντάροι τραυματίζονται/ψοφάνε με ηλίθιους τρόπους.
- την πέφτεις σε ότι σερβιτόρα βρεις όταν φτάσεις σε κάποιο inn/καφετέρια
- Κάθε βράδυ που θα φυλάτε σκοπιά θα σας την πέφτουν διάφοροι
- σπάνια διαρκεί πάνω από 9 μήνες
- θα ακούτε για προφητείες και για επιστροφή σε χαμένα μεγαλεία (και αν είστε παιδιά του 83 και πετύχετε Λιακοπουλικό ΕΠΟΠ, όπως ο υποφαινόμενος, θα μάθετε ότι είστε ο εκλεκτός)
- ο παπάς (αν τον έχετε για βύσμα) κάνει θαύματα

lol!

Ένας τύπος τον είχε πενήντα πόντους αλλά δεν μπορούσε να τον βολέψει πουθενά!
Τέτοια πίκρα. Πάει λοιπόν σε ένα γιατρό και του λέει... το και το! Ο γιατρός του λέει:

- Kοίτα η επιστήμη δε μπορεί να κάνει τίποτα σε αυτή την περίπτωση, δεν πας στην τάδε μάγισσα;

Τι να κάνει το παλικάρι μες στην απελπισία του δοκιμάζει και από αυτό.
Πάει λοιπόν στη μάγισσα και αυτή του λέει:

- Θα πας στο δάσος και θα βρεις μια λίμνη που ζει ένας βάτραχος. Θα του ζητήσεις να σε παντρευτεί και αυτός θα σου πει ...όχι!

Κάθε φορά που θα σου λέει το όχι θα σου μικραίνει δέκα πόντους! Tρελάθηκε ο τύπος πάει λοιπόν στην λίμνη και βρίσκει τον βάτραχο.

- Βατραχάκι θα με παντρευτείς;

- Όχι, λέει το βατραχάκι. Tη χουφτώνει και πράγματι είχε μικρύνει δέκα πόντους.

Ξαναδοκιμάζει:
- Βατραχάκι θα με παντρευτείς;

- Όχι, λέει το βατραχάκι. Tη χουφτώνει και πράγματι είχε μικρύνει άλλους δέκα πόντους.

Ωραία, σκέφτεται, τώρα είναι τριάντα πόντους, αν την κάνω είκοσι θα είναι πολύ καλά, θα είμαι περιζήτητος στις γυναίκες!

Ξαναδοκιμάζει τελευταία φορά:
- Βάτραχε θα με παντρευτείς;

- Μα τι λακαμάς είσαι εσύ, πόσες φορές θα στο πω; Όχι, όχι, όχι!!

μετά από 6 σελίδες ανεκδότων που κανένα δεν είναι αστείο ιδιαίτερα σε σημείο που να ξεχνάς τι σημαίνει γέλιο , δεν μπορώ παρά να το συνεχίσω και εγώ , ευχαριστώ προκαταβολικά

Ο καιρός πέρασε και έφτασε η μέρα του Συνεδρίου των σπερματοζωάριων του Μήτσου. Μαζεύονται όλα τα σπερματοζωάρια και αρχίζουν τις συζητήσεις. Στο Συνέδριο η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Όλοι είναι νευριασμένοι.
- Κύριε Πρόεδρε δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό! Λέει ένα. Υπάρχουμε για ένα σκοπό, τη γονιμοποίηση, τη γονιμοποίηση λέγω. Και αντί να επιτελούμε το σκοπό μας τι γίνεται; Ρωτώ τι γίνεται; Και απαντώ. Τίποτα. Κάθε φορά που ετοιμαζόμαστε, γυμναστικές, παρφουμαρίσματα για το έτερον ήμισυ, ο δρόμος μπλοκάρεται από αυτό το λαστιχένιο σκουφάκι που φοράει ο αφέντης. Είναι εξωφρενικό!
- ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙ, φωνάζουν τα υπόλοιπα. Θέλουμε μία λύση.
Σκέφτεται λοιπόν ο πρόεδρος, σκέφτεται, σκέφτεται, και τσούπ! του έρχεται η ιδέα.
- Λοιπόν μάγκες ακούστε καλά. Την επόμενη φορά που θα ετοιμαστούμε για γ@μήσι θα οπλιστούμε με μαχαίρια, αξίνες και θα το σκίσουμε το γ@μημένο το λάστιχο. Και έτσι θα γ@μήσουμε κι εμείς.
- ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ. ΖΗΤΩ Η ΠΡΟΕΔΡΑΡΑ ΜΑΣ, συμφώνησαν τα υπόλοιπα.
Την επόμενη μέρα, κατά τις δύο το μεσημέρι, ακούγεται γενικός συναγερμός: ΜΑΓΚΕΣ, ΣΤΑ ΟΠΛΑ
Αρχίζουν λοιπόν τα σπερματοζωάρια να παίρνουν μαχαίρια, όπλα και ότι άλλο βρουν μπροστά τους. Μπροστά ο πρόεδρος, πίσω οι άλλοι. Φτάνουν στο προφυλακτικό το βαράνε, το σκίζουν και αρχίζουν να τρέχουν μπροστά.
Ξαφνικά ακούγεται η φωνή του Πρόεδρου:
- Πίσωωωωωωω. Όλοι πίσωωωω.Σαμποταζ!!!!
- Τι έγινε ρε Πρόεδρε, τόσο κόπο κάναμε τώρα θα κωλώσουμε;
- ΣΑΜΠΟΤΑΖ. Πέσαμε σε σκατά!

all. koukoulofloros wrote:Ο καιρός πέρασε και έφτασε η μέρα του Συνεδρίου των σπερματοζωάριων του Μήτσου.

Το καλυτερο σημειο του ανεκδοτου

Doublecore σε πρόλαβα!!

Ήταν δυο φίλοι μουσικοί. Ξαφνικά πεθαίνει ο ένας από καρδιά. Πέφτει σε μελαγχολία ο άλλος. Περνάει ο καιρός κι αυτός δε μπορεί ακόμα να αποδεχτεί την απουσία του φίλου του.
Κάθε μέρα παρακαλά το Θεό να του παρουσιάσει για τελευταία φορά το φίλο του να τον δει έστω για λίγο. Ξαφνικά γίνεται ένα θαύμα κι εμφανίζεται μπροστά του!
- "Κώστα! Πόσο μου έλειψες! Δεν το πιστεύω ότι σε βλέπω! Κάθε μέρα ζω με την ελπίδα ότι όπου κι αν είσαι, περνάς καλά"
- "Όντως. Η αλήθεια είναι ότι περνάμε πολύ καλά. Βασικά, εγώ ήρθα εδώ σήμερα για να σου πω κάποια πράγματα".
- "Καλά ή κακά;"
- "Και τα δύο".
- "Πες τα καλά πρώτα..."
- "Τα καλά είναι ότι περνάμε καταπληκτικά... Συναυλίες συνεχώς... Προχτές έπαιζε ο Bob Marley κι από κάτω όλοι πίναμε μαύρο και τραγουδούσαμε "No Woman No Cry".... Πριν μια βδομάδα έπαιξε ο Kurt Cobain με τον Jim Morisson, έχουν κάνει νέο γκρούπ πλέον... Aσε σου λέω, πολύ καλά σκηνικά..."
- "Απίστευτο! Αυτό είναι καταπληκτικό!Και τα άσχημα; Ποιά είναι άσχημα;"
- Χμ... βασικά... βγήκαν αφίσες... παίζεις το Σάββατο..."

Πετυχημένο!!