Μου αρεσουν οι εντονες συζητησεις. Και οι διαφωνιες είναι το αγαπημενο μου κομματι. Με δυο προυποθεσεις: Αυτος που βρισκεται απεναντι μου α) να είναι ικανος να επιχειρηματολογησει υπερ της θεσεως του – εφοσον παντα αυτή υπαρχει. Β) να είναι προθυμος να υιοθετήσει το επιπεδο συζητησεως που προτεινω. Κοινως: Να σεβεται εμενα και τον εαυτο του. Ο γραπτος λογος σου δινει την δυνατοτητα να σκεφτεις πριν εκφραστεις. Μιλαω σοβαρα με έναν δομημενο συλλογισμο –ορθο ή λανθασμενο-. Περιμενω μια απαντηση αν όχι σοβαρη, αν μίτοι άλλο που να μη με προσβαλλει – εσκεμμένα ή μη.
Αρχικα ανέμενα την εκπληρωση της πρωτης προυποθεσης για να εμφανιστω. Ματαια. Όχι μονο δεν αισθανθηκα την προκληση. Αισθανθηκα απαξιωση. Και θα εξηγησω τον λογο. Με αποθαρρυνει αφανταστα όταν παραθετω ένα κειμενο τοσο αναλυτικο και περιγραφικο να αντικριζω απαντησεις γεματες αοριστολογιες και γενικευσεις. Ο αινιγματικος λογος είναι αποδεκτος στη λογοτεχνια. Και εκει όταν υπαρχουν διλληματα και διφορουμενες εννοιες. Εδώ περιμενω επιχειρηματα. Με απωθει όταν η κριτικη ή η αξιολογηση δεν γινεται τεκμηριωμενα. Παραδειγματος χαρη:
αλλά πέφτεις θύμα αυτού που κατακρίνεις.
Έχεις μια μικρή παρεκτροπή από την πραγματικότητα
Τι πιστευεις πως κατακρινω; Γιατι; Τι σε ωθει να βγαλεις αυτό το συμπερασμα; Ποια είναι η δικη σου πραγματικοτητα από την οποια παρεκκλινω;
εγώ πάλι διαφωνώ με τη συλλογιστική...
Αρχικα θα ρωτουσα που και γιατι. Αλλα στη συνεχεια ειδα πως εξηγησες την θεση σου και το εκτιμησα. Για αυτό θα απαντησω ακολουθως.
Όχι η συλλογιστική έχει σωστά στοιχεία και λογικά, αλλά είναι υπεραπλουστευμένα τα αποτελέσματα.
Πως να το πω ρε συνάδελφοι, έχει μεγάλο σφάλμα.
Ποια είναι τα αποτελεσματα και ποιο το σφαλμα; Ο καθενας διαβαζει ένα κειμενο και βγαζει τα δικα του συμπερασματα. Αν δεν θελει να τα κρατησει απλα για τον εαυτο του, αλλα επιθυμει να τα μοιραστει προσδωκοντας μια απαντηση, θα πρεπει να μαθει να εξηγει τι βρισκεται μεσα στο μυαλο του. Με την προυποθεση πως υπαρχει κατι. Χαρη, και εσυ αποπειραθηκες να εξηγησεις τι εννοεις στη συνεχεια. Αυτό που θελω να θιξω όμως, είναι πως δεν αποτελει δειγμα ευφυΐας το να μιλας μονο και μονο για να κανεις τον αντιλογο. Εκτιμω έναν ανθρωπο που δεν θα διστασει να υποστηριξει ενθερμα την θεση του, αν και αντιθετη με την δικη μου. Αλλα εκτιμω ακομα περισσοτερο εκεινον που θα αποδεχτει να μην μιλησει -εκεινη τη μια φορα που δεν θα εχει κατι να πει , αντι να επιμενει πεισματικα να ανουσιολογει υποτιμωντας τον εαυτο του. Σκεψου τι θες να πεις- αν θες οντως να πεις κατι- προτου αποπειραθεις να το κανεις. Αυτά τα ανουσια ποστ μπορω να τα δικαιολογησω μονο στην περιπτωση που συναγωνίζεστε για ποιος θα εχει τις περισσοτερες δημοσιευσεις. Αν και ειμαι αντιθετη αυτης της λογικης, αλλα αυτό είναι άλλο κεφαλαιο.
