katerina92 wrote:
και ποσο δειλο είναι να πολεμας έναν αντιπαλο που δειχνει να μειονεκτει
και να προσποιείσαι τον νικητη σε μια αναμετρηση ανιση, με σχεδον προδιαγεγραμμένη εκβαση
καθόλου δειλό δεν είναι, διότι είτε ο αντίπαλος όπως είπες φαίνεται να μειονεκτεί, είτε ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε το πόσο μειονεκτούν σε σχέση με εμάς τους φοβερούς;..
Αλλά κυριότερα,
ποιος είπε ότι οι μάχες είναι ίσες και ποιοι το νόημα να είναι ίσες; Αν δε δεις την αδυναμία σου πώς θα γίνεις καλύτερος, αλλά ξέχασα.. ποιος συγκρίνει τον εαυτό του με κάτι καλύτερο; Άσε που αν δε το παλέψεις δε θα μάθεις ποτέ την έκβαση.. Είναι κάτι σαν το ποδόσφαιρο.. όσο καλή κι αν είναι η μία ομάδα (να πόσες άνισες μάχες και εκεί!) κανείς (εκτός απο εξαιρέσεις) δε ξέρει την έκβαση. Όταν υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας και τα πάντα δεν είναι μαθηματικά, κανείς δε μπορεί να διαγράψει την έκβαση μιας μάχης. Δεν είναι δειλό λοιπόν. Είναι (για αυτόν που "μειονεκτεί" ένας τρόπος να γίνει καλύτερος, παρατηρώντας τον φαινομενικά καλύτερο αντίπαλο, για τον μεν "καλύτερο" είναι μια πρόκληση να δώσει κάτι από αυτά που έχει χωρίς να ξεφτιλίσει, ή.. να γίνει ρεζίλι γιατί βιάστηκε, ακόμη μια φορά να κρίνει.
Όπως και να έχει οι μάχες είναι άνισες για να έχουν νόημα, αλλιώς όλοι θα ήμασταν ίσοι και έτσι κανένας δε θα προσπαθούσε να γίνει καλύτερος.. και φαντάσου (όχι εσύ προσωπικά -μη παρεξηγηθούμε-) πόσο χειρότερος θα ήταν ο κόσμος; (μα πού να πάει πια;..)
Την καλημέρα μου!
Δεν ξερεις απο μαθηματικους. Μην μιλας για αυτους.
Ο λόγος που δε βγαίνει νόημα και η συζήτηση φαίνεται να έχει γίνει πολύπλοκη πέρα από κάθε πιθανότητα συμπεράσματος είναι ότι στηρίζεται στο δίπολο καλό/κακό, ηθικό/ανήθικο, πρέπει/δεν πρέπει.
Η Κατερίνα προβαίνει σε ηθικές κρίσεις που δεν επιδέχονται αξιολόγηση γιατί δεν αποτελούν επιχειρήματα, παρά μόνο ενδείξεις των ηθικών αξιών της. Η ηθική γλώσσα και κρίση, άλλωστε, είναι καθαρά υποκειμενική και αυθαίρετη έκφραση.
Δεν πιστεύω ότι "...πρεπει να σεβόμαστε όχι μονο τα προτερήματα αλλα και τις αδυναμιες των άλλων", όπως δεν πιστεύω και ότι "πρεπει να μη σεβόμαστε όχι μονο τα προτερήματα αλλα και τις αδυναμιες των άλλων".
Ό,τι και να διαλέξω από τα δυο, δε μπορώ να πείσω κανέναν άλλον για την επιλογή μου.
Το μόνο που μπορώ να κάνω με σιγουριά είναι να υποδείξω ότι ιστορικά ο ισχυρός πνίγει τον αδύναμο, όταν ο αδύναμος αποτελεί έστω και ελάχιστα απειλή.
Οπότε πιστεύω ότι μετά την σημαντική πρώτη συνειδητοποίηση "πως τα φαινόμενα αρκετά συχνά απατούν", πρέπει να περάσει στην επόμενη, που λέει ότι τα πράγματα απλά συμβαίνουν. Και δεν περιλαμβάνουν ούτε καλό ούτε κακό, απλά γίνονται.
Ειπα σχεδον προδιαγεγραμμενο αποτελεσμα. Αλλωστε που υπαρχει βεβαιοτητα; Και που απολυτη αναλογια δυναμης;
Το θεμα είναι να μην χτυπας εκει που ΚΡΙΝΕΙΣ πως σε παιρνει.
Ανεξαρτητα από το αν η κριση σου αυτή, είναι ορθη ή λανθασμενη.
Είναι δειλο να τα βαζεις με ένα παιδι, που λογω ηλικιας θα υστερει σε δυναμη και εμπειριες ώστε να σε αντιμετωπισει. Δοκιμασε να συναγωνιστεις την φαντασια του αν θες να αποδειξεις κατι –πρωτα στον εαυτο σου και μετα στους αλλους. Βεβαια μπορει το παιδι να αποδειχθει χαρισματικο και να βρεθεις προ εκπληξεως. Παντου υπαρχουν ασταθμητοι παραγοντες, και σε κάθε ανατολη ή δυση ο ανθρωπος θα είναι ο κυριοτερος αυτων. Όπως λες, δεν είναι τα παντα μαθηματικα.
Μα επιμενω,
είναι δειλο να χτυπας τον άλλο στα σημεια που βλεπεις (εσυ βλεπεις) πως μειονεκτει.
Είναι δειλο να ειρωνευεσαι καποιον που κρινεις αφελη.
Ανεξαρτητα από το αν αυτός είναι οντως αφελης , οποτε μιλαμε για αδυναμια
ή παριστανει τον αφελη, οποτε μιλαμε για στρατηγικη
Η αποπειρα παραμενει ιδια, και δειχνει πραγματα για εκεινον που την επιχειρει.
Και τωρα που ολοκληρωσα τις πρωινες μου επεξηγησεις…
Adamaklas wrote:
ΑΔΑΜΟ, ΠΡΟΧΩΡΑ
all. koukoulofloros wrote:
Τέλος πάντων, συνεχίστε τις απλανεις σας σκέψεις για τον ανδρισμό του
ποιός είναι το γελοιο υποκείμενο ;
Θελω κι εγω να μαθω
Adamaklas wrote:
Αχ μωρε τι γλυκο το παιζει και χαζουλης <3
all. koukoulofloros wrote:καλημέρα και καλή μάχη
Παω για καφε,
ελπιζω οταν γυρισω να βρω ικανο υλικο.
Menu
Community Sponsor
Prom Racing
