rodrigo wrote:Η εγκαθίδρυση του άκρατου και αδισώπιτου κεφαλαίου ως ο μόνος μοχλός στήριξης και κινησης της οικονομίας που στο κέντρο του βάζει το χρήμα και όχι τον άνθρωπο μαζί με τους καθαρα αντεργατικους επιχειρηματίες οδήγησε στο κλείσιμο των βιομηχανικών μονάδων
Τ' @@ μου κουνιότανε, το ένα δίπλα στ' άλλο...
Ρε άνθρωπε τα πράγματα είναι απλά:
Αυτό το (καταραμένο οφείλω να ομολογήσω) σύστημα, είναι σύστημα παγκόσμιας κλίμακας κι εφαρμογής.
Τουτέστιν, αν εσύ αύριο το πρωί βάλεις τον άνθρωπο στο κέντρο κι όχι το χρήμα θα πάρεις τον πούλο.
Όχι εσύ ως rodrigo, εσύ ως "Ελλάς".
Δεν γίνεται ν' αποκοπεί κάποιος από το πάρτυ, να πάει σε μια γωνία και ν' αρχίσει να βαράει ναρκωτικά - πώς να το κάνουμε?
Κι αν το κάνει θα τον αρπάξουνε και θα τον πετάξουνε έξω.
Γιατί το πάρτυ δεν είναι με δικούς σου κανόνες, αλλά με κανόνες 5 ισχυρών.
Παίξε με αυτούς, πρόκοψε στην πουτάνα την ζωή και τέλος.
Εσύ προσωπικά στην επιχείρησή σου μεθαύριο θες, μεταχειρίσου τους υπαλλήλους όπως επιθυμείς, και πάντα μέσα στα νομικά πλαίσια.
Αν γουστάρεις να δίνεις τα ίδια λεφτά σε καθαρίστριες και μηχανικούς και γραμματείς, knock yourself out.
Αν θες να κάνεις αλλαγή, άσε τον κόσμο και άλλαξε το σπίτι σου.
Σπίτι σπίτι φτιάχνεται ο κόσμος, όχι με μπουλντώζες.
1) γιατί όσο δυνατή κι αν είναι η said μπουλντώζα (σ.σ. = επανάσταση) η μάζα που πρέπει να διώξει είναι απερίγραπτα μεγαλύτερη, κι ως εκ τούτου αμετακίνητη και
2) γιατί αν η μπουλντώζα πλησιάσει το δικό μου σπίτι, θα την πάρει ο διάολος. Και όχι μόνο θα με χάσει από υποστηρικτή, αλλά επειδή μου στέρησε το σπίτι μου θα με κάνει κι εχθρό.
Κόφτε τις επαναστάσεις, αποκτήστε
όνειρα και υλοποιήστε τα.
Τώρα αν εσύ μετά από 5 χρόνια ανελέητου πρωκτικού σεξ (άνευ λιπαντικού και προκαταρκτικών) δεν θες δικιά σου επιχείρηση, και έχεις όνειρο ζωής να γίνεις μεγαλο-υπάλληλος με Χ €/μήνα πάσο. Τότε προφανώς σε τρομάζει το "εργασιακό καθεστώς" και να σου πω την αλήθεια καλά κάνει και σε τρομάζει έτσι. Αλλά ούτε θα το αλλάξεις, ούτε θα επιτύχεις τίποτα.
Απλά όσο παλεύεις (με τον συγκεκριμένο τρόπο) κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς γραφικός και κουράζεσαι.
Και προφανώς (αν συμπεριλαμβάνεις τον εαυτό σου εδώ) κακώς κουράζω τα δάκτυλά μου...