Και αναρρωτιομουν: Να εκνευριστω ή να αδιαφορήσω; Ειπα να κανω για μια φορα το δευτερο. Τουλαχιστον οσο περιμενα να εμφανιστουν και αλλοι αινιγματικοι σχολιαστες, για να απαντησω με τα παραπανω.
Και μετα ερχεται αυτό:
Κατερινα, για να ηταν πορισματα ζωης κι οχι προσωπικες εμπειριες/πικριες αυτα που γραφεις, θα επρεπε το 92 στο νικ σου να ειναι ηλικια κι οχι ημερομηνια γεννησης
Εμ, ναι. Η αληθεια είναι ότι και παλι δεν βρηκα εδώ μια πνευματικη προκληση. Για αυτό συνεχισα να καθυστερω την απαντηση μου, ελπιζοντας σε κατι πιο ενδιαφερον- χωρις αυτό να σημαινει πως τελικα αυτό εμφανιστηκε.
Προφανως και γραφω με αφορμη προσωπικες εμπειριες. Μιλω για το πώς αντιμετωπισα εγω τα πραγματα, για τις δικες μου παρατηρησεις. Αυτές αποτελουν τα τεκμηρια που με οδηγησαν σε καποια συμπερασματα. Οι προσωπικες εμπειριες/παρατηρησεις αν όχι αποδεικνυουν, σιγουρα ενισχυουν τη θεση. Διχως αυτές θα οδηγουμασταν σε θεωριες και όχι σε πορισματα. Και τοτε θα με κατηγορουσες για θεωρητικολογία.
Εν κατακλειδει: Αυτά που γραφω είναι πορισματα, αφορμομενα από την μικρη αυτή προϋπηρεσία μου στον Πολυτεχνειακο χωρο. Είναι μια πρωτη εικονα. Και δεν μπορω ακομα να εγγυηθω για την εγγυροτητα της. Ο χρονος ας με επιβεβαιωσει ή διαψευσει. Σε αυτό που εχεις δικιο και δεν αντιλεγω, είναι ότι δεν αποτελουν «πορισματα ζωης». Προσδοκω να ζησω –αν όχι ως τα 92- αρκετα ώστε να ωριμασω και με την σοφια των ετων να εξαγω περισσοτερα,πιο αξιοπιστα ως προς την εγγυροτητα και πιο ωφέλιμα ως προς την αξιοποιηση τους, πορισματα. Και ευχομαι αυτά να μην περιοριζονται σε ένα προαυλιο μηχανολογων.
Μετα από αυτό το σχολιο, ειχα ένα ευχαριστο διάλλειμα παρακολουθώντας την ανταλλαγη φιλοφρονησεων μεταξυ μηχανολογων. Αυτοθαυμαστειτε και αλληλοθαυμαστειτε ελευθερα αγορια. Ηταν πολύ διασκεδαστικο. Αλλα μην περιμενετε αυτή η συμμαχια/συνηγορια να με πεισει για κατι. Δεν αποτελει ικανο εγχειρημα.
Οι άνθρωποι δεν είναι για να μπαίνουν σε καλούπια, πρώτα από όλα εμείς γινόμαστε θύματα προσπαθώντας να βάλουμε τους ανθρώπους σε καλούπια περιορίζοντας την ίδια μας τη σκέψη. Μπορεί να υπάρχουν οι τρεις αυτές κατηγορίες (για την ακρίβεια στοιχεία και από τις τρεις) αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν άλλες 13 ή συνδυασμός όλων αυτών. Το άτομο δεν είναι αριθμός για να μπει σε κουτάκι..
Μαρεσει αυτή η εικονα γιατι μοιαζει ρομαντικη και ευαισθητοποιημενη. Δεν υπαρχουν 2 κατηγοριες – υποθετωντας παντα πως υπαρχουν κατηγοριες. Υπαρχουν πολλοι διαφορετικοι τυποι ανθρωπων και συνδυασμοι αυτων. Υπαρχει ποικιλια στο ειδος. Χωρις να αποφαίνομαι για το αν αυτό αποτελει πλεονεκτημα. Μιλησα λοιπον για καποιες ομαδες ανθρωπων που διεκρινα εγω, με τη προσωπικη μου οπτικη γωνια. Και ως γνωστον τα μελη κάθε ομαδας που υφίσταται στον κοινωνικο χωρο φερουν καποια κοινα γνωρισματα. Ουτε εγω θελω να βλεπω τους ανθρωπους σαν αριθμους. Αλλα εσυ και εγω δεν αποτελουμε την πλειοψηφια. Οι ανθρωποι αντιμετωπιζονται σαν αριθμοι, μπαινουν όχι σε κουτακια αλλα εμπορικες χαρτοκουτες, γινονται προϊόντα εν αγνοια τους , πωλουνται και αγοραζονται. Και δεν το λεμε γιατι ειμαστε νεοι και αισιοδοξοι. Και θελουμε να πιστευουμε ότι ειμαστε ελευθεροι. Αλλα αν δεν το βλεπουμε, τοτε ειμαστε τουλαχιστον αφελεις.
Όπως και να εχει, ζητω συγγνωμη στους ρομαντικους συναδελφους που τους ενοχλησε η «κατηγοριοποιηση». Αλλα αν σας πειραξε η δικη μου θεση, πειτε μου ποσο ισοπεδωτικο ακουγεται αυτό εδώ, που κανεις δεν σχολιασε αναλογα:
Υπάρχουν 2 ειδών γυναικες.
Οι παρθένες κι οι παρτολες
Απλως θα το προσπερασω και θα το αφησω στην κριση σας. Ουτως ή αλλιως δεν ικανοποιει την δευτερη προυποθεση που παρεθεσα στην αρχη αυτης εδώ της κουβεντας. Μια μη σοβαρη θεση, δεν δικαιουται σοβαρη απαντηση. Και εγω θελω να διατηρησω το επιπεδο της συζητησης. Οσο μπορω να το κανω ακομα.
Και περνω στον αγαπητο spot54. Για να μην μακρηγορώ περαιτερω, θα περιοριστω να σχολιασω δυο πραγματα.
1) Νομιζα πως κανεις δεν θα αναφεροταν στους ανδρες της υποθεσης και εσυ εσπασες την προηγουμενη συνεχεια, μιλωντας αποκλειστικα για αυτους. Ευχαριστη αλλαγη. Ξεκινω λεγοντας πως εγω δεν αναφερθηκα στην διαδικασια του «καμακιου». Μιλησα για αυτό που ακολουθει. Για αυτό που έπεται της πρωτης προσεγγισης. Το «καμακι» υπαρχει μεχρι να γινει η γνωριμια με τον στοχο, η πρωτη επαφη. Το «ψηστηρι» είναι η προσπαθεια να γοητευσεις και να κερδισεις τον στοχο. Και καθοτι απαιτει περισσοτερο χρονο για να είναι επιτυχες, χρειαζεται επιμονη, αποφασιστικότητα και ορθη στρατηγικη. Σε αυτό αναφερθηκα.
2) Περι ανδρων βοδιων, να πω πως μαλλον δεν σταθηκες προσεκτικός αναγνωστης. Τονισα νομιζω, πως δεν ονομαζω βοδια τους ανδρες που γινονται έρμαια αιθέριων γυναικείων υπαρξεων. Χαρακτηριζω ετσι εκεινους, που όταν κατι πραγματι αξιολογο βρεθει στον δρομο τους, δεν το διακρινουν ή ακομα χειροτερα στεκονται ειτε δειλοι είτε ανικανοι να το διεκδικήσουν. Ουδεμια σχεση εχει η τοποθετηση μου με μισαλλοδοξια και αλιμονο, δεν αποσκοπω να πεταξω λασπη καπου, σε καποιον.
Ομολογω ότι αποφασισα να εμφανιστω και να απαντησω όταν ειδα το ακολουθο:
Ρε συ Κατερίνα γιατί προσπαθείς να γίνεις (και γενικά πολλές γυναίκες) Κάρι Μπράνσο και να ψυχολογήσετε όλο το ανδρικό φύλο ενώ οι μόνες εμπειρίες είναι με άξεστους που σας γάμησαν και μετά σαν πέταξαν ενώ εσείς είχατε πιστέψει τις μαλακίες τους και με γιάπηδες (ή wannabe γιάπηδες στην περίπτωσή σου) σκατόφλωρους που σας εντυπωσίασαν με την 'ευγένεια', την 'γλυκύτητα' και τους 'τρόπους' τους, ενώ έχετε γνωρίσει έναν, άντε το πολύ δύο φυσιολογικούς ανθρώπους και καλά παιδιά (αν και με τα μούτρα που κουβαλάς δεν σε κόβω να έχεις και πολλές εμπειρίες ώστε να με πείθει η γνώμη σου). Γαμώ το Sex end the City γαμώ. Α, τώρα που το ξανασκέφτομαι μπορείς να φτιάξεις τόπικ με τίτλο 'Sex and the ΕΜΠire' και να μας ενημερώνεις για τις νέες κατηγορίες των σκατόφλωρων των πουλάδων των βοδιών και γενικά όλων των ζώων ως άλλος Sir David Attenborough.
Ναι οι άντρες είναι βόδια, γουρούνια και όλα τα άλλα, και εγώ είμαι ένα από τα μεγαλύτερα, και χαίρομαι που μπήκα σε μια Σχολή που μπορώ να είμαι όσο κάφρος θέλω. Ένας από τους θεμελιώδεις μηχανισμούς στη ζωή είναι η προσαρμογή, λοιπόν προσαρμοστείτε και μην προσπαθείτε να το αλλάξετε. Η φύση μας προίκησε με ανωριμότητα και με την ιδιότητα του να είμαστε για πάντα παιδιά, όλα αυτά με σκοπό την αναπαραγωγή και την διαιώνιση του είδους, μην προσπαθείτε να αλλάξετε έναν μηχανισμό που λειτουργεί για εκατομμύρια χρόνια.
Και αυτού του τύπου οι αναλύσεις είναι λάθος όχι γιατί είναι γενικευμένες και στερούνται τη δυναμική σκέψη αλλά γιατί είναι γιάπηκες και άρα είναι αξιωματικά μαλακίες. Είναι μια προσπάθεια μέσα στην ταχύτητα της σύγχρονης ζωής να μπουν τα πάντα σε κατηγορίες για να μην σκεφτόμαστε. Η ζωή δεν έχει manual, οι άνθρωποι δεν έχουν manual. Σταμάτα να βλέπεις Sex and the City και δες The Big Bang Theory να ξεστραβωθείς.
No offence.
Είναι προφανες πως το κειμενο αυτό δεν ικανοποιει καμια εκ των δυο προϋποθέσεων που εθεσα αρχικα. Μια πρωτη σκεψη λοιπον, ηταν να το αγνοησω. Όμως δεν μου αρεσει ουτε να αποκαλουμαι, ουτε να θεωρουμε απροστατευτη. Επισης δεν μου αρεσει να αφηνω εκκρεμοτητες. Ειδικα όταν κατι με δυσαρεστει ή με προσβαλλει δεν εχω μαθει ουτε να το αγνοω, ουτε να το παραβλεπω. Ετσι δεν μπορεσα να κρατησω τη αρχικη μου δεσμευση, γιατι υπεθεσα –ορθα ή λανθασμενα- πως θα δηλωνε ανοχη.
1)Δεν αποπειραθηκα ποτε να γινω καποια άλλη. Ποσο μαλλον να αντιγραψω αυτην την ψευτο-κουλτουρα της Καρι . Δεν εχω παρακολουθησει ποτε αληθεια Sex and the City. Μονο σε διαφημισεις και αλλες προωθητικες αποπειρες.
2)Δεν ειχα «εμπειριες με αξεστους που με πεταξαν ενώ ειχα πιστεψει τις μαλακιες τους». Ουτε με «γιαπηδες σκατοφλωρους που με εντυπωσιασαν». Δε πειθομαι ουτε εντυπωσιαζομαι ευκολα, και αν η εκφραση μου εδώ σε οδηγει σε αυτό το συμπερασμα, μαλλον η κριτικη σου ικανοτητα είναι μηδαμινή εως ανυπαρκτη. Σαφεστατα δεν σε αφορουν οι προσωπικες μου εμπειριες και σιγουρα δεν το οφειλω να σε ενημερωνω. Αλλα με εξοργιζουν αφανταστα τα αυθαιρετα συμπερασματα σου και η καταχρηστικη σου αποπειρα να κατεβασεις το επιπεδο αυτης της κουβεντας. Με εξοργιζει επισης που δεν υπαρχει θεση και επιχειρηματα. Αυτοαναιρείσαι, κατακρινοντας τις γενικευσεις, ενώ ολοκληρο το κειμενο σου είναι μια απελπιστικη, αγενης και εγωπαθεστατη γενικευση.
3) Καμια σχολη και κανενα αξιωμα δεν συνοδευεται του δικαιωματος να εισαι ειτε να φερεσαι ως καφρος. Αν το φυσιολογικος είναι συνώνυμο του καφρος, τοτε εσυ μπορεις να εισαι υπερηφανος που εισαι καφρος, αλλα δεν θα με πεισεις πως πρεπει να ντρεπομαι που δεν εχω γνωρισει φυσιολογικους ανθρωπους –όπως λες.
4) Αν εσυ επιμενεις πως θες να εισαι βοδι, ή γουρουνι ή οποιο άλλο μελος του ζωικου βασιλειου μπορεις αρχισεις να υιοθετείς τις εκφρασεις τους και μαθαινεις την γλωσσα τους βγαζοντας κραυγες και σκαρφαλωνοντας σε δεντρα. Και μπορεις παραλληλα να διατηρεις την πεποιθηση πως εισαι φυσιολογικος. Αυτό όμως δεν σημαινει πως οι αλλοι είναι υποχρεωμενοι να συμβιβαστουν με αυτό και να σε ανεχτουν, αντι να προτεινουν την εισαγωγη σου σε καποιο ψυχιατρικο ιδρυμα ή τουλαχιστον στο τοπικο ζωολογικο παρκο. Το συμπερασμα: Μπορεις να εισαι οποιος θελεις και να πιστευεις ότι θελεις. Δεν εχεις όμως το δικαιωμα να το επιβαλλεις στους αλλους. Γραφεις λες και εχεις την απαιτηση να συμφωνουν ολοι μαζι σου. Λες και δεν το διαπραγματευεσαι. Οικειοποιεισαι δικαιωματα που δεν ανηκουν ουτε σε σενα, ουτε σε κανεναν άλλο. Όπως και να εχει, ακομα και δικιο να εχεις καπου, με τον τροπο που επιλεγεις να απευθυνεσαι, το χανεις.
5) Δεν μου αρεσει να ειμαι απολυτη. Αν διαβαζεις όλα οσα γραφω και όχι μονο οσα βολευουν αυτά που θες να πεις εσυ, θα το εχεις καταλαβει. Αφηνω περιθωρια για αναθεωρησεις. Αντιθετα το κειμενο σου είναι τοσο απολυτο. Ευχομαι να είναι αποτελεσμα της «δυναμικης σου σκεψης» που σε παρέσυρε σε αυτό το συγγραφικο αριστουργημα, και όχι κατι άλλο.
Και κατι για το τελος. Δεν με πολύ-απασχολεί αν σε πειθει η γνωμη μου. Εισαι ελευθερος να εχεις και να εκφραζεις τις εκτιμησεις σου. Για την «μουρη που κουβαλαω» όμως δεν εχεις λογο. Οταν εχεις την αξιωση να συμμετασχεις σε μια κουβεντα, θα πρεπει να εχεις μαθει πρωτα να εισαι κόσμιος. Δεν μου αρεσει ο τροπος που απευθύνεσαι. Δεν σε προσβάλλω όμως. Το αναφερω ευγενικα. Αν αισθανθώ ξανα ότι προσβάλλομαι θα προτιμήσω να σε αγνοήσω από το να εκνευριστώ. Θα το κανω συνειδητά. Και όχι επειδη στερούμαι επιχειρηματολογίας.
Eσύ την ξέσκισες ρε Κουτσίκιε, μην πετάς bankai σε ανυπεράσπιστους!
Menu
Community Sponsor
Prom Racing
